Atmanand Prakash Pustak 088 Ank 11 12

Author(s): Pramodkant K Shah, Prafulla R Vora
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 11

જ્યારે અરિહંત પરમાત્માએ ચક્રો-ચણક સુકિત છે. આ ભવમાં સફદષ્ટિ-સાચી દષ્ટિ અસંદિગ્ધ માર્ગ બતાવે. ગતિ ચાર છે. અને જોઈએ છે. જે દ્રષ્ટિમાં જાન-મસ ન હોય તેમાંથી છૂટવા માગે છે હા, એવા કેટલાક તે સાચી દષ્ટિ કહેવાય. તે દષ્ટિ પ્રાપ્ત કરવાને છે કે જે કોઈ કાળે મોક્ષે જવાના નથી. માસે ઉપાય દેવ-ગુરુ-ધર્મ ઉપર શ્રદ્ધા રાખવી તે છે. જવાની મતા તેનામાં નથી, માટે તે અભય વીતરાગ પરમાત્મા સિવાય કેઈ દેવ નહિ. નિગ્રંથ કહેવાય છે. અભવ્યને જીવ અનાદિકાળથી આ કચન-કામિનીના ત્યાગી સાધુ તે ગુરુ અને અરિ. સંસારમાં ભટકે છે અને અનંતકાળ સુધી પહશે, તે એ જગતના છના હિતને સામે રાખીને ભવ્ય અભવ્ય, જાતભવ્ય, દુર્ભાગ્ય આવા વિભાગો જે અભ્યજ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્રરૂપ મોક્ષને માર્ગ પાડયા છે. તેમાં અભવ્ય ચાર ગતિમાં રખયા જ કહ્યો છે તે ધર્મ છે. આ માનવું તે સમ્યક્ત્વ કરશે. જાતિભવ્ય અને અભખ્ય માટે એવું કહેવાય આવું અફવ આ ભવમાં અમને પ્રાપ્ત થઈ કે જાતભળ્યમાં યોગ્યતા છે. પણ તેને મોક્ષમાર્ગના જાય આ અનંતર ધ્યેય છે. પહેલું આ આવે. એગ જ નહી થવાને અને અને મોક્ષમાર્ગન યાગ થવાને પણ તેનામાં ચમતા જ નથી. વ્ય. હવે વિચારો ! આ આપણામાં છે? બીજા વહાર શબ્દપ્રયોગ કરીએ તે એક વિધવા છે અને દેવને પણ દેવ માની એ અને વીતરાગને પણ દેવ એક વળ્યા છે. મનુષ્ય મરીને મનુષ્ય સાત કે માનિએ આને પણ હું પત્ની માનું છું અને આઠ વાર થાય. નારક મરીને નરકમાં ન જાય. આને પણ પત્ની માનું છું. આવું ચાલે? ને દેવ મરીને દેવામાં ન જાય, આ ચાર ગતિ બંધન- ચાલે. આ બાબતમાં તમે ચોક્કસ છે. તેમાં વિકલ્પ રૂપ છે અને તેમાંથી છૂટવાના માર્ગ પણ છે. આદિ નથી, તેમ ધમ બાબતની માન્યતા રપષ્ટ થઈ જવી ગંભીર વાત શાસને સાદી રીતે સ્પષ્ટ બતાવી, સત્ય જોઈએ. આ સમજણ સ્પષ્ટ ન હોય તે જેમ હંમેશા સાદુ સરળ હોય છે. કુટિલતા અસત્યની પાયાની ખુમારી પ્રગટતી નથી. કેમકે અક્રને છાયામાં રહેતી હોય છે. હવા, પાણી, આકાશ, સંપૂર્ણ સમપિત થવાતું નથી. આપણામાં શ્રદ્ધાની પ્રકાશ આ બધું સર્વજનસુલભ છે. સરળતાથી કચાશ છે, એ આપણને નડે છે. અઢાર દેશના મળનારૂ છે પ્રભુએ કહ્યું કે, “પરબ્રમણનું મૂળ માલિક રાજા કુમારપાળનું સંપૂર્ણ ભારત, લંકા કારણ કમની જ છેતે કામ કહે તે મણ અને નેપાળ વિ. પ્રદેશ ઉપર આધિપત્ય હતું. બંધ થઈ જશે” આવું સાદુ સત્ય બતાવ્યું તે જ કુમારપાળ ત્રણ ત્રણ વખત જીવનની બાજી લગાવી ભગવાનનો મોટો ઉપકાર છે. આ જગતમાં એવા દીધી. જીવનને હોઠમાં મૂકયું. એક વખત દેવને કેટલાક છે જેમને મોક્ષને માગ તે દુર માટે, એક વખત ગુરુને માટે અને એક વખત રહ્યો પણ સુખના માર્ગની પણ ખબર નથી. માસમાં ધર્મને માટે કુમારપાળે દેવાધિદેવની આરતિ ગયા પછી પાછા ફરવાનું છે નહિ આપણે શ્રદ્ધાથી ઉતારતાં ઉતારતાં પ્રભુજી ઉપર જે પુલપિ જોયા આ તવાને સ્વીકાર કરવાને અને મનમાં ભાવિત તે એકજ છતના હતા. તે જોઈને કુમારપાળના થવાનું કે આ ભવમાં સમ્યક્ત્વ અને પરંપરાએ મનમાં વિચાર ઝબક્યો. હું રાજા હેલું અને મારા મોક્ષ જોઈએ છે. બે બેય હાય છે, એક ભગવાનને છ ઋતુના કુલ ન થ? જ્યાં સુધી અનંતર અને એક પરંપર, અહીથી મુંબઈ પરમાત્માને છ ઋતુના કુલ ન ચઢે ત્યાં સુધી જવું હોય તે બસમાં પહેલાં ભાવનગર જવું છે મારે ચારે આહારને ત્યાગ કેવું ! પ્રચંડ સત્વ! ચોમ ડવ' પડે પછી ત્યાંથી મુંબઈ જવાય એટલે અશક જણાતું કાર્ય પણ સત્યના પ્રભાવે શકય આપણું અનન્તર ધ્યેય સમ્યકત્વ અને પરંપરણેય બને છે. નજીકમાં રહેલા સમદષ્ટિ દેવે કુમાર
સપ્ટેએટે.-૯૧).