Atmanand Prakash Pustak 084 Ank 08

Author(s): Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

બુદ્ધિમાન અને નીતિમાન છે. તે પંડિત પોતે સમવસુ તે દરવાજે ઊભે ઊભે પંડિતજીને કેવાં હશે ? મને તો લાગે છે કે મારૂ બધું અને તેમની સભાને ઘડીભર જેતે જ રહ્યો, કામ અહીં જ થઈ જવાનું, હવે મારે અન્યત્ર પણ ત્યાં જ પંડિતજીની નજર એના ઉપર પડી. ફાંફાં મારવા નહિ પડે.
તરતજ એમણે એને નવાગંતુક તરીકે ખૂબ - ત્યાં તે એના વિચારને જાણે વધાવતા હોય આદરમાન સતિ અંદર બોલાવીને આસન એમ વાજાં વાગવા માંડયાં. જોયું તે મને ફિર ઉપર બેસાડા. રાજપાલખીમાં બેસીને અનેક બ્રહ્મચારીએથી પંડિતજી એટલાં ખ્યાતનામ હતા, અને અને રાજસેવક થી વીંટળ એલી એકસુવતી વાજતે લે કે ને એમનાં જ્ઞાન અને વિશુદ્ધિ માટે એટલું ગાજતે પંડિતજીના ઘર તરફ આવી રહી હતી.
માન હતું. માત્ર આ નગરમાં જ નહિ, પણ દર એની જિજ્ઞાસાએ એને ચૂપ રહેવા ન દીધો, અને પ્રદેશોમાંથી પણ લે કે પાપશુદ્ધિ માટે એમની દરવાનની ભલમનસાઇ તેમજ દરેક બાબતની
પાસે આવતાં, પોતાના ગંભીર પાપનો પણ એની જાણકારીએ, એને, એને મિત્ર બનાવી એમની સમક્ષ ખુલે એકરાર કરતાં, અને તેઓ દીપ હતો એટલે એણે દરવાનને પૂછયું : “મિત્ર! જે કહે તે પ્રાયશ્ચિત્ત શ્રદ્ધાપૂર્વક સ્વીકારતા. આ કેણ છે? આટલે બધે ઠાઠ એણે શાન અત્યારે પણ એજ કામ ચાલી રહ્યું હતું. એક કર્યો છે ?”
પછી એક વ્યક્તિઓ આવતી હતી અને પોતાના દરવાને કહ્યું : “આ અમારા પંડિતજીની પા પદેષ રજુ કરીને પંડિતજી જે ફરમાવે તે દીકરી છે. એ રાજદરબારે ગઈ હતી. ત્યાં વિદ્ધ- પ્રાયશ્ચિત્ત માથે ચડાવીને વિદાય થતી હતી. સભામાં કઈ વિદ્વાને ન કરેલી લેકની પાદપૂતિ પંડિતજી પણ, વ્યક્તિ અને તેનાં દેષને સમએણે કરી આપતાં, રાજાએ એનું આ સમા ન તોલ વિચાર કરીને, ઉચિત લાગે તે પ્રાયશ્ચિત્ત કર્યો છે, એ સન્માન સાથે એ ઘેર પાછી આવી શાસ્ત્રાધારે આયે જતા હતા. સમવસે હજી રહી છે.”
આવીને બેઠે, ત્યાં જ એક બટુક વાવ્યા. એણે આ વાત પૂરી થાય, એટલામાં તે પંડિત પતિજીને વીનવ્યા ; “પંડિતજી ! આજે મેં પુત્રીએ ઘરમાં ઉલ્લાસ પૂર્વક પ્રવેશ કર્યો અને સ્વપ્નામાં ગુરૂપની સાથે અનુચત કર્મ કરતો એના પરિવારે એનું ઉલટભેર સ્વાગત કર્યું. મને જે. મને લાગે છે કે એથી હું જરૂર
વાહ પંડિતજીને પરિવાર પણ કેટલે દૂષિત બન્યો છું. કૃપયા મને પ્રાયશ્ચિત્ત આપીને બધે વિદ્વાન છે !સમવસુથી સહસા બોલાઈ શુદ્ધ કરે.” ગયું. હવે એને પંડિતજીનાં દર્શન કરવાની પંડિતજી સમજતા હતા કે આ બટકે ઇર દા એવી ઉત્કંઠા જાગી કે બધાને અંદર જતાં જોઈને, પૂર્વક કાઈ દેષ નથી આર્યો. અને હવન કાંઈ દરવાનને પૂછયાં વગર જ એ અંદર પેસી ગયા. સ્વાધીન બાબત નથી. છતા એના મનમાં સંદેહ
પણ અંદર જાણે નાનકડી સભા જ રચાઈ છે, એ જ એની પવિત્રતા સૂચવે છે. એટલે એને ગઈ હતી ! સભાના અધ્યક્ષ સમા ત્રિલે ચન પ્રાયશ્ચિત્તા !! કઈ જરૂર નથી છતાં એના સંતોષને પંડિત, વચમાં મંડાયેલા ઉદય કાડાસન પર ખાતર એને કાંઇક પ્રાયશ્ચિત્ત આપવાની શરુ. બેઠા હતા. એમનો વૃદ્ધ ચહેરે જ્ઞાન અને તપનાં તરીથી એણે કહ્યું : જે ભાઈ ! આ સામે સ્ત્રીનું તેજથી એ તે ઝળહળી રહ્યો હતો કે પ્રથમ- લેહમય પૂતળું છે એને તપાવવું પડશે, ને એને વાર જેનારને પણ સહજ પ્રતીતિ થઈ જાય કે તારે ભેટવું પડશે તો તારી શુદ્ધિ થશે.” આજ પંડિત ત્રિલે ચનજી હશે '
પિલે કબૂલ થા. તરતજ પૂતળાને અગ્નિથી ૧૧૮]
[આમાનંદ પ્રકાશ