Atmanand Prakash Pustak 084 Ank 08

Author(s): Kantilal J Doshi
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

આવી તપાસ કરેલી. એક નહિ પણ, અનેક પાસે ફૂલની અને દાતણની માંગણી કરી, પણ અને એણે જેને જેને પૂછયું, લગભગ તે બધીજ એ બધાને આપવાનો ઈન્કાર કરીને એતો સીધે વ્યક્તિઓએ એને કહ્યું કે ભાઈ. અહીં તે અંદર જ રહ્યો. થોડીવારે એ બહાર પાછા ત્રિલોચન પંડિત જ મહાપ ડિત છે. તમારે ફર્યો, અને પછી જેણે જેણે માંગેલા, તે કને શાસ્ત્રોનાં રહસ્ય જાણવા હોય કે શંકાના સમા- પ્રેમથી ફુલ અને દાતણ ખાપીને એણે ચાલતી ધાન જોઈતાં હોય, અનાચરણનાં પ્રાયશ્ચિત્ત લેવાં પકડી. હોય કે ધર્મનો અને દર્શનશાસ્ત્રને મને આ જોઈને સેમસુને કૌતુક થયું. એણે સમજ હાય, એ બધું જ અમારા આ મહા- દરવાનને પૂછયું : “ભાઈ, આણે આ શું કર્યું? પંડિત કરી બા પશે. એમની હોડનો બીજો કોઈ પહેલા તે બધાને આપવાની ના પાડી ને પછી પંડિત અમે તા જે-જાયો નથી. પાછું આપવા માંડયું, એનો શું અર્થ ? આતે
પછી સોમવસુને પણ ક્યાં કે એની રાહ “માથું વાઢીને પાઘડી બાંધવા જેવું ન થયું?” જોવાની હતી? એ તે બપોર વેળાએ નીકળી દરવાને એને સમજાવ્યું : “ભૂદેવ! પડે નગરમાં ફરવા અને પૂછતે પૂછતે ૫ ડિત આમાં એણે ખોટું કશું નથી કર્યું. ઉલટું, ત્રિલેચનનાં ઘર આંગણે આવી પહોંચ્યા. કહે કે વાજબી જ કર્યું છે. કેમ કે કોઈપણ વસ્તુ એની સમજણ અને વિચાર સભર જિજ્ઞાસા જ પહેલા સ્વામી અથવા પૂજય વડીલ પાસે ધરાય, એને ત્યાં બે ચી ગઈ.
માલિકને અપાય, અને પછી જ બીજાને અપાય. મધ્ય ધની વેળા હતી, એટલે દરવાને. એને એમાં જ માલિકનો વિનય સચવાય અને વસ્તુ એ દર પ્રવેશવા ન દીધે. કહ્યું કે ભાઈ, અત્યારે તેજ આપનારનું પણ ગૌરવ જળવાય.” ૫ ડિતજી આરામમાં હશે, માટે ડીવાર પછી આ વાત પૂરી થઈ ન થઈ ત્યાં તો સેમતમે આવે.
વસુની નજરે બીજું આશ્ચર્ય પડ્યું: પંડિતજીના પણ સમવસુનેય બીજું શું કામ હતું? મહાલયની ઓસરીમાં બે પુરૂષો ઊભા હતા. કામમાં કામ એને એકજ હતું, અને તે તે બન્ને મુખ શુદ્ધિ માટે પાણી માંગતા હતા. દુકાળ સમયે આ ચરેલા ત્રાભ ગનું પ્રાયશ્ચિત્ત એક ત ણ યુવતીએ આવીને એ બનેને પાણી લેવનું. અને રસ્તામાં વળી એમાં નવુ કામ આપવા માંડયું. પણ એમાં એક પુરૂષને એણે ઉમેરાયું હતું. ત્રણ શિખામણોને પરમાર્થ હાથની અંજલિવતી પાણી આપ્યું અને બીજાને જાણવાનું. એમાં પહેલું કામ તે આ ૫ ડિતજી ડે. યવતી આ યું. કરી દેશે એવી એને ખાત્રી થઈ ચૂકી હતી. પણ સમવસુની જિજ્ઞાસા વળી ઉત્કંઠિત બની બીજું કામ પણ અહીં જ ઉકલી જશે એવી એને ગઈ એણે પૂછયું: “ભાઈ દરવાન ! આ તરુણીએ પંડિતજીની પ્રશસ્તિ સાંભળ્યા પછી, આશા જરૂર આમ કેમ કર્યું? એકને અંજલિથી પાણી બધાઈ હતી એટલે એને અંદર પ્રવેશની રજા આપ્યું અને બીજાને ડાયાંથી, એને શે હેતુ?” મળે તેની રાહ જોતા ત્યાં જ બેઠો. પણ ત્યાં બેઠાં ખાસ કરતાં દરવાને કહ્યું : “વિપ્રવર ! બેઠ પણ એને તે નવા કૌતુક જોવા મળ્યાં પહેલે પુરુષ એ સ્ત્રીને પતિ હતો, અને બીજે
સૌ પ્રથમ એક બટુક ત્યાં આવ્યો. એના પર પુરૂષ. એટલે એણે આવો ભેદ કર્યો છે” હાથમાં ફૂલની છાબડી અને દાતણ હતા. એને સોમવસુ તો દિંગ થઈ ગયો. એને થયું; ઈને આજુબાજુ ઊભેલી વ્યક્તિઓએ એની “જેને અનુચર વગ પણ આટલે સમજુ, જુન-૮૭]
[૧૧૭