Atmanand Prakash Pustak 080 Ank 10

Author(s): Popatlal Ravjibhai Salot
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 5

બીજી બાજુ, જ્યાં સુરભિ સરોવર છે ત્યાં કિનારા આમ તેમ ઉડતા હતા. મલિન વસ્ત્ર આન્દલિત પર જઈ તપ કર. તારા મને રથ પૂર્ણ થશે.” હતા. હું એકીટશે તેની સામે જોઈ રહ્યો અને - નિર્નામિકાએ કેવલી ભગવંતના ચરણમાં વન્દન વિચારતે બન્યું કે પ્રેમને પ્રભાવ કેટલે અસીમ કર્યા. પછી ચાલી નીકળી તેને ઘરનું કશું આકર્ષણ છે? આ જ પ્રભાવ અસુંદરને સુંદર બનાવે છે ન હતું. તેથી જે રસ્તેથી પહાડ પર આવી હતી અને ધૃણાપાત્રને મનહર બનાવે છે. તેના વિપરીત પંથથી બીજી બાજુ પહાડ ઉતરવા દેઢષમ ; “હે દેવ! આ જ ગ્ય લાગી.
સમય છે. આપ અત્યારે જ મૃત્યુલેકમાં જઈ મારી આંખે સન્મુખ સુરભિ સરોવર ખડું નિર્નામિકા સમક્ષ ઉભા રહે આપને જોઈને, થયું. તે અચ્છેદ સરેવર જેમ કમળ, કુમુદ આપની ઈચ્છાવાળી, મૃત્યુબાદ ફરી ઈશાન કલ્યમાં અને કલ્હારથી પૂર્ણ હતું. વિકસેલા કમળના શ્રી પ્રભ વિમાનમાં તે ઉત્પન્ન થશે.” મધુ-બિન્દુ, જળ પર પ્રસરીને, મયુર પૂછની ત્યારે હું શ્રી પ્રભાવિમાનથી મનના રથ દ્વારા ચંદ્રિકા સમાન, સરોવર સપાટીને રંગીન બનાવી
ભૂતલ પર ઉતરવા લાગે એક કમરામાંથી બીજા રહ્યા હતા. સુગંધી પદ્મો ઉપર ભમરાઓની શ્રેણી
કમરામાં જવા માટે જેટલે સમય લાગે તેટલાજ રામાં મહા
આગ હવે તે શોભતી હતી. કમળાના મધપાનથી મસ્ત બનેલ. સમય ઘાતકી ખંડના પર્વ વિદેડમાં આવેલ કલ હંસીઓના કોલાહલથી સરોવર ગુંજી રહ્યું અભિ સરોવરના કાંઠે આવીને ઉભો મને જોઈને હતાં. ઉન્માદી સારસ પક્ષીઓના ક્રાંકાથી વાયુ નિનામિકાના નેત્રો વિકસિત બન્યા દેહમાં સાત્વિક મંડળ વિધાતું હતું. સારું એ સરોવર આ રીતે છે.
ફેરફાર જણાવા લાગે. આંખે ભીની બની ગઈ સુગંધથી પરિપૂર્ણ હતું. જાણે કે રાત્રિના સમયે તેણે બોલવાને પ્રયત્ન કર્યો પણ બેલી ન શકી નાન કરતી વનદેવીઓના કેશમાં રહેલ પુષ્પની તેનો કંઠ અશ્રુથી રૂંધાઈ ગયે. મેં કહ્યું, સૈરથી આ જળમાં સુગંધ ફેલાઈ રહી હતી. “સ્વયંપ્રભા, શું તું મને પીછાનતી નથી ? હું * નિમલીકાએ પૂર્વે આવું સરેવર જોયું ને તારે લલિતાંગ દેવ.” હતું. નિર્નામિકા તે સરોવરને કાંઠે આવી ઉભી તેણે મને ઓળખે કે નહિ તે ખબર નથી તેના હદયમાં શાંતિ ઉમરાઈ તેના મનમાં અચ્છદ પણ તે મારી તરફ અનિમેષ દૃષ્ટિથી જોઈ રહી સરોવરની સ્મૃતિ જાગૃત થઈ છે કે નહિ તેની મને જોતી વખતે તેના પાંડુર ગાલ પર અનુરાગખબર નથી પણ મરકત લીલી વનરાજી અને ની લાલિમા છવાતી હતી બાષ્પયુક્ત ચક્ષુઓમાં સુરભિત સરોવર નિહાળી તેના મનમાં ભાવ પ્રેમ-વિકાર તરંગિત બન્યું હતું. કપાળ, મોતી સ્થિર ચેતનાનું સ્કુરણ થયું. મેં તેના મુખ– સમ પસીનાના બિન્દુથી ભરાઈ ગયું હતું. મારાં સામે જોયું. સ્વયંપ્રભાના મુળ સૈદર્ય પાસે તેનું મુખ ઉપરથી ચશ્ન ઉઠાવી તે બેલવા લાગી. “દેવ, મુળ સૈદ કશી વિશાતમાં ન હતું. છતાં તેનું આપ કેણ છે તે હું જાણતી નથી પરંતુ આપને મલિન, સુકકુ મુખ મને આકર્ષતું બન્યું હું તેને જોઈને મને લાગે છે કે મારા જન્મ-જન્માંતર પર પ્રેમ કરતા હતા તેથી શું તેમ બન્યું હશે? કૃતાર્થ બન્યા છે” મારા હૃદયની જવાલા
જે સુંદર છે, તે સૌને સુંદર લાગે છે–તે શાંત બની છે. મને લાગે છે. કે મારો જન્મ આજ સુધી નહેતે જાણતે પણ આજે મન એ નિરર્થક નથી. થોડા સમય પહેલાં, કેવળી બાબતને સ્વીકાર ન કરી શક્યું કે સૌદર્ય વસ્તુ ભગવંતે કહ્યું હતું કે તું અખંડ સૌભાગ્યવતી નિબદ્ધ છે. તેનું શુષ્ક મુખ. અને કંઠ મને છે. તેને અર્થ આજે મારી સમક્ષ સ્પષ્ટ બન્ય આનંદ આપવા લાગ્યા. તેના રૂખા-સુખા વાળ છે. હું સંસારના બન્ધનથી મુક્ત થવા આવી ઓગષ્ટ ૮૩
[૧૭૧