Atmanand Prakash Pustak 058 Ank 11 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

વ્યારા
૧૭૭ રતાની સાથે ચૌદ રાજલોક સુધી પહોંચી જાય છે, એ મનને પૂછી જુઓ. અને જવાબ હકારમાં મળે છે કે જૈન સિદ્ધાંતોની કલ્પના બરાબર છે. શબ્દો ઉચરેલા નકારમાં તેને વિચાર કરે. હોય અને તે મન:પૂર્વક ઉચરેલા હોય તે તેની અસર સારી રીતે થયા વગર રહેતી નથી. જેમ શબ્દોના જે આપણે જવાબ નકારમાં જ આવે તે આપણે ઉચ્ચારનું પરિણામ થાય છે, તેમજ નહીં ઉચરેલા પણ સમજી લેવાનું કે હજુ આપણું ભક્તિએ તાલાવેલી મનમાં સંક૯પ સાથે ઉચરેલા શબ્દ પણ એ દરાજલકમાં ધારણું કરી લીધેલી નથી. અને આપણે હજુ ભક્ત ફરી વળેલા હોય છે. તેમાં મનપૂર્વકતા, તાલાવેલી એ પદવી લેવા માટે લાયક બન્યા નથી. અને આપણે અને આ કુળતા હોય તે ધારેલું કાર્ય જરૂર ફળીભૂત ભક્તિને ગમે તેવા દેખાવો કરીએ તો પણ આપથાય એમાં શંકા નથી. માટે જ દરેક ધર્મમાં મંત્ર માં હજુ ઘણી મોટી ખામી વિધમાન છે. તેથી જ જાપનું મહત્વ આંકવાનું કહેવું છે. મંત્ર જો શબ્દ આપણી ભક્તિ નિષ્ફળ નિવડે છે તેમાં આશ્ચર્ય વિધિ પૂર્વક, શહ ઉચ્ચાર સાથે અંતઃકરણની ઉત્સુકતા માનવાને કાંઈજ કારણ નથી. જગતમાં જે જે ભક્તો અને વ્યાકુળતા પૂર્વક દઢ વિશ્વાસ સાથે ઉચરવામાં થયાં તેઓ બધા જ પોતાને અને પિતાના સ્વાર્થને આવે તો તેનું ફળ ન મળે એમ બને જ નહીં, કત ભૂલી જ ગએલા હતા. અને એમને ભકિતની ધન પોપટિયા ઉચ્ચાર કરી સારું અને પુરૂ ફળ મેળવવાની લાગી ગએલી હતી. તેમની દષ્ટિ આગળ પ્રભુની મૂર્તિ ઈરછા રાખવામાં આવે તો એ ઈચ્છા નિષ્ફળ જ સિવાય બીજું કાંઈ જષ્ણાતું હતું જ નહી. જેમાં નિવડે એમાં પણ શંકાને સ્થાન નથી. માટે જ કોઈ કોઈ વ્યસની માણસને પોતાના વ્યસનની વસ્તુ ભલુ કામ કરવું હોય તે તે ઉપાડી આંખે મન સિવાય બીજું કાંઈ જાણતુ જ નથી, એ પોતાના વચન અને કાયાને વેગ અને આસ્થા પૂર્વક કરવું વ્યસનની પૂર્તાિ આગળ ગાંડીતુર બની જાય છે, જોઇએ. એમાં ફળની આકાંક્ષાને મેલ જરા પણ અને કહે કે, એની ચર્મચક્ષુ બંધ થઈ જાય છે અને હવે નહીં જોઈએ, ભલું કામ એ કર્તવ્ય દૃષ્ટિથી એને પોતાની પ્રિય વસ્તુ એકલીજ તરવરી રહે છે. જ કરવું ઉચિત છે. એનું ફળ મળે તે માટે પ્રયત્નની તેવી જ સ્થિતિ સાચા ભક્તિની બને છે. ત્યારે જ જરૂર નથી હોતી.
તે સાચો ભકત બને છે. એની આતુરતા, તાલાવેલી
અને વ્યાકુળાતા એજ સાચી ભક્તિના લક્ષણો બની આપણે જે જે ધર્મ ક્રિયાઓ કરીએ છીએ તેમાં
જાય છે. એજ જગતમાં સ્તુતિપાત્ર અને વંદનીય અષણ તાલાવેલી, ખાતુરતા અને વ્યાકુળતા કેટલી છે
ગણાય છે. એ સ્થિતિમાં કોઈ વિરલા જ પહોચી એને આપણે વિચાર સરખે પણ કરતા નથી. ફકત શકે છે અને અમારા શત: વંદન હો ! રૂઢી પરંપરાને અનુસરી શન્ય હશે તે કરે જઈએ છીએ. પ્રભુપૂજા કરતા આપણું હૃદય ભરાઈ આવે છે શું? એવી જાતની વ્યાકુળતા બધાના ભાગ્યમાં હોય આપણું મનમાં વ્યાકુળતા જાગે છે શું ? ત્રિભુવનને એ વસ્તુ અશકાય છે તો પણ એ દષ્ટિએ અને નાથ મારા દેવાધિદેવ મને મળ્યા એવી ભાવનાથી એવી સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરવાની આપણે ઈચ્છા અને આકાંક્ષા આપણું પેમેરોમમાં ર૪રણા જાગી છે શું ? આપણે તે અવશ્ય જાગવી જ જોઈ એ તે જ આપણે માનવ હૃદયમાં પરમાનંદ જાગી આપણી આંખમાંથી આન- ભવનો લાભ થયે ગણાય, વ્યસની માસુસને કોઈ એક
આંસુ સરી પડ્યા છે શું ? પ્રભુના નયન કમલેમાં દિવસ ઉગે છે અને વ્યસન વળગી પડે છે એમ થતું - સમાઇ ગયો છું અને આજુબાજુનું કાંઈ પણ નથી. વ્યસન તે પાછલા બારણેથી પેશે છે. જ્યારે દેખાતું નથી એવી આપણી અવસ્થા થઈ છે શું ? એની શરૂઆત થાય છે ત્યારે એ આપણને વળગી રહ્યું આમાંનો એક પણ અનુભવ થયો હોય તે આપણું છે અને આપણા અંગભૂત થઈ આગે કબજે એ