Atmanand Prakash Pustak 058 Ank 11 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 6

વ્યાકુલતા ' લેખક–સાહિત્યચંદ્ર બાલચંદ હીરાચંદ, (માલેગામ)
ફ,
આપણુ અનેક અનુભવોમાં જુદી જુદી ભાવના- એવી ઉદાસીન અવરથા ઉપરથી જ અન્યને કલ્પના એ સાથે વ્યાકુલતાનો પણ સમાવેશ થાય છે. આપણું કરવાનું સાધન પુરૂ પાડી શકે. એ અનુભવગમ્ય અને કઈ વહાલું માણસ પરગામથી આવવાનું હોય અને
શબ્દાતીત અવસ્થા હોય છે. આપણામાંના ઘણાઓ તેને આવવાનો સમય અતિક્રાંત થઈ ગએલો હાય ઉપર એવી જાતના સંકટ પ્રસંગે અનુભવ થયો હોય ત્યારે આપણા મનની વ્યાકુલતા વધી પડે છે. અને તેની યાદ કરી લેવી એટલું જ આપણા માટે પરિઆપણે અનેક જાતની ખેટી ખરી કલ્પનાઓના ઘેડ મિત છે. એથી આપણને તાલાવેલી કે વ્યાકુળતાને દેડાવી તેને વાર થવાના કારણે સાથે જોડી દઈએ અર્થ કાંઈક સમજી શકાશે. છીએ. આપણને કઈ પણ બીજું કામ સુઝતું નથી.
કોઈપણ કાર્યમાં જ્યારે આવી આતુરતા જન્મ જમવાનું પણ આપણે ભૂલી જઈએ છીએ. એવી
છે ત્યારે જો કોઈ નિયંત્રિત કર્મને ઉદય ન હોય વખતે કોઈ નાનું બાળક આપણી પાશે આવી આ૫ણને કાંઈ પુછે તે તેને બા પણે તે છડાઈથી દૂર ધકેલી
તે ગમે ત્યાંથી અણધારી મદદ આવી મળે છે. અને
માર્યસિદ્ધિ થાય છે. આ પ્રભાવ પ્રબલ વિચારસમુચ્ચય દઈએ છીએ, તેણે પૂછેલો પ્રશ્ન આપણા મનમાં પણ
(Thought forms)ને હેય છે. જેટલા પ્રમાણમાં પણ નથી. આપણા ચિત્તમાં તાલાવેલી એટલી બધી
એ વિચાર સમુચ્ચય તીવ્ર કે નબળો હોય છે તે પ્રમા ઘર કરી લે છે કે, આપણી વૃત્તિ એ વહાલા માણ
માં જ તેની પ્રતિક્રિયા હોય છે. તેમાં તરતમ ભાવ સના આગમન સાથે એકરૂપ થઈ બી ઈ કોઈ ભાવ
જ પોતાનું કામ કરે છે. એકાદ મિત્રને ઘણું દિવનાને ત્યાં અવકાશ જ મળતો નથી. એને વ્યાકુળતા
સમાં પત્ર કે સંદેશ ન મળ્યું હોય અને આપણું
મનમાં તેની આકાંક્ષા જાગે છે. અને આપણે આતુસતી સ્ત્રીને પોતાના પતિની જીવલેણ બીમારી રતા પૂર્વક તેને પત્ર લખીએ છીએ તે જ વખતે વખતે એવું જ અનન્ય દુઃખ થાય છે. વૈધ આગળ આપણી તીવ્ર લાગણી અને આતુરતાને લીધે આપણા અયંત વ્યાકલતાથી એ વિનવે છે કે, ગમે તેમ કરી મિત્રના મનમાં સરખી જ ભાવના જાગે છે. અને મારું સૌભાગ્ય કાયમ રાખે. એ વ્યાકલતા અને તા લા- અરસપરસના પત્રો સામસામાં પ્રવાસ કરી આપણને વેલીનું વર્ણન શબ્દોથી થઈ શકે તેમ નથી, એ તે અને મિત્રને એકી સાથે મળે છે. એ ઉપરથી સિદ્ધ
છે અનભર્યું હોય તે જ જાણે. કહેવાની તે એને થાય છે કે, વિકારો પણ આકૃતિ ધારણ કરે છે અને પણ શક્તિ નથી હોતી એ પિતાની મુખાકૃતિ, આપેલા વેગ મુજબ પ્રવાસ પણ કરી શકે છે. એ હજ્યનું સ્પંદન, આંખમાંથી ઝરતું પાણી અને ઉપરથી સિદ્ધ થાય છે કે, આપણે ઉચરેલા શબ્દો ઉચ