________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
ક્ષણભંગુર જીવન
રહેવાની નથી, એ વસ્તુ શું આપણને કાષ્ઠ સમહવે ત્યારે જ સમા" એ{ી છે ?
મનુષ્ય વનની દુ ભતા ગુ' આપણે નથી ગુત ? પણ નવા છતા આપણે ભેદકાર રહી સુખને આધીન થઈ આ દુર્લભ ન વેડી નાખવાના? આપણા ક્ષ ચક્રપશન અને આવડતનો ઉપયેાગ કરી શકય કાંઈક કરી છુટવાની અને પુરૂષા કરી બતાવવાની ઇર્ષ્યા જો આપણે રાણીએ તા જ આ ભાવભવનુ યત્કિંચિત સ કય કર્યું કહેવાય. એમ આપણે ન કરી શકીએ તે આપશુને મળેલો માનવમવ ા ૪ ગયે એમ કહેવામાં હરકત નથી. ચિંતામણિરત્ન કાડો ઉડ ડવા માટે ફેંકી દેવા જેવુ એ આપણું કૃત્ય કહી
શકાય.
ઘણા લેકની એવી માતા હોય છે કે, મેટ મચ્છુ હું સહભાગે કે ૫તી અને સિદ્ધ પુરૂષોના ત્યાગ અને તેનુ વૈ ।ગ્ય અને પર ક્રમ આ પશુ થી થાય જ કેમ ? એ હવા મેડા માનવમહુડતા હતા. એમની શક્તિ અને જ્ઞાન કયાં અને આપણા જેવા પામર પ્રાણિએ ની લાયકી કર્યાં ? આપણાથી એમનુ કાંઈ પણ થવુ અકથ છે ૫ટે આપણાથી એવું કાંઈ થાય એવી અશ રાખવી ખોટી છે. આ બધા બાલેાચિત માયકાંગલ્લા વિચ રા આપણે કવા એ આપણી નાલાયકી અને અણુઆવડત બતાવી આપે છે. એ પણે એ બાબતમાં વિચાર કર્યાં જ નથી સ્પષ્ટ જોવામાં આવે છે.
એ
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
For Private And Personal Use Only
૧૪૭
જે લેકે મહાન યાગી સંત, મહાત્મા, જ્ઞાની થઇ ગયા તેઓ શું પહેલાથી એવા જ હતા ? કહેવુ પડશે કે એ આપણી મોટી ભ્રમણા છે. સત્ય વસ્તુ એવી છે કે, જે પુરૂષો તીથંકર જેવી અદ્ભુત અને અનુપમ પદની પ્રાપ્ત કરી ગયા તેએ હાલની આપણી પરિસ્થિતિ કરતા તેા ઘણી જ ઉતરતી કક્ષામાં હતા. બધી જીવયાતિએ વટવા અનત ભવા રખડી પછી જ તેએ સામાન્યમાંથી મહાન થઇ શકયા હતા. ત્યારે આ પણે આવી નખ લી વાતે શા માટે કરીએ ? જ્યારે આપણા કરતા પણ ઉતરતી શામાંથી સર્વ શ્રેષ્ઠ પદવી મેળવી શકય છે, ત્યારે આપણે નિગશ થવાનું શું કારણ છે? એક પર્વતની ટોચ ઉપર જો આપણે જવુ હોય તેા તે દિશામાં એકેક પગલું આગળ વધવું પડશે. ડગલે ડગલે અડચણા, સ્ખલના નિ શા મેળવવા પડશે પણ આપણા પ્રયત્ન ચે દિશ માં સતત ચાલુ રહેશે તે એક દિવસ એવા ઉગશે કે આપણે પર્વતની 2 ચાર ઉભા રહીશુ. અને આ વિશ્વ કરતલામલવત્ સાક્ષાત જોઇ શકીશુ અને આત્માનું સંપૂર્ણ વૈભવ આપણે અનુભવી શકશું પણ એ બધુ થવા માટે આપણે નિરાશાને ફગાવી દેી પડશે. વિચારના મજબુત વજ્ર જેવા પાયા ઉપર મા રહી એ પણું આક્રમણુ ચલુ રાખવું પડશે. જીવનની ક્ષણ નંગુરત! દષ્ટિ સામે સતત ૨ ખી આત્માશિત માટે એ પણું વન ઉન્નત કવાનુ ધાએને સૂઝે એવી ભાવવિરમીએ છીએ.
