Atmanand Prakash Pustak 055 Ank 05

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

પ્રવૃત્તિ અને નિવૃતિ
તે તે આપ વીર્ય, આપણ' તેજ, આપળ આત્મિક કાંઈક એવી જ બની ગએલી છે. ધર્મ શું છે એ શક્તિ વેરવિખેર કરી નાખે એમાં જરા પણ શંકા નથી. જાણવા છતાં તે આવતા નથી, અને અધર્મને ઓળ
કઈ વસ્તુનું દાન આપને થાય એ જરૂરી છે ખવા છો તેવું આચરજી આપણે છોડી શકતા નથી, ખરું પણ એ વસ્તુ મુખ્ય નથી. ધર્મનું આપણને કોઈ વ્યસનાધન મનુબ હેય એના જેવી આપણી જ્ઞાન હેય પણુ આપણે તેને સાકાર અને અદિર સ્થિતિ થઈ ગએલી છે. દારૂ, ભાંગ, ચા, બાડી, નહીં કરી સાં સુધી એ જ્ઞાનને ઉપયોગ શું? તમાકુ કે એવા કોઈ વ્યસનને આધીન કે સપડાઈ આપણે મુંબઈ જવાનું છે અને ત્યાં જવાને જાય છે ત્યારે તેને ઘણી વખત પિતાની સ્થિતિનું ભાન માર્ગની આપણુને ખબર છે, તેમજ તેના સાધનની થઈ આવે છે. આપણે કરીએ છીએ એ કોઈ પ્રસ્ત અને સમયની પૂરેપૂરી ખબર હોય છતાં ક્યાં સુધી વસ્તુ નથી એવું એને સમજાય છે. સામાન્ય પિતાના આપણે તે ભાગે પગ મૂકતા નથી ત્યાં સુધી આપણું આરોગ્ય અને સુખને પછુ એ પસન હાનિકારક છે જ્ઞાન શા કામનું ? અમુક દવા ખાવાથી આપણે રેગ અને એ ધર્મ નહીં પણ ધમથી વિરુદ્ધ અધર્મ છે ગેસ મટી જવાનો છે. અને અમુક પદાર્થો નદી એ એની ખાતરી થઈ ગએલા હોય છે છતાં એ ખાવાથી એ રોગ તરત નષ્ટ થશે એવી ખાતરી થઈ હતાશા બની કહે છે કે, શું કરે આ ભૂંડું વ્યસન મને હોય ક્તાં આપણે પ્રત્યક્ષ તેનું સેવન કરતા નથી ત્યાં વળગેલું છે, છે? 8 એવું ઘણી વખત લાગે છે સુધી આપણે એ જ્ઞાન અજ્ઞાનસ્વરૂપ જ રહે એ પણ છૂટતું નથી, અથત ષમ શેમાં છે અને અષમ નિર્વિવાદ્ધ છે, એટલે જ્ઞાન સાથે ક્ષિાનું જાણું થતું શેમાં છે એનું એને ભાન હોય છે, પણું છેવટ નથી ત્યાં સુધી તે જ્ઞાન પણ નકામું છે. એક ઘરમાં ધનનું ભૂત . એના મન ઉપર એવે તે પાકે અનેક ઉગી વસ્તુઓ ભરી રાખી હોય અને તેને સવાર ૫ઈ બેઠું હોય છે કે, એની આગળ એ તાળું વાસી દીધેલું હોય ત્યારે તે વસ્તુઓ હોવા છતાં દસ બને બેસે છે. ચાર પિતાનું ઘર લુટે છે, એ કોઈ કામની ગણાતી નથી. તેમ કાઈના માથામાં ખૂબ રૂક્ષ નજરે જેવા છતા એ ટાવા દે છે. અને નાન ભરેલું હોય, ગમે તે પાઠ મુખેથી તે તરત પિને હાથ પણ બેડી બેસી રહી પિતાની હાનિ બઈ જતે હોય પણ વખત આવતા તેને કોઈ પણ પિતાને હાથે થતી જોતા રહે છે. એની પાસેથી ઉપયોગ નહીં કરતાં તે બેહી જ રહે છે તે જ્ઞાનને પુરષાર્થ નામને પદાર્થ કયાંય દૂર ભાગી ગએલો ઉપાય ? એ તે જ્ઞાનની વખાર જ ગણવાની. હોય છે. પિતે માયકાંગલો બની બે પગ વચ્ચે હું
એક માણૂસ આંખેથી દેખી શકતા ન હ૫ અને છુપાવી બેસે છે. અજાણતા ખાડામાં પડે એ બનવાજોગ છે, પણ્ જે વ્યસની માણસની સ્થિતિ કે વખત એવી પણ ધ્યમ આંખથી બધી વસ્તુઓ જોઈ શક હાય, થઈ જાય છે કે, કોઈના ઉપદેશથી કે, પિતાના જ આગળ કે ખાડે જખુ હેય, અંદર પડવાથી વ્યસનના કડવા પરિણામ એની નજર સામે દેખાતા હાથ પગ ભાંગી જશે એવી ખાતરી હોય, છતાં જે એ ગભરાય છે અને છેવટ જાણે ભીષ્મપ્રતિજ્ઞા કરતે એ ઉધાડી આખે ખાડામાં પડે અને પરિણામે દુઃખ હોય છે. અને કહે છે કે, હવેચી મારા વ્યસનની ભોગવે તે એ મનપાને શું કહેવાય? થોડા જ પ્રયત્નચી વસ્તુને હું અડીશ પણ નહીં, એવી એ પ્રતિજ્ઞા શા • આપણે પણ મેટે લાભ મેળવી શકીશું એવી ખાતરી કાળ નમે બસનસેવન સમય થાય ત્યાં સુધી હાય, એવું ચેકસ ન હોય છતાં એ મનુષ્ય આળસૂ એની એ પતિના નભે જાય છે, પણ વખત માવતા બની મઝ રહે અને દેખતે લાભ ગુમાવી બેસે એવા અને એ પદાર્થ અણુતા એના પશુતા બમણા જેથી માણસને આપણે ક હ મણીએ આપી સિતિ આગળ આવી ઉભી રહે છે, અને મરી પા જેવું