Atmanand Prakash Pustak 054 Ank 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 8

૧૦.
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
હોય છે. પ્રસંગવશાત એના મોઢે કાંઈ અનુચિત પ્રરૂ- અહંતાની ભાવના પાળીપેશી ખૂબ પ્રબલ કરી મૂકી પણું થઈ જાય છે. એ પ્રરૂપણું અમુક કાળની દ્રવ્ય, હતી. અને તેઓ તેવી ભાવનાના ગુલામ થઈ ગયા ક્ષેત્ર, કાળ અને ભાવોચિત શાસ્ત્રોકત હોય છે, પણ હતા. તેથી જ વખત આવે તેમના ઉપર પેલી વાસના એની પાછળ જે વિચારપરંપરા હોય છે અને કાલે સવાર થઈ બેઠી હતી. અને સાચે માર્ગ નહીં ચિત વિવેક અને વિવેચનની શકિત એવા પુરુષમાં ન બતાવતા ઊંધે માગે જ તેમને દેરી જતી હતી. હોય તે એ અધપણે પેતાની પ્રરૂપણાને વળગી રહી પ્રભુને માર્ગ અનંત નગર્ભિત અનેકાંતને છે. આંદેલને જગાડે છે. અને પોતાની વધુ અગર એપછી તેનું રહસ્ય નહીં સમજનારા પોતે મોઢે અનેકાંતની શક્તિને લીધે પિતાની જુદી પરંપરા ઉત્પન્ન કરે છે. ડિ'ડિમ વગાડવા છતાં એકાંત માર્ગની જ પ્રરૂપણું એને પાછળથી પિતાની ભૂલ જણવા છતાં એ અહં કર્યે રાખે છે. પોતે છદ્મસ્થ છે. ભૂલને પાત્ર છે. ગમે ભાવને વશ થઈ જાય છે. એ કારણને લીધે જ જગત- તેવું પ્રખર જ્ઞાન છતાં પોતાના હાથે ભૂલ થવાનો માં અનેક ધર્મો, પંથે, ફિરકાઓ અને વાડાઓ સંભવ છે એ વસ્તુ તેઓ ભૂલી જ જાય છે. અનેકાંતને ઉત્પન્ન થાય છે. એ બધી અનર્થ–પરંપરાથી ધર્મની માનવા છતાં તેઓ એકાંતની જ પ્રરૂપણ કર્યું જાય છે. અખંડ પ્રરૂપણ તૂટી પડે છે. જમણું ફેલાય છે. એ પાપ નહીં તે બીજું શું? એ પાપને આપણે આપસમાં વેરઝેર ફેલાઈ, કલહ, કંકાસ અને યુદ્ધો તિરસ્કાર કરીએ એ ઉચિત ગણાય, પણ એ કરનાર પણ જાગ છે. એ બધું મનની નબળાઈ અને માટે આપણે દયા અને ક્ષમાની બુદ્ધિ જ રાખવી જોઈએ. અહંભાવના કારણે જ બને છે. એવી પ્રરૂપણથી પિતાની ભૂલનો જાહેર એકરાર કરવા માટે મેટું પાપ બંધાય છે. એનું ભાન પાપીને હેય અસામાન્ય ઘેની આવશ્યકતા હોવી જોઈએ. લેકમાં અને ન પણ હોય. પણ આપણે સમજી રાખવું આપણી હાંસી થશે એ વસ્તુ તેને ભૂલવી પડે છે. જોઈએ કે, એ બધું વિકારેનું તાંડવ છે. જ્યારે આપણે હલકા ગણાઈશું એ ધાસ્તી એને જતી કરવી મોટા ગણુતા માનો પણ આવું આવું મહાન પાપ પડે છે. ઉન્નત મસ્તકે આપણે હવે ફરી નહીં શકીએ કરી બેસે છે ત્યારે સામાન્ય માણસ માટે શું કહેવાનું એવી આશંકા દૂર ફગાવી દેવી પડે છે. મતલબ કે, હેય? એ બધા પાપે પરવશપણને લીધે જ થાય મારું એ સાચું એ કુત્સિત ભાવના એને મૂકવી જ છે, માટે એવા પાપી માણસની પણ આપણે ત્યાં પડે. સાચું હોય તે જ મારું એ વસ્તુ સારી રીતે ખાવી રહી. ઉલટાની તેમને તિરસ્કાર કરવાથી તે ઓળખી પરિણામની દરકાર કર્યા વગર સત્ય વસ્તુને આપણે ઘણું ગુમાવી બેસીએ, માટે જ અમે કહીએ જ આગ્રહ રાખી પિતાને દાવની કબૂલાત આપવી છીએ કે, તિરસ્કાર પાપન થઈ શકે; પાપીને નહીં પડે છે, માટે જ એવા પુષે પૂજ્ય ગણાય છે. પિતાને
કક્કો ખરો કરવા માટે ધમપછાડા કરી ગમે તેવી પ્રભુ મહાવીર ભગવંતના શાસનમાં ઘણું નિહ
સાચી-ખેટી લીલે આગળ કરનારા એ સામાન્ય પેદા થયા. પ્રભુ મહાવીર ભગવંતના વચનમાં તેમને
તેમજ પાપી ગણાય છે, દેષ જણાય. એમને બમણું જાગી. તેમનામાથી પાપી માણસ પૂર્વજન્માર્જિત વાસનાને આધીન કેટલાકને પોતાની ભૂલ જણાતા તેઓએ તે સુધારી રહીને જ પરવશપણે પાપ કર્યો જાય છે. માટે જ તેની પણ લીધી. પણ કેટલાકને અહંભાવ અત્યંત લા કરવી એ આપણું કર્તવ્ય છે. એ વસ્તુ દરે પ્રબલ નીકળ્યો. પોતાની ભૂલ દેખાવા છતાં તેઓ ધ્યાનમાં આવી જાય તે જગતમાં બનતા ધણુ અનથો હકીલાઇથી પોતાની માન્યતાને જ વળગી રહ્યા. ટળી જાય. શાસનદેવ એવી સદ્દબુદ્ધિ બધાને આપે એમના એ કૃત્ય પાછળ અનંત ભવાની પરંપરા કામ એ જ અભ્યર્થના ! કરતી હતી એ સ્પષ્ટ વાત છે, તેમણે ભાન અને