Atmanand Prakash Pustak 054 Ank 12

Author(s): Jain Atmanand Sabha Bhavnagar
Publisher: Jain Atmanand Sabha Bhavnagar

Page 7

તિરસ્કાર પાપન કરાય, પાપીને નહીં !
લેખક–શ્રી બાલચંદ હીરાચંદ, સાહિત્યચંદ્ર
પાપ એ વસ્તુ સ્વયં તિરસ્કરણીય છે, છોડવા વસ્તુ કાઈક અલૌકિક શકિત ધરાવનાર સંતપુરુષો જ લાયક છે. આદરવા લાયક તે નથી જ, એ દીવા જેવી સમજી શકે છે, અને પિતાના મેભાની કે એશ્વર્યની પષ્ટ વસ્તુ છે, જે પાપ કરે છે એ સ્વયં જાણે છે પરવા કર્યા વગર પિતાની ભૂલના હસ્તે મુખે સ્વીકે. એ વસ્તુ તિરસ્કાર કરવા લાયક છે. એ જે પાપ કાર કરી લે છે. આ કાર્ય માટે અલૌકિક વ્યક્તિત્વ કરે છે તે બીજાઓને ખબર ન પડે તેમ છુપાઈને કરવા અને અસામાન્ય વૈર્યની આવશ્યકતા હોય છે. એટલા પ્રયત્ન કરે છે. ચાર ચોરી કરે છે તે બીજાએ જાણી માટે જ અમે કહીએ છીએ કે, પાપનો તિરસ્કાર ન જાય તેની સાવચેતી રાખે છે. જાર પણ છડેચોક કરાય, પાપીનો નહીં.. પિતાનું પાપકર્મ કરવા પ્રેરાતા નથી. એમાં એ પિતાને છુપાવવાની યોજના પિતાની બુદ્ધિ મુજબ કરી
પાપી જે પાપકાર્ય કરે છે તે પિતાના અનંત જ રાખે છે, પેટા ચોપડાઓ રાખનારો એ ખોટા જન્મમાં આચરેલ વિકારોલુપતા અને મોહાંધતાનું ચોપડાઓને ખોટા તરીકે જાણ હોવાથી તેને જ પરિણામ છે. એને કઈ પાપકાર્યની ઈચ્છા જન્મ સત્યતાનું રૂપ આપવા પ્રયત્ન કરે છે. પોતે ચેર છે છે. એની પાછળ અનંત જન્મના કગેની શક્તિ એવું પોતાને પૂરેપૂરું લાગવા છતાં એ સાકારને કામ કરે છે. દારૂડીઆને અનેક વાર પિતાની જિદવાની દેખાવ કરે છે. ઠગારો પોતે સાધુને વેષ અને દેખાવ લાલુપતાને તિરસ્કાર પણ આવે છે, અને અનેક વાર કરતો જોવાય છે. મતલબ કે, પાપ એ વસ્તુને એના એ નિશ્ચય પણ કરે છે કે, હવેથી દારૂને સ્પર્શ પણ સાચા રૂપમાં ઓળખે છે છતાં એના ઉપર વિકાર નહીં કરું. પણ પ્રસંગે ઉપસ્થિત થતાં એ એવો વિવશ એવો પગડે બેસાડે છે કે, એ પિતાને ઘડીભરને માટે અને આતુર–આતુર થઈ જાય છે કે, જાણે અન્ય ભૂલી જાય છે, અને પાપકર્મ કરવા લલચાય છે, પાપ કઈ મનુષ્ય એના ઉપર જુલમ જબરદસ્તી કરી દારૂ છે માટે એ છોડવા લાયક છે. છોડવું જ જોઈએ. પાતો હોય છે. જેમ કે કેદી જેલર કે નિરીક્ષકને પરિણામે આપણને નુકસાન પહોંચાડશે એ વિવેક વશ રહીને જ પોતાનું જીવન વ્યતીત કરતે હોય અને કરવાની અને એ અમલમાં મૂકવાનું એને ઘેર્યું હતું એની પોતાની ઇચ્છાની ત્યાં કાંઈ કીંમત જ ન હોય નથી. એ પરવશ થઈ જાય છે, અને પોતાના મનને તેમ પોપ કરવાને પ્રવૃત્ત થનારા માનવની શા થઈ મનાવી લેવા પ્રયત્ન કરે છે, એ એની નબળાઈ છે, જાય છે. પાપથી નિવૃત્ત થવાની શક્તિ જ એ ગુમાવી કાયરતા છે. પોતાની ભૂલ થઈ છે એ જાણવા છતાં
બેઠેલો હોય છે. એવા પામર અને શકિતહીન માનવ એ કબૂલ કરવાનું બૅય ભલભલા પંડિતો અને મહંતે પ્રત્યે આપણે દયા જ દાખવવાની હેય ને? એના માટે ગણાતા સાધુપુરુષો પણ બતાવી શકતા નથી. પરિ આપણે કરુણાની જ ભાવના કેળવવાની હોય, એતો ણામે પોતાની એ ભૂલ છુપાવવા માટે બીજી અનેક તિરસ્કાર કરવો એટલે આપણે પણ એક દોષ કરવા ભૂલ કરી મૂળની ભૂલ છુપાવવા તકો રચે છે અને જેવું જ છે. અણધાર્યા નવા પાપ કરી બેસે છે. પિતાની ભૂલ કોઈ પંડિત અને સંત ગણાતો મનુષ્ય હોય છે, થઈ છે અને એ કબૂલ કરી સુધારવી જ જોઈએ એ એ ઘણું ભણેલે હેવાથી અનેક વસ્તુઓનું એને ભાન