________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
છે. જ્ઞાન ગીતા શતક. .
(ગતાંક પુછ ૧૭૮ થી શરુ) જગતમાં વિચિત્રતા, આતમની પવિત્રતા, દ્રષ્ટિમાં ન દરિદ્રતા, સવળું દેખાય છે. દ્રય ગુણ પરયાય, છ એ દ્રવ્ય ધરતાય, વિચિત્રતા પરખાય, ભ્રમ નહીં થાય છે. પૂદ્દગલ પરમાણું, દ્રવ્ય વસ્તુનાં છે અણુ, જ્ઞાનીને દેખાય ઘણું, તેથી ન મોહાય છે, જગત કે દ્રવ્યતણે, કરતા ન કેાઈ ગણે, અનાદિ અનંત જાણે, પર્યાયો પલ્ટાય છે. ૩૭ અધ્યાતમ રસ ચાખી, નિશ્ચયનું લક્ષ રાખી, આતમાની ગ્રહી સાખી, વ્યવહાર વતીએ, કરમને વશ છવ, રાચે મોહમાં સદીવ, ભરમથી ભૂલી જવ, અજીવ ન રહીએ. પરમાત્મા જિન રૂપ, એજ છે તારું સ્વરૂપ, બહિરાભ ત્યાગી ભૂપ, અંતરાત્મ જઈએ, વિષય કષાય આદિ, મોહ રાજાતી ગાદી, કુમતિ બની છે દાદી, તેને સંગ તજીએ. ૩૮ સુમતિ શિયળવંતી, સદાય સૌભાગ્યવંતી, હેય જ્યાં એ ગુણવંતી, સુખી તે જણાય છે, હોય કુલટા કુમતિ, થાય તેને જેહ પતિ, કરતી મલિન મતિ, દુઃખી બહુ થાય છે, સુમતિનો સંગ કરો, તેની પર પ્રીત ધરે, કુમતિને દૂર કરે, શાંતિ તે પમાય છે, સુમતિનું સગપણ, દૂધમાંહી ગળપણ, આવે નહિ ઘડપણ, આનંદ છવાય છે. ૩૯ ચાહે રહા સંસારમાં, ચાહે તો વનવાસમાં, પણ જે તમામાં, વસે તે વખાણીએ, ધરમનું ધરી અંગ, કરમને કરો તંગ, નાટકના ત્યાગી રંગ, આતમ પિછાણીએ;
તમ વસંત બાગ, ફરવા મળ્યો છે લાગ, લે છે ભલી ભાત ભાગ, સુખી તેને ગણીએ, અગમ્ય અગોચર છે, અનુભવગોચર છે, પરભાવથી પર છે, ભલીભાતે જાણીએ. ૪૦ અમનસ્ક ધોગ કરી, આસકિતને દૂર કરી; નિર્વિકલ્પ ધ્યાન ધરી, અનુભવ લઈએ. શુદ્ધ ચિદરૂપ હું છું, પરભાવ રહિત છું; સ્વભાવ સહિત હું છું, એવો ભાવ કહીએ. જ્ઞાન છે સ્વરૂપ મારું, પરદ્રવ્યથી તે ન્યારું; મારું રૂપ મને પ્યારું, સ્વભાવમાં ઠરીએ. સ્થિર થતાં ચિત ધ્યાન, પ્રગટશે આત્મભાન; ચેતના મધુર ગાન, ચેતનજી સુણીએ. ૪૧ વૃત્તિઓ વિદાય થાય, શાંતિ ચિત્તમાં સ્થપાય; આનંદી આતમરાય, આરામ ને પામત. પરની પ્રવૃત્તિમાંય, વૃત્તિઓ કરે ચડાય; રાગ દ્વેષની લડાય, જંગ ત્યાં તે જામત. જોવે અને જાણે બધું, પીડામાં પડે ન વધુ; શાંત સુધારસ મધુ, રસાયણ ચાખતો. જ્ઞાન અને દષ્ટાપણું, જોવું અને જાણપણું; સ્વભાવ એ નિજમણું, એમાં ચિત્ત રાખતો. ૪૨ અનુભવી અનુભવ, જાણી શકે અન્ય નવ; આ ભવ કે પરભવ, પિતાથી જણાય છે. સુખ દુખ જેહ સહે, અનુભવ તેહ લહે; ઉપચારે બધું કહે, જે અનુભવાય છે. કેદમાં જે હોય કેદી, છૂટે તે કદી જે દી; યાતના શું તેણે વેદી, તેને સમજાય છે. વિષયી વિષય સેવે, સુખ અનુભવ લેવે; ઉપમા ન અનુભવે, આપી એ શકાય છે. ૪૩ ધ્યાનતણું સ્વયં સુખ, લાગે જેને જ્ઞાન ભૂખ; તેહ સમતાની કૂખ, લેવા લલચાય છે. જેને નહિ ગમે દુઃખ, તેહ ધરે ધ્યાન મુખ; રવાનુભવરૂપ સુખ, પિતાથી પમાય છે. ધ્યાન સુખ લેવું હોય, એકાંતે વસવું જોય; ઉપસર્ગ થાય તેય, ડગી ન જવાય છે. ઉપસર્ગ થાય જ્યારે, કરમ ખપે છે ત્યારે; સમભાવ ધરી હારે, ધ્યાનને સધાય છે. ૪૪
રચયિતા–અમરચંદ માવજી શાહ,
For Private And Personal Use Only
