________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
શ્રવણ અને સંસ્મરણ.
૨૩૭ એક બુટ્ટા પાસે સારો પૈસે હતો. આખી જીંદગી તેણે કંજુસાઈમાં જ ગાળી હતી. એક પાઈ એની છાતીએથી છુટે એ કઈ સંભવ ન હતું. પોતાના પુત્રને એ કંજુસાઈના જ કેળવણી આપવા મથતો, પણ પુત્રને એ વાત ન્હોતી ગમતી. તે પોતાના બાપનું ઘર છોડી ખ્વાર દેશાવરમાં રળવા-કમાવા માટે ચાલ્યો ગયે.
પુત્રને પણ એક સંતાન હતું. આ ન્હાનું બાળક બૂાને બહુ ગમતું. પુત્ર પિતાના બાળકને સાથે લઈ ગયે. વૃદ્ધ પુરૂષ, ધનના દેહને લીધે ઘર છોડી શક્યા નહીં. ધનનું સંરક્ષણ એ જ એનું એક માત્ર જીવનધ્યેય હતું.
કેટલાક દિવસે એમ ને એમ વીતી ગયા. અચાનક બદ્રાએ માર્ગમાં એક ૯–૧૦ વર્ષનું એક બાળક જોયું. બૂટ્ટાને એ બાળક તરફ સ્વાભાવિક રીતે જ મમતા જાગી. તે સ્નેહથી પેલા બાળકને પોતાને ઘેર લઈ ગયે.
બાળકનું તે બહુ સારી રીતે જતન કરતો. બહારગામ ગયેલા પૌત્રનું સ્થાન તે બાળકે ભરી દીધું. બોલવામાં-ચાલવામાં અને આકારમાં પણ એ પિતાના પૌત્ર જેવો જ એને લાગ્યું.
એક દિવસે બુદ્દાને દુબુદ્ધિ સૂઝી. ધનના સંરક્ષણની ચિંતાએ બુદ્દાને રાક્ષસ બનાવ્યું. એને થયું કે જો આ બાળકને ધનભંડારને યક્ષ બનાવ્યું હોય તે એ ભંડાર કેઈ લૂટી શકે નહીં.
બાળકને લાલચ આપી. બુદ્દો એક અંધારા ભેંયરામાં એને લઈ ગયે. ત્યાં તેને સારું ખાવાનું આપ્યું. ધૂપ-દીપ કર્યો. કંઈક મંત્ર પણ ઉચ્ચાય. બાળકને આ વિધિમાં કંઈ ભય જેવું ન લાગ્યું. માત્ર ભેંયરાના અંધકારથી, ધૂપની ગુંગળામણથી તે જરા બેચેન જેવો દેખાતો હતો.
બૂદ્રાએ કહ્યું. “જે આ ધનભંડાર તારોજ છેઃ એના ઉપર મારા પુત્રને અને પૌત્રને અધિકાર છે. એ બે સિવાય કેઈને પણ આમાંથી રાતી પાઈ સરખી યે આપવાની નથી. ”
બાળકે માત્ર માથું ધુણાવ્યું. કહ્યું કે : “ બસ, હવે ચાલો આપણે હાર જઈએ. ”
બુદ્દાએ પરી ફરીને બે-ત્રણ વાર એની એ જ વાત કહી. બાળકને એ પુનરૂકિતને કંઈ અર્થ ન સમજાયે. હવે તે તે ગભરામણને લીધે હાર નીકળવા ઉતાવળે બન્યો હતે.
For Private And Personal Use Only
