________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
વર્તમાન પરિસ્થિતિ.
કરે તેથી તીર્થ સ ંબંધી અગડાના અંત આવી જાય એમ માનવું ભૂલભરેલુ છે. નિવેન ણુગા ફુટતાજ જાય છે અને સમય જતાં એકાદ બે વારના મેળવેલા જયા અંતે પરાજયના રૂપમાં ફેરવાઈ જઇ પુન: નવેસરથી લડવાનુ ઉભું રહે છે. તીર્થં રક્ષક કિમિટ જેવી અલગ સ ંસ્થાની અગત્ય છે. એટલુ ઇશારારૂપ કહી એ વિષે વધુ વિચાર કરવાના રાખી બીજા પ્રશ્ન તરફ વળીએ.
૧૦૭
૨. સાહિત્યપર થતાં આક્ષેામાંથી રક્ષણ—આપણા જેવા પંચમકાળના જીવાને તરવાનાં સાધનાના એક મૂતિ યા તી સ ંબ ંધી વિચાર કરી ગયા ખાદ ખાસ મહત્વના બીજા સાધન તરીકે ‘ આગમા અને આપણું સાહિત્ય ’ આવે છે. ભાગ્યે જ કાઇ એવા જૈન મળી આવશે કે છેલ્લા કેટલાક માસમાં એ પર થયેલા અણુછાજતા હુમલાઓથી અજાણ હશે ? જેના પાને પાનેથી ધર્મ–નીતિરૂપ વચનામૃતની વર્ષો સતત્ વહ્યાં કરે છે, અરે જેમાં ઘડીભર ડોકીયું કરવા માત્રથી શાંતિની, સમતાની, સુમધુર લહરીયા આવી તપ્ત હૃદયને શીતળતા અર્પે છે; એવા વરિષ્ટ પ્રકારના સાહિત્ય માટે અથવાતા તેના પ્રયાજકેા સારૂ લખનારાએ ગમે તેમ ભરડી મારે એ કરતાં આપણી શક્તિનુ અન્ય દેવાળુ કયુ હાઇ શકે ?
૩. ઘટતી જતી વસ્તી.~~~વસ્તીપત્રકના આંકડા નિહાળતાં દીપકની માફક માલમ પડે છે કે સંખ્યામાં આપણે છેલ્લા પાટલે જતાં જઈએ છીએ. એના કારણે। શેાધવા જઇશુ. આજે તેા આપણે એકજ ધર્મ પાળનાર આપણા સ્વધમી એમાં પણ નાના નાના ભેદો ઉપસ્થિત કરી આખી સમાજને વાડામાં વહેંચી દઇ એનુ બળ એટલી હદે નષ્ટ કર્યું છે કે ભાગ્યે જ એકાદુ ગામ એવું હશે જયાં કલેશનું નામ નહી હાય ! નવા આવનાર માટે ઉભવાની જગ્યા નથી, જૂના છે તેમને પેાતાના કરી લેવાની આવડત નથી. કેવલ ભૂતકાળના કક્કા છુટયા કરવા છે અને આટલુ ઓછુ હોય એમ જાણી ખાળલગ્ન અને વૃદ્ધ લગ્ન રૂપ દૈત્ય અહર્નિશ આપણને બેધ મળે છે. છતાં આપણામાંજ જડ નાખી બેઠા છે, તેને મારી હઠાવવાની વાત તેા વેગળી રહી પણ તેમાંથી આપણી જાતને મુકત કરવાના રસ્તા શેાધવા ચે નથી ગમતા, એવી વાતા કરનારાને સુધરેલા કહી નિંદા કરવામાં મેટાઈ માનનાર વર્ગ પણ હજી આપણે ત્યાં છે. વસ્તી તે ક્યાંથી વધવાની છે અને શાસનના રસીયા તે શી રીતે બનાવીશુ ! અંતરની ભાવના કે સમુદાયિક ધગશ વિના એ બનશે ખરૂ ?
For Private And Personal Use Only
૪. સંઘ બંધારણની પુનઃરચના—એક કાળ એવા હતા કે સઘ બહાર ’ ની શિક્ષાએ કાળા પાણીની શિક્ષા કરતાં પણ વધુ કપરી ગણાતી, તે કાળે એના અમલ ન છૂટકે જ કરાતા. પણ પાછળથી સંઘના આગેવાન ગણાતા માણસામાં વિષમતા પેઠી અને તેઓ તે હુકમના અમલ છાશવારે કરતાં થયા
