________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
૨૪
શ્રી આત્માનંદ પ્રકાશ
વાઈને નિસ્તેજ બને છે તે મનુષ્ય જેવી જીદગી પ્રકાશરૂપી જ્ઞાન વિના નિસ્તેજ હાયજ. કેટલીક વખત મને એમ પણ થઇ આધ્યુ કે પેાતાના પ્રાણ-ધન રૂપ વારસા ને આમ અજ્ઞાનરૂપી અંધકારમાં ઉછેરવા માટે તેમનાં વાલી-માબાપને બે શબ્દો કહી દઉં પરંતુ હું જ્યારે ઉંડા ઉતર્યા ત્યારે મને જણાયુ કે તેમના માબાપાજ આવા અંધારામાં દેખાઇ તદ્દન શુષ્ક થઈ ગયાં હતાં, મનુષ્ય જીવનની સાર્થકતા શુ છે? તેનું તેને ભાન નહેતુ. ધર્મ અને આત્માના વાસ્તવિક સ્વરૂપને પીછાણતાં નહાતાં, તેમની આર્થિક સ્થીતિ પણ એટલી નબળી હતી કે તેનું પેટ પુરવાના પણ સાંસા જોવાયાં ત્યાં તેમને બાળકોના કલ્યાણ માટે કહેવુ તે મને ફળ વિનાનું લાગ્યું, ઘણાં બાળકો તે મા કે ખાપ વિનાના એકલાં અટલાં રજળી પડેલાં હતાં. તેએ જાનવરની માફ્ક પેટ કેમ પુરવુ તેજ ચિંતામાં હાઇને કાંતા કાઇની ગુલામીમાં કે કાંતા ભીક્ષા કે અઘટીત માર્ગે વહી જવાની અણી પર હતા. પેટને માટે ઈંડુ વટાળવા ધર્મ વેચવા ચગદાઇ મરવાને પણ તેઓ તૈયાર હતાં. હાય ! આ દેખાવે મારા હૃદયને ચીરી નાંખ્યું. દયાના નિ:શ્વાસ નિકળી ગયા ને એ અશ્રુ પણુ સરી પડયાં. હવે હું શહેરામાં ગયા. હું સમજી શકયા કે નાના ગામડામાં ધંધા ધાપા વિના પાયમાલ થઇ કંટાળી ગયેલાં સે કડા કુટુંબે પેાતાના પ્રિય વિશ્રામસ્થાનનો ત્યાગ કરીને અહીં આવી વસ્યા હતાં. જેથી શહેરા માણસાની મેદનીથી હચમચી રહેલાં મેં જોયાં. પ્રાથમિક સૃષ્ટિચેતા મને કેટલાંક શહેરા જોઇને સ્વર્ગના વૈભવની વાતાના મુકાબલા કરવાનું મન થયું. ગાડી ઘેાડાની દોડધામ મોટર ટ્રામ રેલવેની મારમાર, બાગબગીચાની લહેજત અને નવનવા રંગમાં રંગાયેલા ટોળા ધ માણસોને હરતાં ફરતાં જોઇ જરા અદેખાઇ પણ થઇ. પરંતુ મારા આનંદ તા આપણા ભાવિ વારસાના આનંદ સાથે જોડાઇ રહ્યો હતા તેથી હું તેમની સ્થીતિ નીડાળવા નીકળી પડચેા. સત્ય વિનાનાં શહેરી.-
જ્યારે હું બાળકોના શીક્ષણસ્થાનામાં ફરવા લાગ્યા ત્યારે પહેલા તેા સેકડો બાળકાને ભણવા જતાં જોઇ, અને તેમના માટે વિશાળ મકાના અને સગવડા નીહાળી મારી છાતી સવા વેત ઊંચી થઇ ગઇ. ને તેમના પાછળ શાળા, કોલેજો, હાઇસ્કુલા અને તેવા મેટાં નામના ડઠારા વાંચતા ફરી વળ્યા. અહીં મે ઘણાઓની આંખે ચકચકતા કાચના પાવરા (ચશ્મા ) માંધેલાં જોયાં. પહેલાં તે મને લાગ્યુ કે કદાચ બહુ ભણેલાએ ઇનામમાં હીરા-માણૂક ના ઇનામ મેળવીને મલકાતા હશે. પરંતુ જરા પાસે જઈને જોઉ તો આ ઉછરતા બાળકની આંખાના ઠેકાણાં ન ભાળ્યાં. હવે તે હું તેના ટાળામાં ભળ્યા. અને જેમ જેમ વધારે નજીક જતે ગયે તેમ તેમ મારા હોશેાકમાં ફેરવાઇ ગયે.
આ ટોળામાં જાત જાત ને વર્ણ વર્ણ ના બાળકો હતા પણ તેમાં પ્રેમ આછા જાચે. સાથે ભણનારા સહયોગી શ્રી કૃષ્ણ અને શ્રામાના ભાઇભાવ ક્યાં અને આ
For Private And Personal Use Only
