________________
ધોમધખતા પથ પર ગજ પરે જે ધીમા ચાલે, શુભ પરિણામની અગ્નિમાં જે, કર્મ અનંતા બાળે. ધન ૮
પ્રવચનમાતાઓનો સૂક્ષ્મબોધ + સૂક્ષ્મતાલીમ ન મળી, ભલે જીવનના વર્ષો, દાયકાઓ એમને એમ આ જ હાલતમાં પસાર થયા. પણ એથી શું ? હજી ય કંઈ બગડ્યું નથી.
ર
આ આઠ માતાઓને બરાબર જાણી, ભાવથી ફરી દીક્ષિત બની, જીવનમાં એ આઠ માતાઓને આત્મ સાત કરી લઈએ તો દુનિયાની કોઈપણ વસ્તુ આપણા આત્મહિતને રોકવા સમર્થ બની શકે એમ નથી.
એજ રીતે એ વાત પણ સમજવી રાખવી કે તાલીમકાળમાં અષ્ટ-પ્રવચનમાતાનું જ્ઞાન, પાલન, સિધ્ધિ પામેલાઓ પણ ક્યારેક પાછળથી ખોટા નિમિત્તોમાં ફસાઈને એ સમિતિગુપ્તિ ગુમાવી ય બેસે છે.
શરૂઆતમાં કારણસર જ ગમનાગમન કરનારા શ્રમણો પછી ભક્તો વગેરેને ખુશ કરવા કે ભક્તોની સંખ્યા વધારવા નિષ્કારણ ગમનાગમન કરે તો એય એમણે ઈર્યાસમિતિ ભાંગેલી કહેવાય.
શરૂઆતમાં તદ્દન નિરવદ્ય ભાષા બોલનારા શ્રમણ-શ્રમણીઓ ક્યારેક એવા કોઈક ૨ કુંડાળામાં પગ મૂકી દે છે કે એ પછી એમને સાવધભાષા બોલવી અનિવાર્ય થઈ પડે છે. નિષ્ઠુરપણે રોજેરોજ એ સાવદ્યભાષા બોલાતી જ રહે છે.
શરૂઆતમાં એકેય નાનકડો ય દોષ ન સેવનારાઓ પાછળથી ભક્તાદિની વિનંતિમાં પીગળી જઈ આધાકર્મી સુધ્ધા વાપરતા પણ થઈ જાય છે.
શરૂઆતમાં એક પાટ કે પાટલો હટાવતી વખતે ય ચારેય પાયાની જમીન વગેરે પુંજનારા સંયમીઓ પાછળથી પોતાના પરિગ્રહની હેરફેર માટે ગાડીઓ ય દોડાવતા થઈ જાય છે.
ર
શરૂઆતમાં બે બે કિલોમીટર સુધી નિર્દોષ સ્થંડિલ ભૂમિમાં જનારા સંયમીઓ જ્યારે વી વૈરાગ્યધારામાં ઓટ આવે ત્યારે માત્ર વાડા જ નહિ, સંડાસ અને સચિત્ત પાણીનો ઉપયોગ કરતા ય થઈ જાય છે.
આ બધુ ય શા માટે બને છે ? એ વિચારવું જોઈએ. અલબત્ત જો તાલીમ કાળમાં વ્યવસ્થિત રીતે આઠમાતાનું જ્ઞાન-પાલન - સિધ્ધિ મળી હોય તો પછી પાછળથી આ બધું થવાની શક્યતા ઓછી રહે છે. છતાં જો આ કાળમાં આવું ય બનતું દેખાતું હોય તો એના કારણ તરીકે કુકાળ + કુસંસ્કાર + કુનિમિત્ત + કુકર્મને જ નજર સામે લાવવા પડે.
પણ હાલ એ પતનના વિચાર શીદને કરવા ? હાલ તો આપણે આત્મોત્થાનની જ ચિંતા ન કરીએ ?
વીર વીર વીર વીર વીર અષ્ટપ્રવચન માતા ૭ (૯) વીર વીર વીર વીર વીર
