________________
૩૯૨ ]
[ આગમસાર (નિંદા વિ.) બેલે છે, (૨૦) જિનેશ્વર પ્રણીત ન્યાયમાર્ગથી ભ્રષ્ટ કરે છે કે દ્વેષથી ન્યાયમાર્ગને નિંદે છે, (૨૧) જે આચાર્યાદિ પાસેથી વ્રત અને વિનયધર્મની પ્રાપ્તિ થઈ છે, તેમની જ અવહેલના કરે છે, (૨૨) જે અહંકારી આચાર્યઉપાધ્યાયની સમ્યક્ પ્રકારે સેવા કે આદર સત્કાર નથી કરતે, (૨૩) જે બહુશ્રુત ન હોવા છતાં પોતાને બહુશ્રુત કે શાસ્ત્રોનો જ્ઞાતા કહેવરાવે છે, (૨૪) તપસ્વી ન હોવા છતાં તપસ્વી કહેવરાવે છે, તેને જગતને સૌથી મટે ચર અત્રે કહ્યો છે, (૨૫) જે શરીરે સમર્થ હોવા છતાં બીમારની સેવાનું મહાન કાર્ય નથી કરતો, (૨૬) ચતુવિધ સંઘમાં કલેશ કે મતભેદ પેદા થાય તેવા અનેક પ્રસંગ ઉભા કરે છે, (૨૭) વશીકરણ પ્રોગ, દેરા ધાગા વિ. કરે છે, (૨૮) મનુષ્ય કે દેવોના ભાગોની વારંવાર ઈચ્છા કરે છે, (૨૯) જે ઋદ્ધિવંત દેવોના અવર્ણવાદ બેલે છે; અને (૩૦) જે પૂજાવા માટે દેવ-ચક્ષ વિ.ને દેખતે ન હોવા છતાં દેખું છું એવું ખોટું બોલે – તે બધા મહામહનીય કર્મને બંધ કરે છે.
મહામહનીયના આ ત્રીસે સ્થાન સૌથી વધુ ગાઢ અશુભ કર્મફળ દેનારા, ને ચિત્તને મેલ કરનારા કહ્યા છે માટે ભિક્ષુ (સાધુ) તેને વજે અને આત્મમણુતામાં જ વિચરે.
જે સાધુ પંચાચારનું વિશુદ્ધ પાલન કરે છે, સંયમ પાળવામાં દઢ પરાક્રમી છે, તે આ સર્વમેડસ્થાનને જ્ઞાતા બની તેને સર્વથા તજે છે. તે પોતાના જન્મમરણના ફેરા ટાળી દે છે અર્થાત્ સિદ્ધ બુદ્ધ અને મુક્ત બની જાય છે, એમ અંતે કહ્યું.
