Agam Satik Part 32 Aavashyak Sutra Gujarati Anuwad 2

Author(s): Dipratnasagar, Deepratnasagar
Publisher: Deepratnasagar

Page 100

અધ્ય-૧, નમસ્કાર નિ -૧૮
૧૮૨
આવશ્યક-મૂલક સટીક અનુવાદ/૨
ત્યાં જઈને કહ્યું – મારે બ્રહ્મચારીથી કાર્ય છે. સાધુએ કહ્યું – નિર્ગુન્થોને આ કાતું નથી.
ચટ્ટને જઈને વાત કરી કે બ્રહમચારીનો મળી ગયા, પણ તેઓ આ કાર્યની ઈચ્છા કરતાં નથી તેઓ અનુમત નથી.]
તેણે કહ્યું - આવા પ્રકારે જ લોક વ્યાપારનો ત્યાગ કરનારા મુનિઓ હોય છે. પરંતુ તેઓને પૂજવાથી પણ કાર્યની સિદ્ધિ થાય છે. • x • તેનું નામ લખવાથી ક્ષુદ્ર વ્યંતરો પણ આક્રમણ કરતા નથી.
ત્યારે સાધુની પૂજા કરી, મંડલ બનાવ્યું. સાધુના નામો લખ્યા. દિપાલોની સ્થાપના કરી. - X - કન્યા પણ પ્રગુણા-સાજી થઈ ગઈ.
ધન પણ સાધુનો આશ્રય કરીને શ્રાદ્ધ થયો. ધર્મોપકારી જાણીને પુત્રી અને મોતીની માળા પણ તેને જ આપી દીધી. એ પ્રમાણે અત્વરાથી તે કન્યા આદિ તેને પ્રાપ્ત થયા એ પ્રમાણે શ્લોકાર્થ કહ્યો.
તે આ સાંભળીને પરમમિત થયો. હું પણ સ્વદેશ જઈને અત્વરાથી જ ત્યાં કોઈ ઉપાયને વિચારીશ.
તે શ્રેષ્ઠીપત્ર સ્વદેશ ગયો. ત્યાં વિદ્યાસિદ્ધ ચંડાલ અને દંડરક્ષક હતા, તેને તે વળગી રહો. પૂછયું - તારે અમારી પાસે શું કામ છે ? શ્રેષ્ઠી પુત્રએ બધી વાત કરી. સણીને મેળવી આપો.
તેઓએ વિચાર્યું કે – રાણીને કંઈક આળ ચડાવીએ, જેનાથી સજા તેનો પરિત્યાગ કરી દે. તેઓએ મારી [મસ્કી] વિદુર્થી. લોકો મરવા લાગ્યા. રાજાએ ચંડાલને આજ્ઞા કરી - મારીને તું પ્રાપ્ત કર.
તેમણે કહ્યું - હું મારી વિધા વડે ગવેષણા કરું છું. સણીના વાસગૃહમાં મનુષ્યના હાથ-પગ વિકુળં. તેણીનું મુખ લોહીથી લિપ્ત કર્યું. રાજાને નિવેદન કર્યું - “મારી' અહીં જ વાતવ્યા છે. તમારા પોતાના ઘરમાં જ ગવેષણા કરો, રાજાઓ ઘરમાં ગવેષણા કરતા “મારી’ને જોઈ.
ચંડાલને આજ્ઞા કરી - સ્વવિધિ વડે ‘મારી’નો વિનાશ કર. ત્યારે અવશ્ય મંડલમાં મધ્યરાત્રિના અભસાગરિકમાં વિનાશ કરવો.
તેમ સ્વીકારીને સ્વગૃહે તેણીને લઈ ગયો. રાત્રિમાં મંડલ કર્યું. શ્રેષ્ઠીપુત્ર પણ ત્યાં પૂર્વે નક્કી કરેલા કપટ મુજબ ગયો. ઉપચાર સહિત (રાણીને મારવાનો આરંભ કર્યો. શ્રેષ્ઠી પુત્રએ કહ્યું - આને તું શું કરે છે? ચાંડાલ બોલ્યો “આ મારી છે” તેથી તેને મારી નાંખુ છું.
- શ્રેષ્ઠી પુત્રએ ફરી પૂછ્યું - આ સ્ત્રી વર્ડ કઈ રીતે અકૃત્ય કરાયું છે કે તે “મારી' થઈ છે ? તને શું કંઈ અપશબ્દો કહ્યા. તેણીને માર નહીં. તું આને છોડી મૂક. ચાંડાલ તેની વાત માનવા રાજી નથી.
શ્રેષ્ઠીપુગો તેને ઘણું કહ્યું - હું તમને કોટિ મૂલ્યના અલંકાર આપીશ, પણ તેને આ [સણી) ને છોડી દો. તેણીને મારો નહીં, એમ કહીને ધરાર તેમને અલંકાર આપ્યા.
ત્યારે રાણી વિચારવા લાગી કે- આ નિકારણ વત્સલ છે. તેથી તેણીને પણ આસક્તિ જમી. ચાંડાલે પણ કહ્યું કે- જો તે તારી સાથે જોડાય તો અમે તેણીને મારીશું નહીં, પણ તમારે નિર્વિષયતા અથતિ દેશની બહાર નીકળી જવું પડશે.
તે વાત ગણીએ બૂલ કરતાં તેણીને મુક્ત કરી. શ્રેષ્ઠી પુત્ર પણ તેણીને ગ્રહણ કરીને ત્યાંથી પલાયન થઈ ગયો. પછી શ્રેષ્ઠીપુત્રને પ્રાણપદા વત્સલ જાણીને રાણી તેની સાથે ધ્રતર આસક્ત થઈ, આલાપ આદિ વડે પણ મીલન થયું. દેશાંતરમાં ભોગોને ભોગવતા રહ્યા.
અન્ય કોઈ દિવસે તે શ્રેષ્ઠીપુત્ર પ્રેક્ષણક જોવા જવાને પ્રવૃત થયો. રાણી સ્નેહથી જવાની રજા આપતી નથી. ત્યારે તે શ્રેષ્ઠીપુબ હસ્યો. રાણીએ પૂછ્યું કે - આમ હસવાનું શું કારણ ? ખૂબ જ આગ્રહ કરતાં યુવકે બધો વૃતાંત કહ્યો. ત્યારે સણી નિર્વિણ થઈ - ખેદ પામી.
તેવા સ્વરૂપના આયઓની પાસે ધર્મ સાંભળીને દીક્ષા લીધી. શ્રેષ્ઠીપુત્ર પણ આd-દુ:ખાસ્ત થઈ મરીને તે દોષથી જ નક્કે ઉત્પન્ન થયો.
આ પ્રમાણે ચક્ષુરિન્દ્રિયના દુઃખો જાણવા. હવે ધાણ ઈન્દ્રિયનું ઉદાહરણ કહે છે –
ગંઘપ્રિયકુમાર હતો. તે નિરંતરપણે નાવના કટક વડે રમતો હતો. તેની માતાની શોકે તેની મંજૂષામાં ઝેર નાંખીને નદીમાં વહાવી દીધી. તે કુમાર અમાણ હતો ત્યારે તેણે મંજૂષા જોઈ.
તે પેટીને ઉતારી લીધી. ખોલીને તેને જોવામાં પ્રવૃત્ત થયો. પ્રતિમંજૂષાદિની ગંધ લેતા એક સમુદ્ગક - દાબડો જોવો. ગંધપ્રિયકુમારે તેને ઉઘાડ્યો, સુગંધ લેતાં જ મૃત્યુ પામ્યો.
ધ્રાણેન્દ્રિયના આવા દુઃખો થાય તે જાણવા. હવે જિલૅન્દ્રિયને આશ્રીને ઉદાહરણ આપે છે –
સોદાસ નામે એક રાજા હતો. તે ઘણો માંસપ્રિય હતો. તે માટે જીવોનો ઘાત કરતો [કરાવતો હતો. પોપટનું માંસ બીલાડાએ ગ્રહણ કર્યું. કષાયો તે માંસ શોધવા લાગ્યા. પણ ક્યાંય મળ્યું નહીં.
ત્યારપછી કોઈ બાળકને મારીને તેનું માંસ કાઢી સંસ્કારિત કર્યું. ત્યારે પૂછ્યું – આ કોનું માંસ છે ? ત્યારે વૃતાંત કહ્યો.
તેમને પુરો આપ્યા. (બાળકોને મારવા લાગ્યા. નગરજનોએ જાણ્યું કે નોકરો જ રાક્ષસ છે. મધ પાઈને અટવીમાં પ્રવેશ કર્યો.
ચવરમાં સ્થિત રહીને હાથીને લઈ જઈને રોજેરોજ મનુષ્યને મારવા લાગ્યા. કોઈક કહે છે વિરહ સ્થાનમાં લોકોને મારે છે. તે માર્ગે સાર્થ જતો હતો. તેઓ સુતા હતા, તેથી તેમને ખબર ન પડી.
સાધુઓ આવશ્યક કરતા હતા. તેઓ જોઈને તેની પાછળ ગયા. તપ વડે તેમનો આશ્રય કરવાને સમર્થ ન બન્યા. તે વિચારવા લાગ્યા કે આમ કેમ ? ધર્મકથન કર્યું, પ્રવજ્યા લીધી.