________________ મામા મ.સાહેબે ધર્મની પ્રેરણા કરતાં પોતાના ભૂતકાળની વાત કરી કે હું જમનાભાઈ ભગુભાઈની મિલમાં નોકરી કરતો હતો. મારે સવારે પાંચ વાગે નોકરી પર જવું પડતું હતું. પણ મેં એમાં વર્ષીતપ ચાલુ કર્યું. વર્ષીતપનું બિયાસણું હું ટીફીનમાં સૂકી વસ્તુથી કરી લઉં અને બીજુ બિયાસણું હું સાંજે ઘરે કરું. આ વાતની જાણ માલિકને થતાં એમને મને કીધું. બિયાસણાના દિવસે 11 વાગે આવવાનું 4 વાગે ચાલ્યા જવાનું. એમ કરતાં મારું વર્ષીતપ થયું. આ વાત મામા મ.સા.એ રમણલાલને કહી કે નોકરી સાથે ધર્મઆરાધના છૂટવી ન જોઈએ. અને એ જ અરસામાં ચોમાસી ચૌદશ આવી. ચોમાસાના દિવસો હતા. રમણલાલ અવારનવાર વંદનાર્થે જતા હતાં. એમાં ર૧ ઉપવાસ કર્યા. નાનપણમાં હેડમાસ્ટરે પૌષધ કરાવ્યા હતા. એ પૌષધનો રસાસ્વાદ આત્માએ માણ્યો હતો. તેથી 21-21 ઉપવાસ પૌષધ સાથે કર્યા. શેઠ કેશવલાલજીએ પણ સહર્ષ રજા આપી. એટલું નહીં પણ ખાસ આગ્રહપૂર્વક પોતાના ઘરે પારણું પણ કરાવ્યું. પારણા પછી ગામડે ગયા. મૂર્ખતાનું ઉદાહરણ એક વાર ભારતની ક્રિકેટ ટીમ અને પાકિસ્તાનની ક્રિકેટ ટીમ વચ્ચે ફાઇનલ મેચ હતી. એક સરદારજીએ એના મિત્ર મુલ્લા નસરુદિન સાથે 500 રૂ.ની શરત લગાડી કે ભારતની ટીમ આજે જીતશે. મુલ્લાએ કહ્યું ભારતની ટીમ હારશે અને ભારત હારી ગયું. બીજા દિવસે સરદારજીએ એના મિત્ર લલ્લુને કહ્યું કે મારે તો 1000 રૂ.નું નુકશાન થયું. મિત્ર લલ્લુ બોલ્યો તે તો શરત 500 રૂ.ની લગાડી હતી ને રૂા.૧૦૦૦નું નુકશાન કેવી રીતે ગયું. સરદારજીએ જવાબ આપ્યો કે રાત્રે હાઈ-લાઈટ્સ ઉપર પાછા રૂા.પCC લગાડ્યા હતા. આ સરદારજી તો તમને પાગલ લાગે ને! તમે આવું જ કરો છો. હરવા-ફરવા દેશ-વિદેશ જાઓ છો, 500 રૂ.નું નુકશાન તો થયું. અર્થાત્ પાપ લાગ્યું. પણ તમે આટલાથી અટકતા નથી. દેશ-વિદેશ ફરવા ગયેલા
