________________ હાથમાં લઈને પ્રશંસા કરવા લાગ્યો. હરપાળ મંત્રી એકદમ ઊભા થઈને બોલ્યા કે આવી તો ઘણી તલવારો જોઈ છે. તમે તમારી કળા બતાવો. રાજાએ કહ્યું કે તમે લોહ મંગાવ્યું? એટલે તરત જ હરપાળ મંત્રી બોલ્યા કે બીજું લોખંડ શું મંગાવવું ?તમારા હાથમાં છે, તે તલવાર જ ખાઈ બતાવો. રાજાએ તો તે તલવાર ખાવાની શરૂ કરી. તલવાર લગભગ પૂરી ખવાઈ ગઈ અને માત્ર મૂઠ બાકી રહી એટલે હરપાળ મંત્રીએ હાથ અટકાવ્યો. તમે આખી તલવાર ખાઈ ગયા તો હવે મૂઠ પણ ખાઈ જશો એમાં કાંઈ નવાઈ નથી. અમારે આ બંને યોગિનીની શક્તિ જોવી છે. માટે એમને ખાવા આપો. રાજા કહે કે મેં બોલી (એઠી કરેલી) તલવાર તેમને કેમ આપું? હરપાળ મંત્રી કહે કે એમ હોય તો લાવો હું ધોઈને તેમને આપું, રાજાએ તેને મૂઠ આપી એટલે મંત્રીએ ધોઈને યોગિનીઓની સામે ધરીને કહ્યું કે લ્યો આટલું હવે તમે ખાઈ બતાવો. ને ન ખાઈ શકતાં હો તો માન મૂકીને સિદ્ધરાજાને પગે લાગો.” અદ્ભુત નામ મળ્યું મુનિરાજ શ્રી તપોયશવિજય મ.સા. સહજ ગુણને સાર્થક નામ મળવું એ કેટલું કપરું છે તે આપણે સિદ્ધરાજ જયસિંહની વાર્તાથી જોયું. પણ પુણ્યાત્માઓએ આવી કાંઈ પણ માયા કરવી પડતી નથી અને સહજ જ ગુણને અનુરૂપ નામ મળી જતું હોય છે. રમણભાઈને વર્ષોથી દીક્ષા લેવાની ભાવના હતી. તે ભાવના ઘર-સંયોગો જોતા 70 વર્ષની ઉંમરે ભાવના સાર્થક થઈ. અને અધ્યાત્મયોગી પ.પૂ.પં.પ્ર. શ્રી ભદ્રંકર વિજય ગણિવર્ય ના પ્રશિષ્ય પં.પ્ર. શ્રી હાઈશ્રમણ વિજયજીના શિષ્ય મુનિરાજ શ્રી તપોયશ વિ. મ.સા. તરીકે જાહેર થયા. ગુણને અનુરૂપ સહજ નામ મળ્યું. 70 મે વર્ષે પણ શરીરનું પુણ્ય અને મન મજબૂત. કલાકના 6 કિમીનો વિહાર બધીજ ઉપધિ સાથે જ કરી શકતા હતા. આજે તો 30-35 વર્ષનો યુવાન પણ કલાકના 6 કિમી ચાલી નથી શકતો. દીક્ષાપૂર્વે ખાસ ભણવાનું થયું ન હતું. કેવલ 2 પ્રતિક્રમણ જ આવડતા હતા. દીક્ષા પછી ગુરુ મ.સા.ના માર્ગદર્શન મુજબ પાંચ પ્રતિક્રમણ, પગામ
