________________
૧૩
ચીજ મનાઇ, આ જીવન સ્વર્ગ કે જીવનમુક્તની કલ્પનાય અભડાવતી લાગી અને આધ્યાત્મિક દશા, એટલે બાળકનાં જેટલી સરળતા, નિર્દોષતા, નિખાલસતા ને ર૦ સ્વ. રૂપમાં ‘રમણ’કરવાની દશા તરીકે ન સ્વી કારતાં કેવળ રાતલ-રડતી સુરતાને ‘ આધ્યા મિક પ્રતિમાએ ’ તરીકે પૂજા કરવાની ઘેલછા રે....મૂર્ખાઈ જન્મી....સાધુતાની ફૂલવાડી કરમાઈ ગઈ.
આ દશા શું અસહ્ય નથી ?
જગત આખાને પેાતાનું....અને પેતાથી ભરેલું માનનારા એ સાધુસ તજના આજે પેાતપેાતાનાં અલગ વાડા રચીને તેમાં ગાંધાઈ રહ્યા છે. ૫થ અને ગચ્છેાની ગટરમાં -એ ગટરીની હેરનેશ ચાલુ સ્મૃતિમાં પોતાના આત્મ તેજ હણતાં રહ્યા છેઃ અને સંસારને ૐ સંસારી વાસનાઓને રામ રામ ’ છૂટેલા એ
'
અલખરામે-મુનિવરે ખીચારા
દિવ્યતા ’નાં ચેાગાનમાં આવી વસવાને બદલે પ્રાયઃ તુચ્છતાની ગલી કુચીએમાં કંગાલ
