________________
શેભા રૂપે ન રાખતાં જીવનમાં પચાવતાં શીખે અને તેમાંથી એક “ચતન્યશક્તિ” જન્માવી અનેકમાં ચૈતન્ય પૂરે એજ આધ્યાત્મિક જીવન નની સાચી ખુશબો–સફળતા ગણાય, અને ત્યારે જ સમજાશે કે ગુણ કરતાં “ સંખ્યા ” માં “વાહ વાહ' પકારનારા મુનિઓ (!) પાંચ પચાસ બેકડએની જમાત ભેગી કરવામાં, ચકખી અધ્યાત્મશાસ્ત્રની, માનસશાસ્ત્રની, અને માનવતાની હાંસી કરાવનારા ફારસીયા જ માત્ર છે ! ત્યાં અધ્યાત્મનાં આંધળીયા જ માત્ર છે. અનધિકારી ચેષ્ટાઓ જ માત્ર છે! ધર્મ અને તત્ત્વજ્ઞાનને વાયડુ” બનાવનાર જીવતાં યંત્ર માત્ર છે!
આ વસ્તુ સ્થિતિ સારું ઔષધ માગે છેઃ તે ધ્યાનમાં લઈ મારી અને સુષ્ટિમાં રચી રહેલાં એક આદર્શ સાધુનું આ ચિત્રામણ રજુ કરું છું ! ચિત્ર કેવું ખીલ્યું છે, કે કેવું બન્યું છે તે કથવાને અધિકાર હારે નથી. વાંચકે, સાધુઓ, સન્યાસીએ સમભાવમય
