________________
૫૪
આદર્શ સાધુ
જે અમીરદિલી આગળ હૃદય, વંદના ઝુકાવે, જળલહરીઓ માફક સૌને હર્ષનાં નૃત્ય કરાવે ! દયાપાત્ર નહિ પણ ઈર્ષાને પાત્ર બને છે, ઈષ કરનારને જે મીઠાશથી જ મારે છે, આ “મારે માંય મધુરતા છે, ને ચાહનારમાં પ્રભુતા છે; તે આદર્શ સાધુ :
પોતાની અંદરની અજ્ઞાનતાનું ભાન છે, ને સત્ય તત્તવની ઝીણું પારખ છે; પ્રતિપળે જે “ન” ઘડાતું જાય છે, ને મહત્તાના વિચારમાં ચકચૂર રહે છે, તે આદર્શ સાધુ.
આશાને અખૂટ ખજાને છતાં અતૃમિના દૈત્યને જે ડારી શકે
