Who Am I

Author(s): Dada Bhagwan
Publisher: Dada Bhagwan Aradhana Trust

Page 38

୨୮
ମୁଁ କିଏ ? ନାହିଁ ! ବରଫରୂପୀ କର୍ମ ଅଛି ତାହା ଆମକୁ ଭୋଗିବାକୁ ହିଁ ପଡ଼ିବ । ଏବଂ ପୁଣି ତାହା ମଧ୍ୟ ସରଳ ରୀତିରେ କିପରି ଭୋଗିବା, ତାହାର ସମସ୍ତ ରାସ୍ତା ମୁଁ ବତାଇ
ଦେଇଛି ଯେ, “ ଭାଈ, ଏହି ‘ଦାଦା ଭଗବାନ କି ଅସୀମ ଜୟ ଜୟକାର ହୋ’ ଗାଇବ, ତ୍ରିମନ୍ତ୍ର ଉଚ୍ଚାରଣ କରିବ, ନଅ କଲମ ପଢିବ ।”
। ମୁଁ ଜ୍ଞାନ ଦିଏ, ତାହା ଦ୍ଵାରା କର୍ମ ଭକ୍ଷ୍ମୀଭୂତ ହୋଇଯାଏ ଏବଂ ସେହି ସମୟରେ ବହୁତ ଆବରଣ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଏ । ସେତେବେଳେ ଭଗବାନଙ୍କର କୃପାହେବା ମାତ୍ରେ ସେ ନିଜେ ଜାଗୃତ ହୋଇଯାଏ । ସେହି ଜାଗୃତି ଆଉ ଯାଏ । ନାହିଁ, ଥରେ ଜାଗ୍ରତ ହେବାପରେ ତାହା ଆଉ ଯାଏନାହିଁ । ନିରନ୍ତର ଜାଗୃତ ରହିହେବ । ଅର୍ଥାତ୍ ନିରନ୍ତର ପ୍ରତୀତି ରହିବ ହିଁ । ପ୍ରତୀତି କେତେବେଳେ ରହିପାରିବ ? ଜାଗୃତି ଥିବ ତେବେ ପ୍ରତୀତି ରହି ପାରିବ । ପ୍ରଥମେ ଜାଗୃତି, ତା’ ପରେ ପ୍ରତୀତି । ପରେ ଅନୁଭବ, ଲକ୍ଷ୍ୟ ଏବଂ ପ୍ରତୀତି ଏହି ତିନୋଟି ରହିବ । ପ୍ରତୀତି ସବୁ ସମୟ ପାଇଁ ରହିବ । ଲକ୍ଷ୍ୟ ତ’ ବେଳେ ବେଳେ ରହିବ । କୌଣସି ଧନ୍ଦାରେ ବା’ କାମରେ ବ୍ୟସ୍ତ ରହିଲେ ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହେ ନାହିଁ ଏବଂ କାମ ଶେଷ ହେବା ପରେ ପୁଣି ଲକ୍ଷ୍ୟ ଆସିଯାଏ । ଏବଂ ଅନୁଭବ କେତେବେଳେ ହୁଏ ଯେ, ଯେତେବେଳେ ସମସ୍ତ କାମରୁ ନିବୃତ ହୋଇ, ଏକାନ୍ତରେ ବସିଥିବେ ସେତେବେଳେ ଅନୁଭବର ସାଦ ଆସିବ। ଅନୁଭବ ତ ବଢ଼ିଚାଲିଥାଏ, କାରଣ ପ୍ରଥମେ ଚନ୍ଦୁଲାଲ କ’ଣ ଥିଲେ ଏବଂ ଆଜି ଚନ୍ଦୁଲାଲ କ’ଣ ଅଟନ୍ତି, ତାହା ବୁଝି ହେଉଛି । ତେବେ ଏହି ପରିବର୍ତ୍ତନ କିପରି ? ଆମ୍ବ-ଅନୁଭବ ଦ୍ଵାରା । ପୂର୍ବରୁ ଦେହାଧାସର ଅନୁଭବ ଥିଲା ଏବଂ ଏବେ ଏହା ଆଫ୍-ଅନୁଭବ ଅଟେ ।
ପ୍ରଶ୍ନକର୍ତ୍ତା : ଆମ୍ବାର ଅନୁଭବ ହେବା ପରେ କ’ଣ ହୋଇଥାଏ।
ଦାଦାଶ୍ରୀ : ଆମ୍ବାର ଅନୁଭବ ହୋଇଗଲା, ଅର୍ଥାତ୍ ଦେହାଧାସ ଦୂର ହୋଇଗଲା । ଦେହାଧାସ ଦୂର ହୋଇଗଲା, ଅର୍ଥାତ୍ କର୍ମ ବନ୍ଧନ ବନ୍ଦ ହୋଇଗଲା । ପୁଣି ଆଉ କ’ଣ ଦରକାର ?