________________
£
વિશ્વોદ્ધારક શ્રી મહાવીર
વ્યાપી જ રહે છે. વ્યાખ્યાન મ`ડપમાં આવતા જીવે એકમેક પ્રત્યેના àઝેરને વીસરી જતા, વાધ તે ગાય એક સાથે બેસીને સ્નેહામૃતનું પાન કરતા. કારણ કે વ્યાખ્યાન પીઠ ઉપર બેઠેલા આત્માનું એટલું અધુ તેજ હતુ કે, તેમને જોતા જ ભલભલાનાં ગવ ગળી જતા. તે સભામાં આજની માફક પરા ઊડતા કે ગાળાગાળી ને થતી. કારણુ કે ત્યાં તે નિર્માળ આત્મ કવિતાના મૂર જ લાતા, સર્વ સ્પો શબ્દો જ ઉચ્ચારાતા,
શ્રી મહાવીર વ્યાખ્યાનપીઠે બિરાજ્યા. સભાનેા ઉપર અમીભીના આખા ફેરવીને વાણીના પાંત્રીસગુણેયુક્ત ઉપદેશ-ધારા વહાવી.
૪
૧ વાણીના પાંત્રીસ ગુણઃ— ૧ ) સારવત્વઃ-સ મૃતાદિ લક્ષણ યુક્ત, (૨) ગૌä:શબ્દમાં ઉચ્ચપણું, ( ૩ ) =વચારપરીતતા:ગામડાના રહેનાર પુરૂષ સમાન અસ’સ્કારી વન વાપર્યા વિના. (૪) મેથમીર્ઘોષટ્યું:-મેલની સમાન ગંભીર શબ્દ ( ૫ ) પ્રાંતના૬વિચિતાઃ-પ્રતિધ્વનિ સહિત ( ૬ ) રક્ષાસ્ત્વઃ–વચનની સરળતા(છ) રૂપનીતરાપત્યઃ—માલકાશાદિરાગ સયુક્ત ( ૮ ) મદ્દાર્થતા-અત્યંત મેટા જેમાં અભિય કહેવા યેાગ્ય અથ છે. ( ૯ ) સાદ્દતત્ત્વઃપૂર્વાપર વિàાધ રહિત. (૧૦)રિત્નુંઃ—અભિમાન સિદ્ધાન્ત ઉકત ચ ંતા, એટલે કે વકતાના કહેવાના આશયની શિષ્ટતા. ( ૧૧ ) સંશયાનામસમવઃ- જેના કથનમાં ભ્રાતાને લેથ પણ સભવ થતા નથી. ( ૧૨ ) નિરાæતાડન્યોત્તરઃ જેના કયનમા પારકાના ક્રૂષ્ણુતા સૌંપૂ અભાવ, ( ૧૩ ) હૃËમાઃ-સાંભળતાં હૃદય બાપર ધૃતરી જાય તેવું. ( ૧૪ ) નિયઃ ચાાંક્ષતાઅરસપરસ વાયાનું સાપેક્ષપલું, ( ૧૫ ) પ્રસ્તાવિય—દેશકાળને અનુકૂળ. ---( ૧૬ ) તત્ત્વનિષ્ઠતાઃ—વિવિક્ષિત વસ્તુના સ્વરૂપને અનુસરવાપણું, એટલે કહેવાનુ હાય તેજ ઉદ્દેરાનુ લક્ષ્ય, ( ૧૭ ) અઝીમંત્રનૃતત્વઃસુસબ ધને વિસ્તાર અથવા અસબંધ અધિકારને વિસ્તાર નહિ
૧
