________________
હલકા દેવો ઇચ્છે પણ અપ્રમત્તને કદી નવિ બાધે, સંયમશક્તિ અનુપમોઈ સર્વપ્રમાદને કાઢે. ધન તે...૫૬
ના નારા બોલાઈ રહ્યા હતા.
છે
ઉપાશ્રયની નીચે સેંકડો માણસો ભેગા થયા હતા. શરણાઈ અને બેન્ડના આ અવાજથી વાતાવરણમાં મધુરતા ફેલાઈ હતી. ગઈકાલે જ એક બેનની દીક્ષા થયેલી, આજે એના સંસારી ઘરે આચાર્યદેવ નૂતનદીક્ષિત સાથે પગલા કરવા જવાના હતા, અ એ માટે જ આ આનંદોત્સવનો માહોલ ખડો થયો હતો.
ણ
၁။
ર
આ
છે
અ
ਮ
રા
1010101010101000
હું, મારા ગુરુણી અને સાધ્વીજીઓ ત્યારે જ આચાર્યદેવને વંદન કરવા ઉપાશ્રયમાં પહોંચી ગયા. આચાર્યશ્રી તૈયાર થઈ ચૂક્યા હતા, નીકળવાની તૈયારીમાં હતા, ત્યાં અમે પહોંચ્યા એટલે વંદન લેવા માટે બેઠા.
મારી દીક્ષા પણ એક વર્ષ પૂર્વે જ થયેલી.
આ
વંદન કરીને મારા ગુરુણીએ આચાર્યદેવને મારી તરફ આંગળી ચીંધી ધીમા મા અવાજે કહ્યું કે
રા
“સાહેબજી ! આ સાધ્વીજીના સંસારી બાપુજી ગઈકાલે મૃત્યુ પામ્યા છે...”
શબ્દો સાંભળતા જ. હું ચોંકી.
કેમકે આ સમાચાર મને મળ્યા જ ન હતા. મને ખ્યાલ આવી ગયો કે મને આઘાત ન લાગે એ માટે અત્યાર સુધી મારાથી એ વાત છુપાવવામાં આવેલી.
દીક્ષા લીધી પણ સંસારી બાપુજી પ્રત્યે સ્નેહ તો હતો જ, આ અચાનક બનેલા પ્રસંગે મારા મુખ ઉપર ઉદાસીનતા લાવી દીધી. આચાર્યદેવને મારા આઘાતનો અંદાજ આવી ગયો. બીજી બાજુ ત્યાંનો શ્રીસંઘ, નૂતનદીક્ષિતના સ્વજનો ઉતાવળમાં હતા, મોડું થઈ ગયું હતું... છતાં આચાર્યદેવ શાંતિથી બેઠા. મને સાંત્વના આપવી એ આ એમની ફરજ સમજી એમણે કહ્યું કે
|છે.
“આપણે ઉપાશ્રય બદલીએ, ગૃહસ્થો ઘર બદલે, એમ તમારા સંસારી બાપુજીએ શરીર બદલ્યું છે... એમાં ખેદ ન કરવો.”
મ
ત
၁။
ર
ગઈ.
આ
છે
અ મને પાંચેક મિનિટ શાંતિથી આશ્વાસન આપ્યા બાદ જ રાહ જોઈ રહેલા અ પણ ગૃહસ્થોની સાથે આચાર્યદેવ પગલા કરવા નીચે ઉતરવા લાગ્યા.
၁။ એમની આ ઉદારતા, આશ્રિતો પ્રત્યેની અપાર લાગણી મારા હૃદયને સ્પર્શી
ર
5 » 6
ર
અ
(પ્રત્યેક વડીલો આશ્રિતો પ્રત્યે આવા અગાધ વાત્સલ્યવાળા બને તો અ મા શ્રમણસંસ્થામાં સ્વર્ગના જ દર્શન થાય... કોઈ ન પીડાય.)
મા
રા
રા
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી ૦ (૮૩)
