________________
પણ એ વખતે એ મુનિરાજ બોલ્યા
આ
છે
“આ જુના પુસ્તકમાંથી તો કેટલાય મહાત્માઓ ભણ્યા હશે, એમના પવિત્ર હાથ આને સ્પર્ધા હશે... આમાંથી ભણાવીશ તો એ બધાય પૂજ્યોના મને આશીર્વાદ અ મળશે...'
ણ
၁။
ર
કાનમાં પડતા ધગધગતા સીસાના રસસમજાણે. આત્મપ્રશંસા પરનિદાના વચનો ન ધરતા કાન, ધન તે...૯૯
પુસ્તકો બીજાને ભળાવી દઈએ...”
આ
છે
5 =
રા
આ
અમે સાંભળી જ રહ્યા.
પાંચ વર્ષ વીતી ગયા આ વાતને,
પણ એ શબ્દો, એ પ્રસંગ ભૂલાતો નથી.
અ
ણ
၁။
ર
૨૮૨. કર્મોની કઠિનાઈ ભારે છે, ભાઈ !
એ સાધ્વીજીને પાછળના ભાગમાં શરીર ખવાતું જતું હતું. ધીરે ધીરે ત્યાં ખાડો પડતો ગયો.
સાધ્વીજી બેસી પણ ન શકે એવી વેદના ! જ્યારે ડોક્ટર ડ્રેસીંગ કરે ત્યારે એ જોઈ પણ ન શકાય.
ડોક્ટરનો હાથ એ ખાડામાં આખો ને આખો પ્રવેશી જાય... એટલો બધો ઊંડો એ ખાડો...
જોનારા ચીસ પાડી ઉઠે, આંખો અનરાધાર વરસી પડે.
પણ એ સાધ્વીજી કદી પણ એમ બોલ્યા નથી કે “મારાથી સહન નથી થતું”
ન ચીચીયારી !
ન ચીસ !
ન ઉંહકારો !
૨૮૩. સાધ્વાચારોની સુરક્ષા માટે ભોગ તો આપવો જ પડે.
(સાધ્વીજીના શબ્દોમાં →)
વૈશાખ મહિનો !
દક્ષિણ ભારતનો વિહાર !
અ
એક પ્રતિષ્ઠાના પ્રસંગે ૪ દિવસમાં ૧૩૦ કિ.મી.નો વિહાર કરીને ચિત્રદુર્ગથી મા હોસ્પેટ પહોંચવાનું આવશ્યક હતું.
રા
વિશ્વની આધ્યાત્મિક અજાયબી (૧૪૮)
આ
ણ
၁။
ર
5=dooooo
આ
છે
5
અ
હા
၁။
ર
આ
મા
રા
