________________
૨૯
વિના સરકાર સામે ખુલ્લો બળવો પોકારો અને જ્યાં હોય ત્યાંથી તેને તંગ કરી દેશમાંથી ભગાડી મૂકવી. અહીં ભાંગફોડની વાત સૌ વાતોના મોખરે રહેતી. મેં મળેલી સભામાં તેને સખત વિરોધ કર્યો. સભાને જણાવ્યું કે આ બાપુનો માર્ગ હોઈ શકે નહિ. જાહેર સલામતીની સંસ્થાઓ જેમની તેમ રહેવી જ જોઈએ અને સરકાર સામે જે કેઈએ ક્યાંય બળવો પોકારવો હોય તો પોકારનારે પિતાનાં નામ, ઠામઠેકાણુ, સમય અને તારીખ સરકારને અગાઉથી જણાવી દેવા જોઈએ અને પછી જે કાર્ય કરવા ધારતા હોય તે તે કરી શકે છે. પણ છૂપી રીતે સરકારને રંજાડવાનાં કામે કરવાં અને તે દોષનો ભાગ પોતે જાતે નહિ બનતાં પ્રજાના નિર્દોષ માણસો બને તે ચોગ્ય નથી. મજકૂર સભામાં મારી વાત સ્વીકારવા શેઠ અંબાલાલ સારાભાઈના દીકરા સ્વ. સુહૃદ સિવાય અન્ય કોઈ ન હતું. તેમણે મારી વાતને ટેકે આપેલા. અમે જેવા મળ્યા હતા તેવા સૌ પોતપોતાને સ્થાને પાછા ગયા. અહીં મારે કહેવું જોઈએ કે સરકારની સામે જેવી લડત ઉપાડી કે લડતના અને ભાવી જે જે કાર્યક્રમ કરવાના હોય તેની એક પત્રિકા મેં મારા નામ, કામ અને સરનામા સાથે રોજ પ્રગટ કરવાનું શરૂ કરી દીધું હતું.
પત્રિકા પ્રગટ કરવાના અને શહેરમાં મળવા જવાને મારે કાર્યક્રમ ચાલુ હતા. તેવામાં સમાચાર આવ્યા કે વીરમગામમાં હરિજન છાત્રાલયમાં કામ કરતા શ્રી ભવસુખ
