________________
૧૩૦
રિસા મમ સીસા ઉ, તારિસા લિગા ! ગલિગ દહે ચઇત્તાણુ દૃઢ* પગિšઈ તત્ર' (૧૬) । યુગ્મમ્ ।
હવે પૂર્વોક્ત ચિંતન બાદ અસમાધિ અને ખેડ પામેલા ધમયાનના સારથી ગર્ગાચાય વિશિષ્ટ ચિંતન કરે છે કે— આ કુશિષ્યાની સાથે સખ'ધવાળો છું અને તેમનાથી કાઈ મારું કાર્ય સિદ્ધ થતું નથી, ઉલટા માશ આત્મા પ્રેરિત કરાયેલા કુશિષ્યાથી અસમાધિ-ખેદને પામે છે. જેવા ગળીયા બળદ કે ગધેડા છે તેવા આ કુશિષ્યા છે. આ લોકેાની અત્યંત પ્રેરણામાં કાળ પૂરા થાય છે, લાભ થતા નથી, ઉલટા તાટા થાય છે. આથી ગલિગઢભ સરખા દુષ્ટ શિષ્યાના ત્યાગ કરી ગર્ગાચાય દેઢ અનશન વગેરે તપ ઉત્કૃષ્ટ રીતિએ ગ્રહણ કરે છે. ૧૫-૧૬
મિ મસ’પત્ને, ગભીરે સુસમાહિએ । વિહરઇ મહિં મહા,
સીઈભૂએણ અપણા ત્તિ એમિ ।૧૭ા
બહારથી વિનીત અને મનથી પશુ મૃદુતાસ’પન્નવિનીત, ગભીર, શ્રેષ્ઠ સમાધિવાળા, ચારિત્રભૂત કે સ્વભાવ રૂપ આત્માથી યુક્ત મહાત્મા ગર્ગાચાર્યાં પૃથ્વીતલ ઉપર વિહાર કરી રહ્યા છે, એમ હું જખુ ! હું કહું છુ”. ૧૭
સત્તાવીશત્રુ શ્રી ખલુકીયાધ્યયન સંપૂણ્
