________________
૧૨૯
6
વચનને તે કુયુક્તિઓથી વારવાર વિપરીત કરી નાખે છે. અમુક શ્રાવિકાના ઘરેથી ખીમાર આદિ માટે પથ્ય વગેરે તું લઇ આવ!'–એમ અમારાથી કહેવાયેલ છતાં આ દુષ્ટ શિષ્ય જવાબ આપે છે કે- તે શ્રાવિકા મને પિછાનતી નથી, જેથી તે મને પથ્ય આદિ આપશે નહિ અથવા હું માનુ છુ' કે—કદાચ ઘરમાંથી તે નીકળીને ખીજે ઠેકાણે ગઈ હશે, માટે આ ક્રામમાં બીજાને માકલા ! શું હું જ એકલા સાધુ છુ ?” વગેરે આલે છે. કાઈ કા માટે મેાકલેલ હોય અને • તે કાય* કેમ નથી કર્યું' ?”—એમ પૂછવામાં આવે, તા તેઓ અપલાપ કરતાં ખેલે છે. ફ્રે− કયારે અમને કહ્યું હતું ? અથવા અમે તો તે શ્રાવિકાને ત્યાં ગયા પણ તેને જોઈજ નહિ.' તે કુશિષ્યા ચારેય બાજુ બધે ભટકયા કરે છે અને અમારી પાસે રહેતા નથી. જો રહીશું તા કદાચ મનુ' કામ કરવું પડશે.'—એમ માની તે કામ નહિ કરવા ખાતર ફર્યો કરે છે. કાઈ કરવા માટે જો પ્રવર્તાવ્યા, તા રાજાની વેઠની માફક માની મ્હોં ઉપર ભવાં ચઢાવે છે. વળી અમારી પાસેથી સૂત્રના પાઠ અને અથ પામેલા પાસે રાખ્યા. દીક્ષિત બનાવ્યા અને ભક્તપાનથી પાખ્યા તા પણ તે કુશિષ્યા પાંખ જેઆને ઉત્તમ થઈ છે એવા હ‘સેા જેમ દરેક દિશામાં ઉડી જાય છે, તેમ સ્વચ્છ વિહારીઓ મની ચેષ્ટ રીતિએ બધે કરે છે. થી૧૪
6
·
અહ સારહી વિચિ'તેઈ, ખલુ હિ' સમાગ કિ' મન્ઝ દુસીસેહિ', અપ્પામે અવસીઅઇ ૧પા
