Tu Rangai Jane Rangma 06

Author(s): Purnanand Prakashan
Publisher: Purnanand Prakashan

Page 7

అలుము చుట్టుముడుతలు
పడుతుండడంతం మైకులో
એ બહારવટિયો બન્યો સંત જ નામદેવ નામચીન બહારવટિયો હતો. તેનું નામ સાંભળતાં જ લોકો ધ્રૂજતા, રડતાં છોકરાં ભયથી શાંત થઈ જતાં. આવા ભયંકર બહારવટિયાને તેની માતા (મમ્મી)એ ખૂબ જ સમજાવેલો કે “બેટા! ધંધો છોડી દે” પરંતુ તે કોઈની વાત સાંભળવા તૈયાર ન હતો.
પરંતુ “મા” (મમ્મી)તો કલ્યાણકારી જ હોય. દીકરાનું હિત જુએ તે મા કહેવાય. તેથી તો તેના દીકરાને બેસાડીને મા એ વાત્સલ્યથી કહ્યું “બેટા ! પાપનો ધંધો કરે છે તે છોડે તો સારું, ન છોડે તો એક નિયમ લે કે રોજ સવારે પ્રભુ દર્શન કરવા અને દશ મિનિટ એકચિત્તે ઈશ્વરનું ધ્યાન કરવાનું” માતાનું નીતરનું વાત્સલ્ય એવું હતું કે દીકરો ના ન પાડી શક્યો. મા કહે છે તો માની લીધું. હવે કોઈ પણ ગામે ધાડ પાડવા જતાં પહેલાં નામદેવ દર્શન અને ધ્યાનની પ્રતિજ્ઞા પૂરી કરીને જ જાય છે. આ બહારવટિયાએ ન જાણે કેટલાય લોકોનાં માથાં વાઢી નાખ્યાં હશે, કેટલાયનું ધન લૂંટી લીધું હશે. આ બહારવટિયાના કારણે કેટલાય લોકોએ પોતાના સ્વજનો ગુમાવ્યા હશે. કોઈએ બાપ ગુમાવ્યા, કોઇએ મા ગુમાવી, કોઈએ દીકરો, આમ કેટલાયે પરિવાર નિરાધાર બન્યાં હશે.
નામદેવ બહારવટિયો એક દિવસ મંદિરમાં પોતાના નિત્યક્રમ મુજબ વહેલી પ્રભાતે ઈશ્વરના ધ્યાનમાં બેઠો હતો. આજે મંદિરમાં ઉત્સવ ચાલતો હતો. ભગવાનને ધરાવેલા મીઠાઈના થાળ ગોઠવેલા પડ્યા હતા. અનેક લોકો દર્શન કરવા આવતા હતા તેમાં એક માતા પોતાના નાના બાળકને લઈને દર્શન કરવા આવી, મા દીકરાને હાથ જોડી “જે...જે...' કરાવે છે. પણ બાળકની નજર મીઠાઈ ઉપર છે, બાળક મીઠાઈ જોઈને રડવા લાગ્યો. માતાએ (મમ્મીએ) બાળકને કહ્યું, “બેટા ! આ મીઠાઈ પ્રભુને ધરાવવાની છે તે આપણાથી ન ખવાય” એમ સમજાવ્યો. પણ આ તો બાળક ! કેમ માને? માએ ના પાડી તેથી જોરથી રડવા લાગ્યો. નામદેવ નિત્યદર્શનના નિયમથી રોજની જેમ મંદિરમાં આવ્યો છે. પણ બાળકના રડવાના કારણે નામદેવ ધ્યાનમાં લીન ન થઈ શક્યો તેથી પેલી માતાને કહ્યું કે “મા ! બાળકને બહાર લઈ જા, મારા ધ્યાનમાં ખલેલ પડે છે. કોઈ કંદોઈની દુકાનેથી મીઠાઈ લાવી તેને ખવડાવે તો તે રડતું બંધ થઈ જશે.”
અજાણ્યા આદમીના આ શબ્દો-સાંભળી બાળકની માતા (મમ્મી)ની આંખમાંથી આંસુ નીકળવા લાગ્યાં અને કહ્યું કે, ‘ભઈલા ! એવા જાહોજલાલીના દિવસો હતા કે બાળક ધરાઈ જાય તેટલી મીઠાઈ હું ખવડાવતી હતી. આજુબાજુનાં બાળકોને પણ ભરપેટ મીઠાઈ વહેંચતી પરંતુ એક દિવસ એવો ગોઝારો આવ્યો કે મારાં અને બાળકોનાં ભાગ્ય પરવારી ગયાં. નામદેવ નામના બહારવટિયાએ ધાડ પાડી આ બાળકના પિતા (પપ્પા) ને મારી નાખ્યા, બસ ત્યારથી અમારા ઘરમાં કોઈ કમાવનાર જ નથી. મીઠાઈ ખાવાનાં તો સપનાં ખારા ઝેર થઈ ગયાં છે. રોટલો ને મરચુંયે મજૂરી કરું ત્યારે ખવડાવી શકું છું. ભઈલા! આપણાં નસીબ જ એવાં તો વાંક કોનો કઢાય?”
આ વાક્ય સાંભળતાં જ નામદેવના માથે જાણે વીજળી પડી હોય તેમ ચમક્યો. ધરતી ઘૂમવા લાગી, હૈયું હચમચી ગયું, ચિત્ત વિચારોના ચગડોળે ચઢ્યું કે “મારા કારણે આવાં કેટલાંય બાળકો અનાથ થયાં હશે? અંતરમાં પશ્ચાત્તાપનાં વાદળો ગગડવા લાગ્યાં. એનું અંતર પોકારી ઊઠ્યું. આવું અધમ કૃત્ય કરનાર હું આ ધરતી પર જીવવાને લાયક નથી. અંતરમાં ખોવાઈ ગયેલો એ નામદેવ એકદમ ચીસ પાડી બોલી ઊઠ્યો...ઓ મા... ઓ મા...લે આ ખુલ્લી તલવાર અને ચલાવમારી ગરદન ઉપર, હું પોતે જ નામદેવ બહારવટિયો છું, પાપ શું છે તે આજે મને ખબર પડી છે. હવે આ નામદેવ જીવવા માગતો નથી.
બાળકની મા (મમ્મી) એ કહ્યું કે "ભાઈલા ! ના એ નહીં બને. મારો બાળક અનાથ બન્યો છે. મારે તારા બાળકને અનાથ નથી બનાવવો. “હું તો પ્રભુને પ્રાર્થના કરું છું કે મારા પતિના હત્યારાનું પણ કલ્યાણ કરજો. તે તો અણસમજથી પાપ કરી બેઠો છે ભગવાન ! એને સજા ન આપતો.” દુઃખિયાળી સ્ત્રીની ઉચ્ચતમ ભાવનાઓથી હજજારોને ફફડાવતો એ બહારવટિયો ફફડી ઊઠ્યો. શરમિંદો બની ગયો. એક સ્ત્રીના ચરણમાં નમી પડ્યો... બોલી ઊઠ્યો. ““મા ! તું મારી મા છે. આજે તે “મને નવો જનમ આપ્યો છે.” કહી નામદેવે પોતાની નગ્ન તલવાર પ્રભુ ચરણોમાં મૂકી દીધી અને ક્યારેય આવું દુષ્ટ કામ નહીં કરવાની પ્રતિજ્ઞા લીધી. દુ:ખિયાઓની સેવા એ એનું જીવન બની ગયું... અને સંત નામદેવ નામે જગતમાં પ્રસિદ્ધ થઈ ગયા. બાળકો: ૧. માએ આપેલા નાના નિયમનું અણીશુદ્ધ પાલન કરવાથી બહારવટિયાનું પણ હૃદય કેવું પરિવર્તન થાય છે! તમો પણ જે
નિયમ લો તેવું બરાબર પાલન કરો. ૨. નિયમ જ હદયપરિવર્તન કરી શકે છે. જીવનમાં નાનો પણ નિયમ તો હોવો જ જોઈએ. ૩. બહારવટિયા જેવા ખૂંખારે પણ “મા” ની વાત માની લીધી. તમો માનશો ને? ૪. કોઈપણ વ્યક્તિ આપણું ગમે તેટલું નુકસાન કરે તો પણ આપણે તો તેનું ભલુ જ ઇચ્છવું.
တတတလောကတတက တတတ တရားတvo) တဏတတတတတတတတတတတတတတတတတတ