Tu Rangai Jane Rangma 02

Author(s): Purnanand Prakashan
Publisher: Purnanand Prakashan

Page 7

(૪)
ఎండా పెడా ఎడా ఎతాడా లతా ఎడా ఎడాపెడా మడా ఎంత మండలం పైడి ఆ ప్రాంత ప్రతి ప్రతి ప్రతి తలపై
અનાથી મુનિ
મગધ દેશના રાજા શ્રેણિક મહારાજા હતા. તે ભગવાન શ્રી મહાવીર સ્વામીના પરમભક્ત હતા. પરંતુ પ્રભુ મળ્યા પહેલાંનો આ પ્રસંગ છે.
એકવાર અશ્વારુઢ થઈને ફરવા માટે (વનવિહાર) સૈન્ય સાથે નીકળ્યા હતા. મંડિકક્ષી નામના ઉદ્યાનમાં પહોંચે છે. આ બગીચામાં એક વૃક્ષ નીચે પદ્માસન વાળીને બેઠેલા એક મુનિને જોયા. મુનિ ધ્યાનમાં બેઠેલા હતા. તેમની મુખમુદ્રા પ્રસન્ન હતી. તેમનું તેજસ્વી કપાળ અને રમણીય રૂપ જોઈને શ્રેણિક મહારાજા આશ્ચર્યમાં પડ્યા. | મનમાં વિચારવા લાગ્યા કે “આ યુવા મુનિને સંસારમાં એવો તે ક્યો આઘાતજનક અનુભવ થયો કે જેથી મદમાતી યુવાનીનો આનંદ માણવાને બદલે સાધુપણાનો ત્યાગમાર્ગ સ્વીકાર્યો? શું તેઓ પાસે સંપત્તિ નહીં હોય? શું તેઓને પરિવાર નહીં હોય? શું તેમને માન-પાન નહીં મળ્યું હોય? મગધ મહારાજાએ પ્રણામ કરી મુનિવરને જ પ્રશ્ન કર્યો.' | મુનિરાજ ! ભર યુવાનીમાં સંસારના સુખો છોડી કષ્ટમય જીવનવાળી દીક્ષા શા માટે સ્વીકારી ? તમારી તેજસ્વી કંચનવર્ણ કાયા અને તરુણવય જોઈ મને પ્રશ્ન થયો છે. છલકતી યુવાનીમાં સંસાર, સંપત્તિ, મોજશોખ, પ્રિયજનોનો ત્યાગ કેમ કર્યો છે? | મુનિએ મધુ રસ્વરે કહ્યું... ! “હે રાજન ! આ સંસારમાં હું સાવ અનાથ હતો. મને બચાવનાર ગાઢ મિત્ર, રક્ષક કે સ્વજન ન હતા, આથી મે સંસારનો ત્યાગ કર્યો છે.”
રાજા શ્રેણિક આ વાત સાંભળીને ચોંકી ગયા. હસતાં હસતાં બોલ્યા, “મુનિવર ! જો તમે અનાથ છો તો હું તમારો નાથ બનીશ, મારી પાસે અપાર સમૃદ્ધિ સંપત્તિ છે. તમારી ઇચ્છા મુજબ ભોગવી શકો છો. હું નાથ બનીશ એટલે સ્વજનો
તે મિત્રો સંબંધીઓ સામે ચાલીને આવશે. મુનિરાજ ! હું તમારો નાથ છું, સાધુતાને છોડી મારી સાથે વિશાળ રાજયમાં પધારો.
શ્રેણિક રાજાની વાત સાંભળી મુનિરાજ હાસ્યવદને બોલ્યા સમ્રાટ ! તમે ખૂદ અનાથ છો તો પછી મારા નાથ કઈ રીતે બની શકશો? હું કૌશાંબી નગરીના સંપન્ન શ્રેષ્ઠીનો પુત્ર હતો. તમારી જેમ અપાર સંપત્તિ - સમૃદ્ધિ મારી પાસે હતી, પરંતુ એકવાર મારી આંખમાં પીડા ઉત્પન્ન થઈ અને શરીરના દરેક અંગોમાં દાહ થવા લાગ્યો. ભયંકર દાહ થયો, સહન ન થઈ શકે તેવો દાહજવર થયો. વૈદ્યની દવાઓ, પિતાની સંપત્તિ, માતાનું વાત્સલ્ય પણ મારી પીડાને ઓછી કરી શક્યાં નહીં. પત્ની-ભાઈ-બહેન પણ તેમાં નિષ્ફળ થયાં માત્ર સાંત્વન અને રૂદન સિવાય તેઓ પાસે કાંઈ જ ન હતું. આવી હતી મારી અનાથતા.
આ અનાથતા અને વેદનાથી મુક્ત બનવા માટે મેં ધર્મનું શરણું સ્વીકાર્યું. રાત્રે એવો સંકલ્પ કર્યો કે... “મારી વેદના મટી જાય અને સાજો થઈ જાઉં તો આ સંસાર છોડી દઈશ' બસ તે રાત્રીએ મારી વેદના ઓછી થવા લાગી, સવાર થતાં તો રાજન, એકદમ નિરોગી થઈ ગયો. તે જ દિવસે મેં દીક્ષા અંગીકાર કરી. મારા જેવા અનાથને ભગવાન મહાવીર જેવા સારા નાથ મળ્યા.
અનાથી મુનિના ઉપદેશથી શ્રેણિક મહારાજને સત્યતાનું ભાન થયું. આત્મચિંતનમાં ઊંડા ઉતરી ગયા અને સમ્યક્તની પ્રાપ્તિ કરી. આત્મસામ્રાજ્ય અને સકલ વિશ્વના સ્વામી શ્રી મહાવીરપ્રભુને વાંદવાની ઉત્કંઠા થઈ.
શ્રેણિક મહારાજા પરિવાર સાથે પ્રભુને વાંદવા ગયા. પ્રથમવાર જ પ્રભુનાં દર્શન કર્યા અને આત્મા ઠરી ગયો, હૈયામાં પ્રભુને બિરાજમાન કર્યા. પ્રભુને નાથ તરીકે સ્વીકાર્યા. અનાથીમુનિ સંયમધર્મની આરાધના કરી પરંપરાએ મોક્ષપદને પામ્યા. બાળકો... (૧) સંસારના દુઃખ દર્દ કર્મના ઉદયથી આવે છે ત્યારે આસપાસ રહેલી સુખ સમૃદ્ધિ કાંઈ જ કરી શકતી
નથી. ધર્મનું પ્રભુનું શરણ જ શાંતિ અને સમાધિ આપે છે. (૨) ગુરુના દર્શન ઉપદેશથી પ્રભુનું સાચુ મિલન થાય છે માટે ધર્મ ઉપર શ્રદ્ધા રાખો. રોજ ગુરુવંદન
કરવાનો આગ્રહ રાખો. વ્યાખ્યાન સાંભળો, સત્સંગ કરો.
To grow ooo go
gિoog@gmજી જીજીd 0 mlopm my mom poem gelower