Sursundari Chariyam

Author(s): Dhaneshwarmuni, Mahayashashreeji
Publisher: Omkar Gyanmandir Surat

Page 684

पर-विजा-च्छेयकरिं विजं आवाहिऊण नर-वइणा । चिर-काल-साहियाओ छिन्नाओ तस्स विजाओ ॥ १५१ ॥ तच्छेयाओ जाओ पेयइत्थो सो पकंपमाण-तणू । भणियं निवेण अंणुहरइ देवि! एसो कुमारस्स ॥ १५२ ॥ ता नूणं सो एसो पढमो तुह पुत्तओ न अन्नोत्ति । तं सुणिय इमा जाया भय-लज्जा-सोय-संभंता ॥ १५३ ॥ तम्मि य दिणम्मि सुरनंदणाओ जलकंत-संतिओ दूओ । फुड-वयणो नामेणं समागओ राय-कजेण ॥ १५४ ॥ सो वाहरिओ रन्ना पुट्ठो किं भद्द ! होइ सो एसो । सो जो पियंवयाए पासे संपेसिओ आसि ? || १५५ ॥ जम्म-दिणे नेमित्तिय-वयणाओ जायमेत्तओ पुत्तो । भणियं च तेण एवं एसो सो मयणवेगोत्ति ॥ १५६ ॥
परविद्याच्छेदकारी विद्यामाहूय नरपतिना । चिरकालसाधिता: छिन्नास्तस्यविद्या: ।। १५१ ।। तच्छेदाज्जातः प्रकृतिस्थः स प्रकम्पमानतनुः । भणितं नृपेणाऽनुकरोति देवि ! एष कुमारस्य ।। १५२ ।। तस्मान्नूनं स एष प्रथमस्तव पुत्रको नान्य इति । तच्छ्रुत्वाऽयं जाता भयलजाशोकसंभ्रान्ता ।। १५३ ।। तस्मिश्च दिने सुरनन्दनतो जलकान्तसत्को दूतः । स्फुटवचनो नाम्ना समागतो राज्यकार्येण ।।१५४ ।। स व्याहतो राज्ञा पृष्टः किं भद्रे ! भवति स एषः । स यः प्रियंवदायाः पार्श्वे संप्रेषितोऽऽसीत् ॥ १५५ ॥ जन्मदिने नैमित्तिकवचनाजातमात्रात् पुत्रः । भणितं च तेनैवं एष स मदनवेग इति ॥ १५६ ॥ युग्मम्
१. आहूय । २. प्रकृतिस्थः । ३. अनुहरते-अनुकरोति । ४. युग्मम् ।
सुरसुन्दरीचरित्रम्
षोडशः परिच्छेदः
६५९