Sursundari Chariyam

Author(s): Dhaneshwarmuni, Mahayashashreeji
Publisher: Omkar Gyanmandir Surat

Page 693

एत्थंरम्मि सूरी विहरंतो पाविओ पुरिं चंपं । पडिमाए मयरकेऊ पइदियहं ठाइ पेयवणे ॥ २०५ ॥ चित्तगइ-वायगोवि य वायण-समयम्मि साहु-मज्झ-गओ । विगह-पमायासत्तो हरिओ केणावि देवेण ॥ २०६ ॥ अह मुणिणो विम्हइया गुरुण साहिति हरण-वुत्तंतं । उवउत्तो पुव्व-गए नाउं तं वइयरं सूरी ॥ २०७ ॥ आमंतिऊण समणे पवत्तिणि सयल-साहुणि-समेयं । वजरइ गुरू अज्जा ! वजह वेरं सुदूरेण ॥ २०८ ॥ जो सो मोहिल-जीवो सुमंगलो पर-भवम्मि रुद्रेण । धणवइ-जीव-सुरेण हय-विजो माणुस-नगस्स ॥ २०९ ॥ परओ मुक्को तइया हिडंतो मणुय-विरहिए रन्ने । डसिओ कुक्कुड-सप्पेण सो मओ भमइ संसारे ॥ २१० ॥
अत्रान्तरे सूरि-विहरन् प्राप्तः पूरी चम्याम् । प्रतिमया मकरकेतुः प्रतिदिवसं तिष्ठति प्रेतवने ॥ २०५ ॥ चित्रगतिवाचकोऽपि च वाचनासमये साधुमध्यगतः । विकथाप्रमादाऽऽसक्तो हृतः केनाऽपि देवेन ॥ २०६ ॥ अथ मुनयो विस्मिता गुरुभ्यः कथयति हरणवृतान्तम् । उपयुक्तः पूर्वगतान् ज्ञात्वा तं व्यतिकरं सूरिः ॥ २०७ ॥ आमन्त्र्य श्रमणान् प्रवर्तिनीं सकलसाध्वीसमेताम् । कथयति गुरुः हे आर्याः ! वर्जयत वैरं सुदूरेण ॥ २०८ ॥ युग्मम् यः स मोहिलजीवः सुमङ्गलः परभवे रुष्टेन । धनपतिजीवसुरेण हतविद्यो मानुषनगस्य ॥ २०९ ॥ परतो मुक्तस्तदा भ्राम्यन् मनुजविरहिते रणे । दशितः कुर्कुटसर्पेण स मृतो भ्राम्यति संसारे ॥ २१० ॥ युग्मम्
१. ज्ञात्वा । २. व्यतिकरम्। ३. युग्मम् । ४. युग्मम् ।
६६८
षोडश: परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्