Sursundari Chariyam

Author(s): Dhaneshwarmuni, Mahayashashreeji
Publisher: Omkar Gyanmandir Surat

Page 687

उवयरिओ सो तेणं सयणासण-पाण-भोयणाईहिं । तुद्वेण तेण दिन्नं अद्दिस्सं अंजणं तस्स ॥ १६९ ॥ अंजिय-लोयण-जुयलो अद्दिस्सो सो मणेण चिंतेइ । मारेमि वेरियं तं जेण मणं निव्वुइं लहइ ॥ १७० ॥ एस मह रज-लंभो हंतव्वो जं पिया स-हत्थेण । वेरिय-जणेण दिन्नं रज्जं नरयं विसेसेइ ॥ १७१ ॥ अह सो अद्दिस्स-तणू वंचिय सयलंपि रक्खण-नरोहं । आगम्म गयपुरम्मी रन्नो छिदं पलोएइ ॥ १७२ ॥ वच्चोहर-ट्ठिओ सो सरीर-चिंतत्थमागयं पियरं । मणि-रहियं पट्ठीए पावो घाएइ छुरियाए ॥ १७३ ॥ दुटुं अपिच्छमाणो य नर-वई तक्खणेण निक्खंतो । पभणइ रुंभह दारं अद्दिस्सो अच्छए कोवि ॥ १७४ ॥
उपचरितः स तेन शयनासनपाणभोजनादिभिः । तुष्टेन तेन दत्तमद्दश्यमञ्जनं तस्य ॥१६९ ॥ अञ्जितलोचनयुगलोऽद्दश्यः स मनसा चिन्तयति । मारयामि वैरिकं तं येन मनो निर्वृतिं लभते ॥ १७० ॥ एष मम राज्यलम्भः हन्तव्यो यत्पिता स्वहस्तेन । वैरिकजनेन दत्तं राज्यं नरकं विशेषयति ॥ १७१ ॥ अथ सोऽद्दश्यतनु-वञ्चित्वा सकलमपि रक्षणनरोधम् । आगत्य गजपुरे राज्ञः छिद्रं प्रलोकयति ॥ १७२ ॥ व गृहस्थितः स शरीरचिन्तार्थमागतं पितरम् ।। मणिरहितं पृष्ठौ पापो हन्ति छुरिकया ॥ १७३ ॥ दुष्टमप्रेक्षमाणश्च नरपतिस्तत्क्षणेन निष्क्रामन् । प्रभणति रुन्द्ध द्वारमद्दश्योऽऽस्ते कोऽपि ॥१७४ ॥
१. उपचरितः = पूजितः । २. अद्दश्यम् ।
६६२
षोडशः परिच्छेदः
सुरसुन्दरीचरित्रम्