Prabuddha Jivan - Tarun Jain 1934 08 Year 01 Ank 15

Author(s): Manilal M Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh

Page 2

Cor
o n
TOCA
૧૪૬
COTX06***
ના ૧-૮- ૬
અગત્યને ખુલાસો.
છે ત્યાં સુધી શી મુંબઈ જૈન યુવક સર્ષ માં સંસ્કાર તરૂણ જૈન સમિતિના આ મુખપત્રને શ્રી થયાને ૮૦ કીવ૮, ફાર્યું પતિ, તેમજ હિસાબ બરાબર કરવા અને ફરી સાત માસ યથા, ન થયા તે ભાઈ ચ'કાન્ત સતડીયાએ મતલાવવી વીરચંદભાઇને પન્ને સંખ્યા , છનાં એક કુનેહએ રમીત તંત્રી તરીકે છૂટા થવાનું રાઉનામું અાપુ, સમિ. ભાજની 4 કથળ ઉડાવનારા અને મસાયકારક જવા તિની સભા મળી, તેને તનીષદ પર
- દાણાપી દીવસે બાપે જhય છે. એટનિયત રહેવા સમજાવવા પ્રયાસ થયા, પ્રા સ ગિ ક ન ધ જ નહી પણુ સાંભળતો પ્રમાણે યુવક ને એમાં નિષ્ફળતા મufl; આખરે એમણે ' ,
સંધ બેજકાળાનું તંત્ર હાથમાં લે! તરૂલ્સ દ્વારા બુજાલી સેવાની ને લઈ
લેવા માંગે છે”ને ગાળે એમણે ગળા, મૃત દેવા સમિતિની રજામાં નક્કી થયું. બીજી તરફ વર્ષમાં તેમળ સમાજમાં ચાના મતભેદને લાભ લેવાના ઈરાદે પાંચમાસ અધૂરા છે, તે એ કે પૂરો કરવા ઉભય પક્ષ પાસે પણ્ ગયા, ઋામ વધુ ઉંના નેઇએ અને ચાવ કાના 3 મ!િ મુંક્ત થવું જોઇએ, ફરવાના બન્ને હજુ પણું તે સમજે, અમને એ પ્રસંગ સાના દીલને મુંઝવી ત્યા ને. સમા- જનેતામાં જે શંકાશીલ વાતાવ ઉ, પન્ન થયું છે તેને જમાં પગમાંડી બીજે વર્ષ પક્ષવાની તાણુજન શકેસતૈધજનક ખુલાસા રે, નવુ બંધારણું જહાદી તૈયાર કરી anત કેરે, આને લગા વિચાર થાય તે પહેલાં ચાલુ વર્ષના કાર્યવાહક સમિતિની સત્તા તળે જાહેર સંસ્થા નાં નિયમન તત્ર સ્થાને રહેવા લેખનકળાથી અપરીચિત ઋારા જેવા પ્રમાણે કાષ" કરવાનું ચાલુ રાખે તે ! સામાન્ય જનતાના શીર જ્વાભદારીને ભાર લદાયે, આ ભાર ટિપ્લે પાર હીત મારે ચાલતી ભોજનશાળાના વહીવટ માટે કે મે પડી શકી તે તે ભાવીનું કાર્યા કરે; છતાં જહા છે કે નહિં મારે એટલું નગદુ સન્મ ૫ાનમાં લેશે ? મહારી સાથે તંત્રી મંડળમાં સહકાર આપવા નિયત થયેલો. શરૂઆત થઇ...! ચાર મિત્રે “તાણ જેન" વિકસાવવામાં ખૂબ કાળે મારો – અને જવાબદારીનું ગ્યા ના નાસૈ જોર પાંચાશે. જેન મુનીસ મેશનના ઇરાદને કરે મારવાની શ૩માન સમાજમાં અનેક સામાજીક દર્દ"ના નિષ્ણાત છે ને સ ધારે આપણું મીમાને સામાન ૬૭ એ ફરી દીધા સમાચાર તે હદયપૂર્વક સાધ માપી શકે. ત ાનું આ તરણું પેપરે અને કાગળ પ્રસ પાડે છે, જેથી વિકાસ કેરી પ્રગતિ અને પ્રેરણાને મા" - જૈન જીવાનાના કડીના રીય જીવસુલા બેનીવાવ જ એ ધર્મ વખવિ ‘પાઝલેટ’ની ફરજ બજાવે એટલું જ નદિ પણ ગુ જૈન છે અને જૈન ધર્મનું નામ કે જૈન સંકારની અસર રેમનામાં સમિતિને એક વર્ષના અમૃત પૂ નાં ઇમીગ્ન માં નથી, જેને ન ફરે ફકતું બાર માસ થયા છે, તે ચાલુ રાખવાની ફરજ પડે,
ભાઈને રીક્ષા ફેકટરીના મન ઉડાઉ ગીર જે વેદ ૫ ના એ વહીવટી તંત્ર સુધરી
જિ ન રૃપાકર્ષના બીજે માળે ગુપચુપ એટલે કેકને
જાણુ ફર્યા સિવાય પત્નિના ખર્ચના અદિોબસ્ત ક વગર, મુંબઇમાં ચક્ષની જૈન ભજનસાળાની કાર્યવાહી સામે સ્થાનિક સંજને પુરેપુર અધારામાં રાખીને મે, મુપની, પ્રજાને ખૂક રાજ છે. માં રામ ગે વર્તમાનપત્રોમાં વિતા પકડાવી દઈ એક્ષામાં વધારે કર્યો. લેખે એ સમાજમાં ખૂબ ચકચાર જગાડી છે, સેાળ સાળા મહીના થયા હતાં સંસ્થાનું નથી બૂ ધાર વડવામાં આવતું
વાત વાયરે લઈ ગષે અને ગામે જાવ છું કે સાધુ કે નથી તેની કાર્ષવાદી સમીની પાસે દિમાણ મુકવામાં સમેલનના ફેરાવને ઉંચા છ સાગરજીએ એ% જગ્યને મુકી માવતે, એટલું જ નહી પણ્ ચાલુ જમનારા પાસેથી જે નથી પરંતુ ત્યાં “અમારે શુ” અમારા ગામમાં કેમ દસ ${/1 લેવામાં નમાવતા હતા તેના મૂલ એક પીચો પાલવાથી કુસંપના ખી રાષોએ એથી યુવા ગ્રુપદી વધારવાનું તેના મંત્રી વીરચંદુભાઈ ના માલીકી દ્રા D પકડી, અને તેના કહેવાતા યુવાનોની યુદક્કી જ આવા હોય તેમ કાર્યવાહક સમિતિને અજાણ રાખી ફરમાન બહાર સ સ ઐશનના ઠરાવને ધોળાને પી જાય છે છતાં તેને ક્રિા/ પાડે છે, બા સંસ્થામાં હજારનો વહીવટ ચાલે છે, છતાં તેના પુછનાર નથી, હતુ તે સંમેલનના દરાની ચાદ્ધ પણ્ લીલી મંત્રી ક્રશી પ મ રી કે જાસુમાં કમિટીને રાખ્યા વગર છે. ત્યાં મ પ્રમાસું દેર તેડવામાં અાજે અને કાની કો કજ રાખે છે. આમાં શું સમજવું અમને થોડાંક પ્રત અંધ કે તેના પુવાને કલેરાના નાના નીચે આવા બનાવૈ ઉજવે છે કે વીરચંદભાઇ' સેવાભાછે, વિશુદ્ધ હાથે કામ કરે તેમના ગામમાં નવા રે એ શરમાવનારૂ છે. છતાં ભેદી ૨મા કેમ રમતા હશે ?
સાગરજીને ન ચેલે પય મુફ્ર હતા કારણ તે બેજનરાળીના તંત્રથી જાણું થવા ઈછનારાને સતૈt- ભાઈ કડીના અને તેમના સમા વારંશે રાજ્યના જનક ખુલાસો માપવાને બન્ને, શા માટે મનુભાવતા ગેળા અમલદાર હોવાથી મામ વીક્રકે તેવી વઝુરિસ્થતિ ઉભી થઈ, ચલાવતા હો ! જનતાને બમણુમાં રાખી છેતરપીંડી તે કંઇ મુંબઇ અનેં મસાણા એ દેડકડી પણું થયેલી અને આખરે નથી કરવા માંગતાને સેવાભવે ત્યાં કાપખુદી કેમ હાઈ જેવી ચુપદીષી વૈશ પહેરાવે છે તેવીજ ચૂપકીદીથી સંસારી શકે ? જાહેર સંસ્યા માટે ગમે તે જૈન પુછી શકે તે સામાપ ઉન પહેરાવી. ઋષાડ સુદ ૯ નવા એજ્ઞાને વિકાષ કરી છી સમજને કાનુન શું તેઓ નહિ tતા હાથ ! મને ખબર પડનાર મતથી થયા,