Prabuddha Jivan - Tarun Jain 1934 08 Year 01 Ank 15

Author(s): Manilal M Shah
Publisher: Mumbai Jain Yuvak Sangh

Page 5

DGCODECORDS DODRO ODCUORODOGODEDAGOO DODGODA તા. ૧-૮-3૪
તુણુ જૈન
૧૪૭
ખે રાહુ છોડી દઇએ !!
વધારે દૂ: 'મ્ નર્કાગારે પણું નથી. જે “શયની શોધ”માં વૈદ્રના વારાથી લોક
છે તે અઢી'જ વિચારનાં વહેણું..
છે, સુખને દૂ:ખ,
ઉસ્તાદ્ધ અને નિરાણા, કર્મ અને ભટકે છે, કેટકેટલા સુધી મુનિએ દેહ ગાળાગાળને કુતરાને મૂર્ત મુસા છછ છ છછ , એ બધુજ અહી ભર્યું છે. તપીતપીને ધનુ િ૨ક્ત શાષાવી દીધું.
કર ને જો’ ‘જીવ ને જીવવા ? પ૭ હજુ સત્ય એ શી વસ્તુ છે એ નકકર સ્વરૂપમાં ભાવ અને બેગનવા દે.' ર્ગ માં સુખ મેળવવાની માશાએ ને નકર વાણીમાં કઈ કહી શકતું નથી. કાલને "ન્મદિન અને જદિન બનીને જીવન પૈકીય મા, નરે" બે બાવનુ હાય છેતમામ વસ્તુને બે બાજુ દુ:ખ મળવાનું છે એમ માનીને કપીશ મા, હોય છે, જેનાર એના દ્રષ્ટિ 'કાણુથી જુએ છે, એકજ જીવન જીવી લે, માનવીની ફરજો બજાવતે , કે છે ચીજને એક સાથી ને બીજો બુક કહે હૈં. બન્ને ઝપડી મરે મગજળ થી વાર્તામાં સીસ મામ છે, ત્રીજો યુગમાં પડે છે, ચાયે વચમાં પડે છે અને ન્યાય અપવાને બદલે દરેક પક્ષકાર બની નથ છે, મામ બ્રહ્મચર્ય-એ બીરૂદ નથી. સત્ય અાપુ સ્ટી જાય છે.
‘ચેથા વતધારી,’ ‘હ્મચારી,’ ‘શ્રખંડ બ્રહ્મચારી.” જગત જમ્મુ હર એ પ્રજાનથી માજ સુધી. સત્યના બાળબકિચારી’ એમ બીરદૈ લટફાવીને માત્માએથી માંડીને અાનની આ જ દશા થઈ છે, આપણે એમનામાંથી મન- મોમાને કરતાં આપણે જોઇએ છીએ, ગામા કે રામભવ મેળવીએ, સમા અક્ષાના ઝઘડામાં પડવા જવી એમની મૂર્તિ સાથે સરખાવવાનું પાતળું આપણે ન કરીએ; પુરૂષ મુwઈનું અનુકરણુ ન કરીએ અને જીવન ઋાવતુ ૫ થ'ની પ્રતિમતિ બનવાને બદલે હજારે નવસે નળ્યા તે તેમ જીભે જીએ-પક પળમાંથી ૨સાન થયાજ કરીએ સાવ પામર હોય છે. ક્તાં સામાન્ય જને આવા બધા તે કેટલું સરસ !
થબચારીએાને કઈ અન્ન ભાવે પૂજે છે. મિહને ઘણી વેળા સમાજ સુધારકે શા માટે?
પ્રશ્ન થાય છે, આમ શા માટે ?
માનવી પદમચારી હોય તે જામ એને પોતાને છે. આજકાલ સમાજ સુધારા વધતા જાય છે. મને લાગે એના શરીરર્ત છે, શરીર સંભાળવા માણૂસ ગમે તે કર એ છે કે એના પર પ્રતિબંધ મુકાવે જોઇએ, સમાજ રચના એમાં એ મહત્તાને અધિકાર શી રીતે થાય છે એ મને હવે જરૂરી નથી, તે પછી એના સુધારાની તે જ સમતું નથી. એક માસ એનું શરીર સંભાળે એમાં
સામાન્ય માન એને માન અાપવા દેએ વેવલાપણુ” સમાજ રચાઈ હશે હારે ગામેગામનાં માનવ માટલી હદ્દે દુર કરૂં જે ગમે. એ બી સાવ મર્થ વિનાનાં છે. ઝડપે મુસાફરી ક૨તાં નહિ હોય, સ્થિર જગ્યાએ, સ્થિર થઈ “માય એ માનવીની એછે વધતે અરો શરીર રામુ ગેની રહેતા માનએ પરપર એળખાતા એકજ ગામના, એકજ સામાન્ય ફરજ છે. એ માન લેવાનાં : આપવાનાં સંસ્કારના, એકજ ધંધાના માનવીઓના વતું રા . બી3ૉ નથી, એ યુગને એ ભૂરાખ તું. અાજે ક્ષેત્ર વસુસી ગયું છે, સાથી ભયંકર વાતાવરણુ વસી ગયું છે અને માત્ર પરખવા પુરતીજ માનવ જીવનને વિનારાની વસ્તુમાં ભયને કે અત્રસમાજને યા કરવાની રહે છે. આ યાદ પણ્ હવે ઝાંખી સ્થાને મુકુ છું. રિકર, ચિંતા, , અદેખાધું, મને ડરથતી જાય છે. ધીરે ધીરે એ ભુંસાઈ જશે-એટલે સમાજજ પિતા એ તમામ ભયના પ્રકાર છે. ગેગમ જગ્યુાતાં માં ભુંસાઈ જવાની છે હારે એના સુધારાની ઉત્પત્તિને અવ• વરાળ, મા નિરાશા ને ગમા નસીબાધાર એ તમામનું કાશ ઢાં છે !
ળ ભર્યું છે
માનવીનાં મુખ, સ્વાદાને રક્તિ એને હરી લીધાં છે. મૃગજળ.
ભયથી માનથી નિરાશ, અનિશ્રીત ડર પેક થઈ, માસઆજસુધી ધમઢંગીએમે ની અમિત ભૂમિપર દિન બની ગયા છે, અને એથીજ માનવી ચેતનદિન થઈ ભલા આદમીને ભટકાવી માર્યા છે, મુજ કરતાં કાલ મરવાની માગને જીવ જમ્મુાય છે, સારી આવશે, માપવા કરતાં બીજે મઝાથી પેદા કરે છે, હું ભાગ્યે જ નથી એ સંસાર માંજ સ્વર માઉં છું તેથી પણ મઝાનું ખાય છે એ પામર મનોદશામાં જાણે છે,
તારાચંદ. થીજ 'અહીં કરતાં સ્વર્ગમાં વધારે મ પ’ એ વસ્તુ – ‘પદા થઈ છે. પિતાના સ્વાર્થ ખાતર એ વસ્તુ પેદા કરવામાં
ન ધાંગધ્રા પ્રજાપરિષદના રિપોર્ટ તથા હિંસા આવી છે.
| પરિષદના મંત્રીઓ તરફથી બહાર પાડવામાં આવે છે. પણ ઋા અમાળ હવે ભેદી નાખવી જોઇએ. અહીં* કી
જેમાં પ્રન પરિષદને લગતે હેવાલ તેમજ પ્રાંગધ્રાના રાજ્ય
- વહિવટ સામે પ્રજને ઉથ એના પાને પાને સૂાઈ આવે છે તેથી લઇ ને અમે મળીલાનું નક્કી થઈ છે 1ષી છે, રાતમાં ધી કનડગતે હોય છે તેને ચિતાર,
દેવદ્રવ્ય જુવાને ખાઇ જવા માગતા નથી એના આ અહેવત વાંચવાથી હેજે ઢમજી શકાય તેમ છેમળપ્રવાહું પાગ્ય અને ઉત્તમ દીશામાં વહેવડાવવા માગે છે. વાનું કામ અમદાવાદ માંકડી શેરીમાં આવેલી પરિષદ એફીક.
DB