Meghdut samasyalekh

Author(s): Meghvijay
Publisher: Jain Atmanand Sabha

Page 16

श्रीमेघविजयोपाध्यायविरचितः गत्यौत्सुक्येऽप्यणकिटणकीदुर्गयोः स्थेयमेव
पार्श्वः स्वामी स इह विहतः पूर्वमुशिसेव्यः । जाग्रद्रूपे विपदि शरणं स्वर्गिलोकेऽभिवन्द्य__मत्यादित्यं हुतवहमुखे संभृतं तद्धि तेजः ॥ ४७ ॥ उत्पत्त्यास्मात्मणम विपुले तुङ्गिआशैलशृङ्गे
रामं कामं श्रमणवृषभं बोधितारं पशूनाम् । तत्संबुद्धान्वयजशिखिनो मूर्तिमस्याभिषिच्य
पश्चादद्रिग्रहणगुरुभिर्जितैर्नर्तयेथाः ॥ ४८ ।। वर्षाभिस्ते शिखरिशिखरा रिकाणां प्रवाहैः
सिन्धुः पूर्णा ह्यवनिवनिताचङ्गेनीरङ्गिकेव । जेष्यत्येष्यन्नवजलभरासङ्गमोत्फेनराशिः
श्रोतोमूर्त्या भुवि परिणतां रन्तिदेवस्य कीर्तिम्॥४९॥ उत्तीर्याथ त्वयि शिखरिणां धोरणेनिम्नभावा
लीने भूमाविव जलललच्छैवलिन्योः प्रसङ्गे । द्रक्ष्यन्त्योघं त्रिदशवनिताः स्निग्धतापात्रनेत्र
रेकं मुक्तागुणमिव भुवः स्थूलमध्येन्द्रनीलम् ॥ ५० ॥ एष्यत्यग्रेऽभ्युदयकमलामन्दिरं बन्दिरं श्री
सूर्याख्यं ते नयनविषयं स्वर्णपूर्ण क्रमेण ।
१ ‘तुनिआ ' इति नामं । अवनिरेव वनिता स्त्रीः तस्याः चङ्गा मनोहरा नीरङ्गिका मुखावगुण्ठनमिव ॥