Labhodaya Ras

Author(s): Shilchandrasuri
Publisher: ZZ_Anusandhan

Page 10

September-2003
71.
माखी त्यजइ जीउ अप्पणपु, पणि देवइ परदुख । दुरजन दहई मन अप्पणां, देखि परायां सुख ॥९॥
चालि ॥ ब्राह्मणे जाई चूगली कीधी, मूकी मइदा मलीदीधी । साही जाकुं बहुत तुम्ह मानु, कीछू उहांकी करणी जानु ॥१०॥ मानत नाही सूरज गंगा, उर श्रीपरमेसर चंगा । नाही दंडवरतकी वात, पापी चूगले घाली घात
॥११॥
दुजन कर तन वेवही, सनमुख लेत संताप । गुरुड बरावरि किउं होवइ, जुरे भलेरा साप
॥१२॥ चालि || जेसंगजी साही हजूरि, आवइ वली चढतइ नूरि । एक सीह नइ पाषर घाली, किउं डरइ हिरणकी फाली ॥१३।। सूभट सूणी रणतूर, किउं झाल्या रहई तिहां सूर । । दुसमन जे विसिमसि करता, - सा कीदा - फिरता १४|| ते कीआ जिउं आटा माहे लूंण, तुझ विण समझावत कुंण । वाद हुउ साही हजूरि, जिता श्रीविजयसेनसूरि ॥१५॥ ब्राह्मणकी करइ लोक हासी, बोल बोल्या किउं न विमासी । हुआ ते हाकावीका, पडीआ दुसमन सहु फीका एक एककुं इउं समझावई, अपनु कीउ सहु कोए पावइ ॥१७॥
दुहा ॥ जय जय वाद वरी तिहां, श्रीगुरु मन उल्हासि । श्रीसंघ अतिआग्रह थकी, लाहोरि करई चउमासि ॥१८॥ शेषजी श्रीगुरुकुं कहइं, भल सिष्य तु हीरा भाण । मलेच्छ करें डेकाविली, सो किआ चतुर सुजाण ॥१९।।
॥१६॥