Karn Kutuhal

Author(s): Bholanath Jain
Publisher: Rajasthan Puratattvanveshan Mandir

Page 50

वर्णकुतूहलम्
पुत्री रात्रौ तु ससुखं सुस्गप प्रातरुदतिष्ठत् पश्यति स्म कुत्रागतास्मि केन नीतास्मि कस्य वा गृह मर धान्यस्य वाहमेव वान्या एव भवामि पुनः पुनरेवं शुशोच
नानुकूलमदृष्टं मे प्रतिकूलं हि वर्तते ।
कुत आपतितं दुःखं प्रमाथि बलवच्च तत् ॥३३|| यदिदं मम भावि सर्वथा तदभावीति कथं घदाम्यहम् ।
स्ववशे न हि वर्तते जनः परकृत्य पर एव वेत्तितत् ।।३।।
भवतु तावत् किं भविष्यति सुदृढं निश्चित्य खट्वायामेव स्थिताऽभवत् न किञ्चित कञ्चिदुवाच मुहूर्त । ततः सर्वतोऽवलोक्य दासीमुवाच, हंजे, किं स्वपिषि, उत्तिष्ठ, जलमानयेति श्रुत्त्वोदतिष्ठत् प्रणनाम च सदन्त [२०B] धावनं जलमानीतं तयाचावश्यकं कृतं, कृत्त्वा च शय्यायामेव स्थित [1] प्रहस्योवाच, 'निपुणे ! स्नास्येऽहं भरि जलमानीयता' दासी-यदाज्ञापयति भवती।
जलं तया भूरि चानीतं ततः सा मनसि कुमारपत्नी भूत्वा सस्नौ । वस्त्रालङ्कारान परिदधौ नेत्रे अञ्जयित्वा ताम्बूलं च भुक्त्वा ससुखं स्थिताऽभवत् । ह (द्र) ष्टव्यम भविष्यतीति । ततः स भृत्यो निपुणामाहूय स्वर्णमुद्रां दत्तवान् ॥ सा निपुणा गृहीत्त्वा गुणवती दत्त्वाऽग्रं ह्यतिष्ठत् जगाद च 'राजपुत्रि ! देह्याज्ञां स्वर्णमुद्रां वणिज दत्त्वा प्रत्यहमशनार्थ यदानीयते तदानयामि ।' प्रहस्य गुणवत्युवाच 'निपुणे, वणिजमानय ।' सा तथैवाऽकरोत् ।। ततो घणिगागतः ।। गुणबती-निपणे, वद वणिज कति मु [२१A] द्रास्तव वसंति समीपे ता
आनय, यावत् द्रव्यव्ययो जातस्तावत् गृहाण च । । बणिक् तथाकरोत् । ता पानीय गुणवतीमर्पितवान् । गुणवत्या व्ययभता दत्ता अवशिष्टा गृहान्तः स्थापिता । निपुणां चावदन् , 'निपुणे ! वणिजं औरय प्रतिम समशनार्थमानयान्नादि । [सा] तथैवाऽकरोत् । स वणिक् घृततन्दुलादि सामग्रीमानीतवान् । पुना रसवतीकरणार्थमेकां ब्राह्मणी गृहे स्थापयामास गृहं च सकलं लेपयामास धवलीचकार ।।
तदुत्ता गुणवती निपुणामाह, 'अये, निपुणे राजकुमारमानय ॥ सांगीकृत्य जगाम, गत्त्वा च प्रणनाम, राजकुमार त्वामाहवयति राजनन्दिनी विज्ञप्ति च करोति अत्रानागतस्य भवत एक हायनो [२१B] गतः ।
कुमारः-निपुणे ! गच्छेदानीम्।