________________
ઃ કલ્યાણ : સપ્ટેમ્બર ૧૯૫૬ : કટ:
પ્રાચીન પ્રતિમાજી મેળવવામાં નાસીપાસ થાય છે, માનવું જોઈશે. કોઈ ઠેકાણે ભાવની અધિકતા થઈ પછી નવીન કરાવે છે. છતાં કરનારને દોષ આપ• જાય તે વખતે પૈસા ખર્ચનારને પ્રબલ ભાવ આવી નારા આયા જ કરે છે. તે બિચારા વિના કારણ જવાથી પૈસા ખર્ચે છે. તે વખતે તેને રોકી બીજે ધર્મનિન્દાનું પાપ વહોરે છે. એમાં જિનાલયો કે વાળવા જતાં પૂર્વના સ્થાનમાં પૈસા ખર્ચ કાય પ્રતિમા કરાવનારનો દોષ નથી જ. જેઓને પ્રાચીન જાય છે. અને બીજી જગ્યાએ પૈસા પણ આપી પ્રભુજી મળી શકતા હોય તેઓ નવીન પ્રતિમાઓ શકતું નથી. આવા અનેક બનાવો નજરો નજર લાવવાના આગ્રહી નથી, પરંતુ પ્રાચીન ન મળે તો જોયા છે. માટે કોઈને વિકાસ પામેલા વિલાસને નવીન પ્રતિમાજી પધારાવીને આરાધના કરનાર ભાગ- અટકાવવો તે વ્યાજબી જણાતું નથી. અને વિવેકથી શાળી જ છે.
ઔચિત્ય સાચવવા જેવા સ્થાનમાં તેમ પ્ર. પરંતુ એક જગ્યાએ પ્રભુની પૂજા માટે કરવા પ્રેરણા કરવી તે પણ ચોક્કસ કર્તવ્ય છે. એકપણ સાધન હોતું નથી જ્યારે બીજી જગ્યાએ એજ
પ્ર. આજકાલ ઘણી જગ્યાએ ભગવાનની બેઠકમાં પ્રતિમાજીના બહુમાનમાં હજારે ખચોય છે. આ બે લોકોને વહેમ પડે છે. કેટલાક મુનિ મહારાજાએ વાતે શું વિરોધી નથી જણાતી ?
આવીને “ભગવાનની દૃષ્ટિ બરાબર નથી.” એમ કહે ઉ૦ એકજ ગામમાં જે તમો કહે છે તેમ છે તે ભગવાનને ગાદીએ બેસાડ્યા હશે ? ત્યારે થતું હોય તો તે વ્યાજબી નથી. પરંતુ પૈસા બીજા આવી ભૂલો કેમ રાખી હશે ? વળી કેટલીક જગ્યાએ પ્રદેશમાં ખર્ચાય છે. પ્રભુપૂજામાં સગવડને અભાવ ભગવાનને ગાદીએ બેસાડયા પછી થોડાં વર્ષ સંધને બીજા પ્રદેશમાં કે બીજા ગામમાં હોય છે. બન્ને ખુબ આનંદમય જણાય છે. અને પાછળથી કોઈ બાજુના સંઘો જુદા જુદા હોય છે. તેમના પરસ્પરના કોઇ ગામોમાં પડતી જેવું જણાય છે. આનું કારણ સમાચાર કોણ પહોંચાડી શકે.
શું હશે ? જાઓ એક જગ્યાએ ખુદ ભગવાન મહાવીરસ્વામી ઉ૦ ઘણીખરી જગ્યાએ લોકો પોતાની મેળે પ્રભાને સંગમક દેવ જેવા કે ગોવાળીયા જેવા બેટા વહેમ ઉભા કરે છે અને જેને તેને આવી અધમ આત્માઓ ઉપસર્ગ કરે છે. બીજી બાજુ વાત પૂછે છે. ત્યારે ઉત્તર આપનારા પણ પિતાની સીમંધરસ્વામી ભગવાનની દેવતાઓ સમવસરણમાં સેવા બુદ્ધિ મુજબ પુછનારને ભળતા જવાબ આપીને કરે છે. અહિં પણ નિન્દા કરનારને નિન્દા કરવાની લોકોને વહેમને વધારે મજબુત કરે છે. આ સગવડ છે જ; કેમ કે ભગવાનના ભક્ત ગણુતા ખરી વાત એવી છે કે ભગવાનની દષ્ટિ માટે ઇન્દ્રો ખુદ સીમંધર સ્વામી મહારાજનું સમવસરણ વહેમ જણાતું હોય તે સમપરા મીસ્ત્રીને, શિલ્પશાસ્ત્રના બનાવે છે, છત્ર ધારે છે, ચામર ઢાળે છે, આટલું પારગામી હોય તેને, આણંદજી કલ્યાણજી જેવી અધ કરનારા મહાવીર પ્રભુજીના ઉપસર્ગો પણ નિવારતા પ્રસિદ્ધ જગ્યાએ પાસ થયેલ હોય તેવા મીસ્ત્રીને નથી. તે શું આ દષ્ટિએ ઇન્દ્રની ભૂલ ખરી કે નહિ?
લાવીને બતાવીને વહેમ મટાડવો જોઈએ. અથવા અરે ભાઈ ! ધણું સાધારણ સ્થિતિના જેને લુખા શિલ્પશાસ્ત્રના અનુભવી મહામુનિ મહારાજને બતાબાજરાના રોટલા પણ પામતા નથી, ત્યારે કેટલાય વીને આપણું વહેમથી મુક્ત થવું જોઈએ. પરંતુ જે શ્રીમતના -બદામપાક, સાલમપાક, મેસુબ, મોહન આવે તેને દેખાડવું અને ખોટા વહેમમાં પડવું તે થાળ વગેરે સારાં પકવાને પણ ખાનારના અભાવે બીલકુલ વ્યાજબી નથી જ. બગડી જાય છે. અને ફેંકી દેવાં પડે છે.
વળી ભગવાનની પ્રતિષ્ઠા થયા પછી ઇષ્ટ અનિષ્ટની આ બધી જગ્યાએ વાંક કોઈને નથી, પરંતુ કલ્પના સાવ નિમૂળ અને ઉપજાવી કાઢેલી હોય છે. ભાવિભાવ અને ભૂતકાલીન કર્મના ઉદયને જ કારણ દરેક જગ્યાએ દેશના કે એક ગામના સામુદાયિક
