Jain_Satyaprakash 1956 02

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 16

૧૧૦] શ્રી કરેન સત્ય પ્રકાશ
[વર્ષ : ૨૧ આજ ભરતક્ષેત્રમાં લક્ષમી વડે સ્વર્ગપુરી સમાન ગિરિપુર નામનું નગર હતું. તે નગરમાં પૃથ્વીપાલ નામને રાજા ન્યાયથી પ્રજા ઉપર રાજ્ય કરતા હતા. તેને અતિપ્રિય સિદ્ધિમતી નામની રાણી હતી. એક વાર રાજા રાણીને સાથે લઈને ઉદ્યાનમાં કીડા કરવા ગયે. તે વખતે રાજાએ ભિક્ષાને માટે આવતા સાગર નામના એક ઉત્તમ મુનિ મહારાજને જોયા. તે મુનિને જોઈને રાજાએ વિચાર કર્યો કે આ મુનિરાજ ગુણના ભંડાર લાગે છે. કહે છે કે, શ્રેષ્ઠ ગુરુઓ તે મહાતીર્થ સ્વરૂપ હેય છે, પરમ પવિત્ર ઉત્તમ પાત્ર હોય છે. કર્મને ક્ષય કરવાને સાધભૂત બને છે. કારણ કે કહ્યું છે કે –“ સાધુ પુરુષનું દર્શન પુણ્યરૂપ છે, સાધુએ તીર્થ સ્વરૂપ છે. તીર્થ તે કાલે કરીને ફળે છે, પરંતુ સાધુપુરુષને સમાગમ તરત ફલદાયી થાય છે. માટે આ ઉત્તમ અને પિતાના શરીર ઉપર પણ સ્પૃહા વિનાના પૂજ્ય સાધુમુનિરાજને શુદ્ધ અન્ન-પાનાદિકનું દાન માટે કુલ માટે થાય છે. - “આ પ્રમાણે વિચાર કરીને રાજાએ વનકીડા કરવા માટે જતી પિતાની પ્રિયાને કહ્યું કે, “હે પ્રિયે! તું પાછી વળીને આ ઉત્તમ મુનિરાજને દાન આપ !” રાણી આ આજ્ઞાથી અંતરમાં દુભાઈ. કારણ કે તેની વનકીડામાં અંતરાય આવે, તે છતાં બહારથી હર્ષને દેખાવ કરીને તે ઘર તરફ પાછી વળી. ઘેર જઈને તે સિદ્ધિમતી રાણીએ કળાએ આવેલા મુનિ ઉપર ખીજાઈને તેમને કડવી તુંબડાનું શાક વહરાવ્યું. બીજને લીધે માણસ કયું અકૃત્ય કરતું નથી?
“મુનિરાજ વહારીને ઉપાશ્રયે ગયા. ત્યાં તેમને વિચાર છે કે, આ કડવી તુંબડીને જે હું ખાઈશ તે મરી જઈશ અને જે હું પરઠવીશ તે અનેક જીવને સંહાર થશે. માટે મારા એક જીવને જ નાશ ભલે થાઓ, એ વિચાર કરીને તેઓ પિતે તે કડવી તુંબડી ખાઈ ગયા અને અનશન કરીને સમતાભાવપૂર્વક મરણ પામીને સ્વર્ગમાં ગયા.
[રાણીએ મુનિરાજને કડવી તુંબડાનું શાક વહેરાવ્યું..