Jain_Satyaprakash 1950 02

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 21

સુનંદા અને રૂપાસેનકુમાર
[ ૧૨૩ પહોંચ્યા. કે એક સાધ્વીજી મહારાજે આપણું નગરને આપણા જંગલને અને વિંધ્યાચલને જaોહિ ત્રાહિ કિરાવનાર ભયંકર ગજરાજને જાણે મંત્રમુગ્ધ કર્યો હોય તેમ સ્તબ્ધ કરી દીધું છે. એ ગજરાજ જાણે બદલાઈ જ ગયા છે. સાધ્વીજીને નમે છે, પગે પડે છે, રડે છે અને દીન મનવાળો થઈ શતમને ઊભો છે,
આ શુભ સમાચાર સાંભળી કોઈ કુતૂહલથી, આશ્ચયથી, તમાશે જોવાની ઈચ્છાથી કે ધર્મશ્રદ્ધાથી જંગલ તરફ માનવ મહેરામણ ઉલટો રાજા, અંતઃપુર, પ્રજામણુસમસ્ત અને સમસ્ત સન્યસમૂહ જંગલ તરફ આવે છે.
રાજા સાધ્વીજી મહારાજને પ્રેમથી–ભકિતથી નમીને પૂછે છે: હે પુણ્યાત્મા, માતા સાધ્વીજી ! આ શું છે? આજને આ પ્રસંગ કેમ બને તે સંભળાવોઃ
સુનંદાઃ રાજન ! એના રૂપમેનથી અત્યાર સુધીના આ સાત ભવ થયા છે. એણે વિષયાંધ બની જે સજા ભોગવી તે આ છે. હવે એણે આ બધું જાણું સંસારથી તરવાને ઉપાય પૂછળ્યો છે. મેં એને સંસારસાગર તરવાને સરલ ઉપાય બતાવ્યા છે.
આ સાંભળી ત્યાં ઉપસ્થિત જનસમૂહ આશ્ચર્ય પામ્યો અને વૈરાગ્ય પણ પામે.
પુનઃ સુનંદા સાધ્વીજી કહે છેઃ રાજન ! આ હાથી ગુણ અને લક્ષણસંપન્ન છે. આ હાથી ભદ્રક જાતિને છે, જેને ત્યાં રહેશે એને ત્યાં ઋદ્ધિ-સિદ્ધિ-સમૃદ્ધિનો લાભ થશે, માટે તમારે આનું જરૂર પાલન-રક્ષણ કરવું જોઈએ.
આ સાંભળી પ્રસન્ન થઈને રાજા બોલ્યા જે આ ગજરાજ અહીંથી સીધા મારી હસ્તિશાલામાં જાય તે ખુશીથી જીવન પર્યત મારે ત્યાં રહે. હું તેમની સેવા કરવા તત્પર છું,
આ સાંભળી ગજરાજ પિતાની મેળે જ નગર તરફ ચાલ્યા. સ્વયમેવ હસ્તિશાળામાં જઈને ઊભા રહ્યા. રાજા સાધ્વીજી મહારાજે બતાવેલ વિધિ પ્રમાણે તેની ભક્તિ કરે છે અને સાધ્વીજી મહારાજના ઉપદેશથી ગજરાજ ખૂબ શાંતિપૂર્વક રહે છે. પ્રતિજ્ઞાનું પાલન કરે છે,
અનુક્રમે ગજરાજ આયુષ્ય પૂર્ણ કરી સમાધિપૂર્વક મૃત્યુ પામી સહસ્ત્રાર દેવલોકમાં અઢાર સાગરોપમનું આયુષ્યવાળા દેવ થયા. ત્યાંથી અવી મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં મનુષ્યભવ પામી કર્મ ખપાવી મેક્ષે જશે.
સુનંદા સાધ્વીજી પણ અનેક રાજા-મહારાજાઓને પ્રતિબધી; અનેક ભવ્ય જીવોને પ્રતિબંધ આપી, જેન શાસનની ઉન્નતિ કરીને ગુણીજી પાસે જાય છે. પ્રવતિનીએ પણ એમની ખૂબ જ પ્રશંસા કરી. સુનંદા સાધ્વીજી સુંદરરીતે સંયમ આરાધી, સર્વ કર્મને ક્ષય કરી સિદ્ધ બુદ્ધ અને મુક્ત બને છે. અક્ષયપદ પ્રાપ્ત કરે છે. અન્તિમ ઉપસંહાર
સુનવાંચકો ! “મન પર મથાળાં પાપ ધંધાયોને ચરિતાર્થ કરતી આ વાર્તા વાંચી ખૂબ જ વિચાર કરજે. દુષ્ટ કૃત્ય ન કર્યા છતાંયે માત્ર એના સંકલ્પ અને વિકલ્પના પરિબળ રૂપસેનના જીવની જે દુર્દશા કરી, એની જે ભવપરંપરા કરાવી એ બધું વાંચી આપણે પણ મન જીતી તેને સધ્યાનના માર્ગે વાળીએ એ જરૂરી છે.
રૂપસેન કુમારના આ કથાનકથી આમણે મનને વશ કરવાનું શીખી લઈએ; અને સુનંદા રાજકુમારીના જીવનમાંથી પતન પછી પણ ભવ્ય ઉત્થાન, અને નિર્ભયતાના પાઠ શીખી લઈએ તો આ ક્ષણે પણ એ જ માર્ગે આગળ વધી આત્મકલ્યાણ સાધી શકીએ. N.