Jain_Satyaprakash 1950 02

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 20

૧૨૨ ]
આ જૈન સત્ય પ્રકાશ
વર્ષ ૧૫
તું રૂપસેન થયા, ગાઁમાં જન્મ્યા, સાપ થયા, કાગડા થયા, હંસ થયા, હરણ થયા, ા બધામાં મેં તને મરાવ્યા હવે સાતમે ભવ તું હાથી થયા છે.
માટે હું ગજરાજ ? હવે પ્રેમબંધન તેાડીને વૈરાગ્યને સ્વીકાર. ગજરાજે પણ એક ચિત્તે સાધ્વીજીનું આ બધું સાંભળ્યું અને વિચારવા લાગ્યાઃ હું અહી ક્રમ આવ્યો ? કર્યાંથી આવ્યા ? આ ક્રાણુ છે વગેરે વગેરેના ઊદ્ભાપાત કરતાં નાનાવરણીય ક્રમના ક્ષયાપશમથી જાતિસ્મરણ જ્ઞાન થયું. પોતાના સાતે ભવ જોયા. અનુભવેલું બધું સુખ દુઃખ સ્મૃતિપટમાં તરી આવ્યું. એ દુઃખ, એ તાપ એ કષ્ટ એ વેદનાનું સ્મરણ થતાં જાણે કાઈ એ વજ્રના ધા માર્યાં હોય તેમ સ્તબ્ધ થઈ ગયા. જાણે મૂર્છા આવી હોય તેમ જડ જેવા બની ગયા. પુન : ચેતના આવતાં નિઃસાસા નાંખતાં વિચાયુ' અરેરે મે` હાથમાં આવેલુ ચિન્તામણિ ખાઇ નાંખ્યું. હું સ્નેહધિ બન્યો, કામાન્ય બન્યા અને દૃષ્ટિરાગાન્ય બન્યા. કરવાનું ન કર્યું; ન કરવાનું કર્યું. અમૂલ્ય રત્ન ચિન્તામણિ સરખા માનવભવ હું હારી ગયા અને ભયંકર દુર્ગતિમાં ભ્રમણ કર્યુ.
ધન્ય છે આ પુણ્યાત્માને ! એ કમથી બંધાઇ; વળી ખાધ પામીને ઉદ્ધારના પથે વળી. એણે સમસ્ત પાપપુંજને ખાળીને ભસ્મીભૂત કરનાર ઉત્તમ ચારિત્રધમ અંગીકાર કાંત જીવનને ધન્ય બનાવ્યું. હવે એને કાના ડર રહ્યો ! ખરેખર, આ તા ધન્યવાદને પાત્ર છે, જેવા એણે સ્નેહ કર્યાં તેવી રીતે નિભાળ્યા પણ ખરા,
આ સ્વાથી ભરેલા સ`સારમાં રૌરવ પીડાતા જીવને ક્રાણુ દોડાવવા આવવાનું હતું? મારે માટે પણ આપના શરણુ સિવાય ખીજે કાઈ મુક્િતના ઉપાય જ નથી. માટે મારા તા દૃઢ નિશ્ચય છે કે આ પુણ્યાત્મા સાધ્વીજી મારા છૂટકારા માટે-મારી મુકિતના ઉપાય બતાવે તે પ્રમાણે જ હું વીશઃ આમ વિચાર કરીને તે થાડેાક નજીક આવ્યા અને પરમ પવિત્ર ક્ષમાભંડાર સાધ્વીજીને સૂઢ લાંખી કરી, નમાવીને પ્રણામપૂર્વક દીન સ્વરે જાણે વિન'તિ કરતા ન હોય !
એની ચેષ્ટાઓથી જ સુની અધુ` સમજી ગયું.
સુના, રૂપસેન ! તું લગારે ચિંતા ન કરીશ. નું પર્યાપ્ત પ`ચે'દ્રિય છે. સારા ક્ષાપામવાળા છે. પાંચમ ગુરુસ્થાનકે પહેાંચવાને લાયક છે. જેથી દુર્ગં†તિમાં પડતાં જરૂર બચી જવાશે.
હાથી અને સાધ્વીજીના આ શાંતભાવે ચાલતા વાર્તાલાપ સાંભળો ઝાડ ઉપર બેઠેલા માનવીઓ સ્તબ્ધ જ થઇ ગયા. અરે ! મા સાધીજીના ચમત્કારતા જાઓ, જેમને જોતાં જમના ભાઇ જેવા હાથી શાંત થઈ ગયા અને સાધ્વીજીની મીઠી મધુરી ધમ દેશના સાંભળી હાથી પણ પ્રતિષ્ઠાધ પામ્યા. જુઓ, મહાક્રોધી અને દુષ્ટાત્મા હાથી પણ તેમના દૃનથી કેવો નરમદ્રેશ જેવા બનીને શાંતિથી ઊભા છે? આ સૌજી તે। મહાતીયરૂપ છે. શાસ્ત્રકારનું કથન સાચું છે કે “ તીથ યાત્રાનું ફૂલ તા કાલે—લાંબા ગાળે મળે તરત જ મળે છે. “ તીર્થંકા દ્વિ સાધન ”
છે પરંતુ સત્સંગ—સાધુ સમાગમનું ફલ “ આ કથન તદ્દન સત્ય છે.
ચાલા એમની પાસે જઇ એ. એમને પ્રેમથી નમીએ. હવે કાઈ જાતના ડર નથી, નગરમાં પણ આ શુભ સમાચાર પહેોંચ્યા. અરે !
રાજમહેલમાં આ સમાચાર