Jain_Satyaprakash 1943 12

Author(s): Jaindharm Satyaprakash Samiti - Ahmedabad
Publisher: Jaindharm Satyaprakash Samiti Ahmedabad

Page 32

[ ' ]
થી જેન સત્ય પ્રાણ
પાયકના હિ પાર; અઢવી મા ગયા. ૧૬ પાંણી ઝાખલ ભર્યું; સુખ ધાયા વળી.
શય શંણિ સડેંટ લાગવે કરમે દિન દાહલા એક વાર ય ગય પ૨વો, રાય વાડિયે સાથે સમરથ સહુ પરિવાર, પાલા જાતાં ભાણું મથાલે થયા, માટી તૃષા લાગી નીર જ મન ધર્યું, ઢીઠું પાણી પીધે ગલથે ગલી, હાથ પાય કરીએ રેવાડી પાછે વર્ષી, પહિલેા જઇ પટરાણી મળ્યા; પટરાણી લીયાત થઈ, થાક્યા પેાઢયો સેજે જર્યું. આવી નિદ્રા રયથી પડી, પાખલ રદ્ધિ પટરાણી વડી; હાથ પાય સુખ નિરખે જામ, તિહાં નવિ દીસે કીડાનું ઠામ. રાણીને મન કૌતુક વસ્તુ, હરખી રાંણી કારણુ ક્રીસ્યું; રાજા ઉઠયો માલસ માડ, રાંણી પૂછે છે એ કર જોડ. ૨૦ સ્વામી કાલ રચવાડી જીહાં, હાથ પાય મુખ ધેાયા તિહાં; તે જાનુ કારણું છે રાજ જપે રાંણી સુા, અટવી પંચ છે અતિ ઘણું; માહેાટા છે પ્રભુ તેનેા વૈદ્ય, માપણુ જાસુ` વડે વિશેષ. ૨૨
વર્ષ, કાજ સસે માપણું. ૨૧
['re
જોગવે સાંચો. ૧૫
૧૭
૧૮
૧૯
રથ જોતરીયા તુરંગમ વલી, રાય રાણી ચાલ્યાં કે મલી; વડ હેડલે ગામલને તીર, ભરી. ગંગાનીર. ૨૩ હરખી રાંણી હીયર્ડ અંગ, રાજ અંગ પખાલે ચગ; ગયા કુષ્ટ ને વાચ્ચેા વાંન, દેહ થઇ સાવન સમાંન. ૨૪ આન્ગેા રાજા અલગપુરે, મોટા મહેાચ્છવ મહિમા કરે; ઘર ઘર તરીયા તારણુ ત્રાટ, આવે વધાવા માંણીક માટ. ૨૫ આવે ઘણાં ભારે ભેટણાં, ઢાંન અમૂલક કે અતિ ઘણાં; પડીઆ અમર તણા નિરઘાષ, રાય સસભૂમિ ઢાળ્યે ચંપક ચન આ કપૂર, મહકે અગર તગર ભરપૂર. ૨૯ નિદ્રા ભર તે સુપન લડે, જાશે ન૨ કાઈ આવિ કહે; અતિ ઉંચા કરી અંખ પ્રમાંણુ, નીલા ઘેાડા નીલ પલાંણુ. ૨૮ નીલ ટાપ નીલા હથિયાર, નીલવરણુ આવ્યેા અસવાર; સાંભઙ એલગપુરના ભૂપ, જિહાં જલ પીધું તિહાં છે કૂપ, ૨૯ પ્રગટ કરાવ વેગા થઇ, તિહાં પ્રતિમા માહરી છે સહી; ફરી અલખાંની પાલખી, માંણિક મતીયે કરી નવલખી ૩૦
રાણી મન થયા સંતાષ. ૨૬ તિહાં રાજા પેાઢયો નિસક;
પલંગ,