________________
( ૧૧ ) ત્યારે રાજનદેએ હાથ જોડીને કહ્યું કે, હે સ્વામી! તે સઘળું દ્રવ્ય હું આપને સમર્પણ કરીશ, પરંતુ સેવકની વિનંતિ સ્વીકારીને પ્રથમ આપ આ તીર્થાધિ રાજની યાત્રા કરી આ દુર્લભ મનુબ જ મને સફળ કરો ? તે સાંભળી શાંત,
એ રાજા મનના ઉલ્લાસપૂર્વક ગિરનાર પર ચડો ત્યાં ઇંદભુવન સરખાં મનોહર જિનમંદિરને જે તેને ઘણો જ ઉલ્લાસ થો; અને તે ઉલાસના આવેશમાંજ તે બોલી ઉો કે, ધન્ય છે તેના માતાપિતાને કે જેણે આવાં મનહર જિનમંદિરો ઉદ્ધાર કર્યો છે. આ સર આવ્યો જાણીને સાજાએ પણ કહ્યું કે, ઘ-ય છે તે મીરાવમાતાને તથા કરણ મહારાજા કે જેમના પુત્રે આવાં મનોહર જિનમંદિરને ઉદ્ધાર કર્યો છે. તે સાંભળી આશ્ચર્ય પામી સિદ્ધરાજે જયારે સાજનદે તરફ જોયું ત્યારે તેણે હાથ જોડીને કહ્યું કે, હે સ્વામી અપની સેરડ દેશની ઉપજનું દ્રવ્ય આ જિનમંદિરને ઉદ્ધાર કરવામાં વાપર્યું છે; માટે હવે જે આપને તે દ્રવ્ય લેવાની ઈચ્છા હોય તે હું આપને તે સઘળું દ્રવ્ય અડધું. તે સાંભળી ખુશી થપેલા સિદ્ધરાજે કહ્યું કે, હે મંત્રીરાજ! તે મારૂં દ્રવ્ય આયંત શુભ માગે ખરી? ખરેખર આ જગતમાં મારું નામ અમર કર્યું છે; અને ચુગલબેરનાં વય નથી મને તમારા તરફ જે ગુ થશે છે, તે માટે મને માફ કરશે. એમ કહી રાજાએ તે યુગલબારને તયાં તેના જેવા બીજા પણ ગુમલાખોરોને એકઠા કરી મડડે મી ચેપડાવી ગધેડે બેસાડી ચોટામાં ફેરવી નગરની બહાર કડાડી મેલ્યા. એવામાં તે ભીમાશાહે આવી સાજનદેને વિનંતિ કરી કે, હે સ્વામી! જિનમંદિરનો જીર્ણોદ્ધાર માટે આપ આ દ્રવ્ય ગ્રહણ કરો ત્યારે સાજનદેએ તેમને કહ્યું કે, હે શેઠજી! હવે આપતા દ્રવ્યને ખપ નથી; આપે ખરેખર અસર સાચવીને મારા પર ઉપકાર કરી છે. તે સંભળી ભીમાશાહે કહ્યું કે, હે મંત્રીશ્વર જે દ્રવ્ય મેં નિર્માલ્ય કર્યું છે, તે હવે હું મારા ઉપગમાં લેઇશ નહીં. તે સાંભળી સાજ દેએ તે વ્યવો અનુલ્ય હાર કરાવી શ્રી નેમિનાથ પ્રભુની મૂર્તિના કંઠમાં પહેરાવ્યો.
હેમચંદ્રાચાર્યજીને જન્મ તથા તેમની દીક્ષા.
એક સમયે શ્રી દેવચંદ્રસૂરિજી વિહાર કરતા થકા અનુક્રમે ધંધુકા નગરમાં પધાર્યા. તે નગરમાં એક ચાન્ચશાહ નામને મોઢ જ્ઞાતિને વણિક વસતે હતા. તેને ચાહરી નામે એક સૌભાગ્યવંતી સ્ત્રી હતી; એક દહાડે રાત્રિએ તેણુએ એવું સ્વમ જેયું કે, મેં એક અમૂલ્ય ચિંતામણિ રત્ન ગુરૂમહારાજને
