Jain Dharm Prakash 1980 Pustak 096 Ank 07 08

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 5

શ્રી જૈન રામાયણ
(ગયા અંકથી ચાલુ)
શ્રી વિપટિશલાકા પરૂષ ચરિત્રમાંથી અહીં સુકોશલ રાજાની સ્ત્રી ચિત્રમાળાએ એક કુલવંદન પુત્રને જન્મ આપ્યો. તેમનું હિરણ્યગર્ભ નામ પાડ્યું કારણ કે તે ગર્ભમાંથી જ રાજા થયા હતા. જ્યારે તે યૌવનવયને પ્રાપ્ત થયા ત્યારે મૂગાવતી નામે એક મૃગાક્ષી સ્ત્રી પર. તે મૃગાવતી રાણીથી હિરણ્યગર્ભ રાજાને તણે બીજે હિરણ્યગર્ભ હોય તે નઘુષ નામે પુત્ર થયે. એક વખતે હિરણ્યગર્ભને પિતાના મસ્તક પર ત્રીજી વયનું જાણે જામીન (દુત) હોય તેવું એક પળી જોવામાં આવ્યું તેથી તત્કાળ ભૈરાગ્ય ઉત્પન થતાં નઘુષને પિતાના રાજય ઉપર બેસારી તેમણે વિમલ મુનિની પાસે દીક્ષા ગ્રહણ કરી. નરેમાં સિંહ જેવા નઘુષને સિંહીકા નામે એક પત્ની હતી, તેની સાથે ક્રીડા કરતા નઘેષરાજા પિતાનું રાજ ચલાવવા લાગ્યો. એક વખતે નઘુષ રાજા પોતાની ૫-ની સિંહિકાને રાજયમાં મૂકીને ઉત્તરાપથના રાજાઓને જીતવા ગયે. તે વખતે દક્ષિણપથના રાજાઓએ જાણ્યું કે“અત્યારે નઘુષ રાજમાં નથી, માટે ચાલે આપણે તેમનું રાજ લઇ લઈએ'. આમ વિચારી તેઓએ અષા પાસે આવીને ઘેરે નાખે “શત્રુઓને છળ નિહ જ હોય છે.” તે વખતે શિહિકા રાણીએ પુરૂની જેમ તેઓની સામે થઈ તેઓ એ જીતીને નસાડી મૂકયા. “શું સિંહણ હાથીને મારતી નથી?”
નઘુષ રાજા ઉત્તરાર્થના રાજાઓને જીતીને અયોધ્યામાં આવતાં તેણે પોતાની પત્નીએ કરેલા દક્ષિણ પથના રાજાઓના વિજયનું વૃતાંત સાંભળ્યું. તે વિચારવા લાગ્યું કેઅહા! મારા જેવા પરાક્રમીને પણ આ કામ કરવું દુષ્કર તે તે આ સ્ત્રીએ તે કામ શી રીતે કર્યું ? માટે જરૂરી તેમાં સ્પષ્ટ પુષ્ટતા જણાય છે. મહાકુળમાં ઉત્પન્ન થયેલી સ્ત્રીઓને તેવું કામ કરવું ઉચિત નથી, માટે જરૂર આ સ્ત્રી અસતી હોવી જોઇએ. સતી સ્ત્રીઓને તો પતિ જ દેવ હોય છે, તેથી તેઓ પતિસેવા વિના બીજું કાંઈ જાણતી જ નથી. તે આવું કામ તે કરે જ કેમ?" આ પ્રમાણે ચિત્તમાં નિશ્ચય કરીને તેણે ખંડિત પ્રતિમાની જેમ એ અતિ પ્યારી સિંહિકાને તજી દીધી
એકદા નઘુષ રાજાને દાહ-જવર ઉત્પન્ન થયા. તે દુષ્ટ શત્રુની જેમ સેકડો ઉપચારાથી પણ શાંત થયા નહિ. તે સમયે સિંહિકા પિતાનું સતીપણાને જણાવતી સતી બોલી કે - “હે નાથ! તમારા વિના બીજા કેઈ પુરૂષને મેં કયારે પણ જે ઈચ્છા ન હોય તે આ જળસી ચનથી તારો જવર અત્યારે જ ચાલ્યા જજે.આ પ્રમાણે કહીને તે સાથે લાવેલા જળથી પિતાના પતિ ઉપર અભિષેક કર્યો. તેથી તત્કાળ જાણે અમૃતથી સિંચાયો હોય તેમ તે રાજા જબરરહિત થઈ ગયું. દેવતાઓએ સિ હક ઉપર પુષ્પવૃષ્ટિ કરી અને ત્યારથી રાજાએ પણ તેને પૂર્વવત માનપૂર્વક સ્વીકાર કર્યો. કેટલાક કાળ