Jain Dharm Prakash 1978 Pustak 094 Ank 04 05

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

ભ. મ. સ્વામીનું જન્મ કલ્યાણ અને તેમના સિદ્ધાન્તો
લેખક : પ. પૂર્ણનન્દવિજય કુમારશ્રમણ) આજથી ૨૫૭૩ વર્ષ પહેલા ભારત દેશની આન્તરિક અને બાહય પરિસ્થિતિ અત્યન્ત વિષમ હતી જ્યાં વ્યકિતગત જીવન અનિશ્ચયાત્મક હતું, કૌટુમ્બિક જીવન વિવાદાગ્રસ્ત હતું, સામાજિક જીવનમાં સાહાર અને શરાબપાનમય હતું, ધાર્મિક જીવન હિંસક અને દુરાચાર મય હતું. સાંપ્રદાયિક જીવન ઘેર-ઝેરથી ભરેલું હતું, શ્રીમતે તથા સત્તાધારીએનું જીવન સપ્તવ્યસન મય હતું. રૂપવતી જુવાન સ્ત્રીઓ અને કન્યાઓ ભરબઝારમાં મૂળા અને ગાજરની જેમ વેચાતી હતી.
તેવા સમયે બિહાર પ્રાન્તમાં ક્ષત્રિયકુંડ નગરમાં સિદ્ધાર્થ રાજાને ત્યાં ત્રિશલારાણીની કુક્ષિથી ભગવાન મહાવીર સ્વામીને જન્મ થયે હતે. બાહય જીવનના સર્વાગી સુન્દર અને સાત્વિક શિરોમણી ભગવાન મહાવીર સ્વામીનું આખ્તર જીવન દયાના સાગર સમું હતું, અહિંસાની સાક્ષાત્ મૂનિ તુય હતું. અમીરસના કટોરા જેવી આંખે હતી. શ્રી વત્સ ચિહ્નિત હૃદય જાણે સંસારભરના દલિત-પતિ અને દરિદ્રોને પોતામાં સમાવી લેવા સમર્થ હતું. પાપથી ભરેલા માનની વાત સાંભળવા માટે જ લાંબા કાન હતાં. સૌના અપરાધને ક્ષમા આપવા માટે વિશાળ કપાળ હતું દીન દુઃખી અને અનાથને દાલરેટ દેવા માટે લાંબા હાથ હતાં, અને મિથ્યાત્વી નાસ્તિક અને હઠાગ્રહીઓને સદુપદેશ આપી તેમને ઉદ્ધાર કરવા અર્થે જ ભગવાનના ચરણ કમળો એક સ્થાનેથી બીજા સ્થાને વિહાર કરવા માટે સમર્થ હતાં.
આવા ભગવાન બાલ્યકાળમાં જેમ શુરવીર, વીર, ગંભીર, પંડિત, વિવેકી, મિષ્ટ ભાષી અને દયાપૂર્ણ હતા તેના કરતાં પણ સંસારના પ્રત્યક્ષ દેખાતા માનવ માત્રના સુખ અને દુઃખ પ્રત્યે મનનશીલ હતા, સંસારના અસલી સ્વરૂપને જાણનારા હતાં, અને પિતાના જ પાપે દુ: ખી દરિદ્ર બનેલા જીવમાત્રના ઉદ્ધાર કરવાની પ્રચંડ શકિતવાલા હતા.
આ કારણે જ ભર જુવાની અવસ્થામાં સંસારના રાજવૈમને, સુખોનો ત્યાગ કરીને સંયમ સ્વીકાર કરી શક્યા હતા. કેમકે “સંસારના પ્રાણી માત્રને અનંત સુખ પ્રત્યે પ્રસ્થાન કરાવવા માટે પિતાના સર્વસ્વ ત્યાગજ શ્રેષ્ઠ માર્ગ છે.
સંયમ ધર્મને સ્વીકાર્યા પછી સંખ્ય, અસંખ્ય ની સંસાર માયાના સેવનથી ઉપાર્જિત કર્મોના આવરણને તપશ્ચર્યા રૂપી અગ્નિમાં બાલીને સમાપ્ત કરે છે. ત્યાર પછી કેવળજ્ઞાનના માલિક બને છે.
કે મશઃ