Jain Dharm Prakash 1968 Pustak 084 Ank 10 11

Author(s): Jain Dharm Prasarak Sabha
Publisher: Jain Dharm Prasarak Sabha

Page 7

અંક ૧૦-૧૧ ]
શ્રી વદ્ધમાન–મહાવીર
(૭૯).
એ છે કે નિષેધાત્મક નમ્ર ગુણ છે, પણ તે વધારે સારું એમ તેમને અભિપ્રાય હતા. એક પ્રકારના સારા પ્રતિપાદક ગુણાનું કારણ તેથી પાપથી તે એ નિરંતર ડરતા હતા. હોવાથી જરૂરી છે. કુરતાની ગેરહાજરી અહિં. આવા પાપભીરુ માણસો બનતા સુધી પાપની સાની પ્રતિપાદક છે અને તેને સર્વાગે ગ્રહણ કઈ પણ પ્રવૃત્તિ કરતા નથી અને તેઓ પાપનાં કરવાની હોવાથી આ અક્રૂરતા ગુણથી તેમને કામથી નિરંતર કરતા હતા. જે કામ કરવાથી પ્રથમ મહાવ્રતમાં ઘણી સીધી સહાય મળી આ લોકમાં ધરપકડને ભય રહે અને પાક હતી અને તે ગુણને પ્રાપ્ત કરીને જ તેઓ બગડે તેવું કંઈ પણ કામ કરવાને તેમને ભય જયા હતા. કંઈ ગુણમાં વધી જાય કે હતા, તેમને ધડક થતી હતી અને આવા પસામાં વધી જાય તેને તેઓ શ્રી કદી દ્વેષ પાપભીરુ આત્માઓ પિતાનું કામ ખૂબ સાથે કરતા નહિ અને અદેખાઈ જેવી ચીજ તે છે. સ્વાભાવિક રીતે જ એમનું વલણુ પાપથી તેઓના વલણમાં જ નહેતી-કુદરતી રીતે દુર રહેવાનું હોવાથી તેઓથી કોઈ પ્રકારનું
આ અક્રૂરતાના ગુણ પાપ જ થતું નથી અને એવા પાપભીરૂ ખૂબ ઝળકી ઊઠ હતો અને તેથી તેઓની આમા ઘણા હળવા રહે છે. કારણ કે કીતિમાં પણ જનતામાં સારો વધારે થયે પાપભીરુઓ નવાં કમ બાંધતાં નથી અને જુનાં હતો અને એ સર્વ વાત બરાબર બંધ બેસતી કર્મોને ખપાવી દે છે અને તેમ કરીને ઓછા જણાતી હતી. તેઓ સ્વભાવે જ આ અદ્ભરતા કરે છે. આથી આવા પાપભીરૂ અમાઓને ગુણને વિકાસ કરી રહ્યા હતા અને કોઈ પ્રાણી ઇહલેક કે પરલેકને ભય રહેતો નથી અને કે વસ્તુ તરફ કૂર થવું એ તેમના સ્વભાવથી તે પાપભીર હાઈ ઠગાઈ કે લુચ્ચાઇનાં કોઈ જ વિરૂદ્ધ હતું. આથી અક્રૂરતા ગુણ તેઓમાં
કામ કરતાં જ નથી. તેઓ હિંસા થાય કે સ્વભાવ સિદ્ધ લાગતો હતો તેઓ રાજ કાર- અસત્ય બોલવું પડે એવાં કાંઈપણ કામમાં ણમાં પણ કેઈની અદેખાઈ કરતા નહિ અને
સ્વભાવથી જ પડતા નથી અને પિતાને પાપીને જોઇને રાજી થતા નહિ. તેઓમાં અપયશ થાય તેવાં કામથી પણ દૂર રહે છે. અન્ય તરફ કોઈ જાતની લિષ્ટતા ન દાખવવી
આવા પાપભીરૂ માણસે કેઈને સાચું કે ખેટું એ કુદરતી થઈ હતી અને આ રીતે તેઓ આ હક આપતા નથી. કેઈ ઉપર આળ ચઢાશ્રાદ્ધને પાંચમો ગુણ ધારણ કરી રહ્યા હતા. વતા નથી અને નકામા કડાકૂટ કે કુથળી
(૬) અને વર્ધમાનકુમાર પાપથી બીનારા કરતા નથી. એ તો દીઠે રસ્તે જાય છે અને હતા. તેઓ પાપથી એટલા ડરનારા હતા કે દીઠે રસ્તે આવે છે અને ખરાબ કામને ભય પાપ થાય તે સંભવ હોય તેવું કામ પણ હોવાથી તેમાં પડતા જ નથી અને કુદરતી કરવાનું સાહસ કરે નહિ અને અન્યને પાપ રીતે સીધા અને સરળ બનેલા હોય છે. વર્ધમાન કરતા જોઈને તેવાં કામને જોઈ જાણી દુર જ કુમારાવસ્થાથી જ પાપને બહુ ડર ૨ાખનારા રહે. તેઓ જાણતા હતા કે અંતે પાપનું ફળ હતા અને બનતા સુધી પાપનાં કાર્ય માં પડતાં તો પિતે જ ભેગવવું પડે છે, તેથી જેમ તે જ નહતા. પ્રાણીને જ્યારે અમુક કામ કરન થાય અને તેનાથી દૂર નસાય તેમ વધારે વાને જ ડર હોય પછી તે પાપમાં પડત સારૂં. પગ કે શરીર બગાડી તેને સાફ કરી જ નથી, કારણ કે ડર લાગવાથી તેને તે પવિત્ર કરવા કરતાં તે બગડે જ નહિ તે કાર્યને ડંખ લાગે છે અને જ્યારે ડંખ લાગે