________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
જૈન ધર્મ પ્રકાશ
[ ચિત્ર-વૈશાખ
વિદ્યાર્થીઓ પંડિતજીને જન્મ દિવસ પણ ઉપયોગ સંસ્કૃતનો અથવા શિષ્ટ સાહિત્યને પ્રચાર બહુ જ ભભકાપૂર્વક ઉજવતા હતા. તે દિવસે પણ કરવામાં થાય. હવે તેમના મિત્રો વગેરે બીજા રૂ. સંગીત, ભાષણો વગેરે રાખવામાં આવતા હતા અને એમા કરવાનો વિચાર રાખે છે કે જેથી તે રમવિદ્યાથીઓ તે દિવસ તેમના પિતાના વડીલને માંથી પંડીતજીનું સુંદર સ્મારક થાય અને તેમના જન્મ દિવસ હોય એમ આનંદથી ભાગ લેતા હતા. પ્રત્યેનું ઋણ અદા થાય. છેવટે “light refreshments” લઈ છૂટા પડતા.
પંડીતજી શરૂઆતના વર્ષોમાં પ્રજ્ઞાચક્ષુ ન હતા; * પંડિતજી અત્રે એક બહેનને ત્યાં તેમના ઘરની ,
પણ અમુક વર્ષો પછી ઠંડા ઝામરને લીધે તેમણે ડાએ ભાડે રહતા હતા અને તે બહનન ત્યા જમતા' બને આંખે ખાઈ અને પ્રજ્ઞાચક્ષુ થયા. થોડા વર્ષો હતા. લગભગ ચાલીસ વર્ષ સુધી તેઓ ત્યાં જ રહ્યા
- પછી તેઓ, એક વખત વર્ગમાં ચાલતી વખતે પડી
પર અને તે બહેનને ત્યાં જ જમ્યા. તેઓ બંને સગા ભાઈ
ગયા અને તેમના જાંઘનું હાડકું ભાંગી ગયું. એક બહેન હોય તેમ રહેતા હતા. તે બહેને પોતાના
હાડવૈદે તે હાડકુ ચડાવ્યું પણ પંદર દિવસ પછી સગા ભાઇની માંદગી હોય તેમ પંડિતજીના અંતકાળ
માલુમ પડ્યું કે હાડકું બરાબર રીતે ચડેલ નથી. ફરી સુધી સેવા ચાકરી કરી હતી. આ બિના પૂર્વભવના
વાર બીજા હાડવૈદ પાસે હાડકું મુશ્કેલીથી ચડાવવામાં ઋણાનુબંધનું તાદશ્ય દ્રષ્ટાંત જેવી છે.
આવ્યું પણ હાડકું એક ઈંચ નાગુ થવાથી પંડીતજીને કરચલીયા પરામાં પંડીતજી રાત્રે નિયમસર એકાદ તે પછીથી ચાલવામાં મુશ્કેલી પડતી હતી. કહેવત છે કલાક દેરાસરના ચોકમાં બેસતા હતા. પિતે પ્રજ્ઞાચક્ષુ કે “છિદ્રપુ મન ઘડી માનિ ". હોવાથી એક ભાઈ પાસે અમુક ધાર્મિક પુસ્તક વંચાવતા હતા અને તેઓ પોતે તે વખતે પુસ્તકનો સાર વગેરે
પંડીતજીના અવસાનને લીધે તેમને શાકાંજલિ સમજાવતા હતા. આ રીતે ત્યાંના માણસે સંસ્કારી
આપવા માટે ભાવનગરની ચૌદ જૈન સંસ્થાઓ તરફથી થાય તેવી ઇચ્છા અને ભાવના રાખતા હતા.
એક શોક સભા બોલાવવામાં આવી હતી અને
સ્વર્ગસ્થને ભાવપૂર્વક શ્રદ્ધાંજલિ આપવામાં આવી - પંડીતજીએ કે મૌલિક ગ્રંથ લખેલ નથી પણ
હતી. તે સભામાં તેમના મિત્રો, પ્રશંસકે અને અમુક ધાર્મિક સંસ્કૃત ગ્રંથના સ્વર્ગસ્થ બાલુભાઈની
વિછાર્થીઓ સારી સંખ્યામાં હાજર રહ્યા હતા. મદદથી ગુજરાતીમાં સુંદર અનુવાદ કરેલ છેઆ પ્રમાણે તેઓએ ધાર્મિકરસાહિત્યના પ્રચારમાં સુંદર
તેમના અવસાનથી જૈન સમાજને તથા ભાવફાળો આપેલ છે.
નગરના સંસ્કૃત અને અર્ધમાગધી ભણતા વિદ્યાર્થીપંડીતજીના મિત્રો, પ્રશંસકે અને વિદ્યાર્થીઓએ
એને અને કોલેજીએને ન પૂરી શકાય તેવી ખાટ તેમને એક થેલી (Purse) આપવા માટે એક વર્ષ પડી છે; કારણ કે પંડીતજી જ્ઞાનની પરબ જેવા હતા. પહેલાં રૂ. ૪૧૦૦) એકઠા કર્યા હતા. અને આ તેમના આત્માને શાસનદેવ શાંતિ અપે થેલી તેઓએ એવી શરતે સ્વીકાર કરીને આ થેલીને તેવી પ્રાર્થના.
T
TO
ક
For Private And Personal Use Only
