________________
Shri Mahavir Jain Aradhana Kendra
www.kobatirth.org
Acharya Shri Kailassagarsuri Gyanmandir
અંક 11]
સ
એ પરમસુખ છે
ઊંચી વિચારધારામાં ભય હો છે. અને એના સંતે ૯તો. એમનું Conscience મન અને બુદ્ધિન! પાટીએ પાંગેલા હોય છે ત્યારે એને લોનિક ક્ષેત્રમાં કામ કરી રહેલું હોવાને લીધે જ તેનું પીડાએ કથાથી યાદ આવે? પ્રવ્યું મઢાવીર બાર શરીર બે ધા ઉપસર્ગો સહન કરી શકતું હતું. બાર વ સુધી પોતાના આત્મચિંતનની ધૂનમાં મસ્ત
સામાન્ય મનુષ્યને આત્માના જુદા જુદા રાવ દ હોય ત્યારે તેમને જગતમાં રહેલી અનંત વસ્તુઓ
કે શરીરની ખબર નહીં હોવાને લીધે આ જ તે તુ લાગે ત્યારે તેમને ખાવાવા માં કયથી રસ
અાક જેવી લાગે છે. કારણ ફકત બે જ તે હોય ? વસ્તુ ખાટી કે મારું, ખરી કે મોળી કાને
શરનું જ અંશતઃ જ્ઞાન હોય છે. વાહન, મન, લાગે ? જેની પાસે તેનો ભરપૂર ખાને!
બુદ્ધ વિગેરેના જુદા જુદા આવરણથી છે તેમાં " હે ય તને. જેનો આમ આ દારિક શરીરમાં
કાએ હોય છે અને તે આરામ .. ક ૧૩ હા, ર જ હેાય નડી અને ઉરયતમ મને
ચાલેલા હોય છે એનું મને ભાન હોવાને ૧૨ કૃમિમાં નાચતે હોય અને ત્યાંની ધટનાઓને
નથી. તેથી જ તેમનું જ્ઞાન છીછરું, અરૂણ અને જે અનુરાન કરતો હોય તેનો આનંદ કોણ પડાવી
વિકૃત હોય છે. અને એને લીધે તેવી શું થે એમ છે? એ સતેષ અને એ સમાધાન અલૌ
છે એ તેને ઓળખી શકતા નથી. અને તેને કિક કાટીના હોવાથી સામાન્ય જને માટે એ અગમ્ય
વૈભવ કેટલો હોય છે અને એમાં કેટલું અમિત છે. એની ઝાંખી સરખી પણ બીજાને હેય નહીં,
સુખ હોય છે એનું એમને ભાન સર ડું પણ હતું નથી. માટે સંત જેવું પરમ સુખ બીજે કાઈ ઠેકાણે નથી એવું જ્ઞાનીઓ માને છે. જરા જેવા કાંટો વાગે છે કેટલાએક બંધુએ આ પ્રશ્ન કરી કરે છે કે, ત્યારે આપણે વેદના અનુભવીએ છીએ, ત્યારે પ્રભુ શું ત્યારે અમારે અમારા કિ વૈભવ નહી વધારતા મહાવીરના ૫ ઉપર અગ્નિ સળગાવી ખીર રાંધવા જેવી ને તેવી સ્થિતિમાં સબડ્યા કરવું ? શું અમારે માં આવે એ વખતે શું એમને વેદના નહીં થઈ હોય? દ્રશ્ય અને અધિકારને વૈભવ કમાવા માટે પ્રયત્ન એવું સામાન્ય માણસ પૂછી બેસે. કારણ પ્રભુ મહા- નર્દી જ કર વે? એકાદ નિવય માણસની નિકિફ વીરના રાત્માની સંવેદના (Conscience) કયાં બેસી જ રહેવું? અને એવી સ્થિતિમાં જ ન કાન હાજર હતી એની એને ખબર હોતી નથી. ઘડીયાળ અને સતિષ પકડી બેસી રહેવું? એને જવાબ રાપર માં બાર ટકારા વાગી જાય, છતાં ગપાટા હાંકવા ૫ડશે કે, લપાઈ ! અમારા કહેવાનો આશય તમે સમબેઠેલાએાને જવામાં આવતું નથી, એનું કારણ જ્યા જ નથી. આમ જે રહેજે સંતોષ મળી જતો શુ ? કારણ એમની સંવેદના ગપાટા માં એમને હાય તો તેને પરમ ધિાનું શી રીતે ગણાય પછી જે રસ પડે છે અને જે આનંદ આવે છે તેની તો બધા જ નિવયું અને માયકાંગલાઓ પુર્થી સાથે એકરૂપ થઈ ગએલ હોય છે. એને અન્ય ગણવા જોઈએ, પણ એમ થતું નથી. તમે ભલે વિચારો કે વિકાર તેટલા વખત સુધી અસર કરી પરાક્રમ અને પુરુષાર્થ ફેરવી ખૂબ દ અને શકતા નથી, પ્રભુ મહાવીરને આત્મા ઊંચા મને- પ્રતિષ્ઠાનો વૈભવ કમાઓ. પણ સાથે સાથે સંતે મંથનમાં એટલે તરબોળ થઈ ગએલો હતો અને પણ કેળવે. ઘોડો દેડ મુકી સ્વાર જે તેની લગામ આત્મસંશોધનમાં અને સત્ય તારવવામાં એટલો પોતાના હાથમાં નહીં રાખે તો તે વહન કરી લર્ટ એકરૂપ થઈ ગલે હતો કે, પોતાના દારિક શરીર જનારે ઘોડે જ તેને ખાડામાં નાંખ્યા વગર નહીં સાથે એમનો સંબંધ અત્યંત શિથિલ થઈ ગએલો રહે. કારણ અતિ લોભ તે પાપનું મૂળ છે. આપણે હતો. અને તેથી જ તેઓને શારીરિક કષ્ટ કે વેદનાનું ત્યાગ કરી ન શકીએ એ સમજી શકાય તેમ છે, પર ભાન પણ થતું ન હતું. એમને આનંદ ઊંચી કેરીનો ગમે તેવી પરિસ્થિતિમાં પણ સતેષને સ્થાન જ ન
For Private And Personal Use Only
